29.4.08

Κρόνιοι Παίδες


Η Ροη των πραγμάτων καταδεικνύεται με ακρίβεια από την ίδια τη Φύση. Ο κύκλος των εποχών μας δείχνει πως έναρξη και φινάλε καταλήγουν στον αέναο κύκλο της εξέλιξης. Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας...και πάλι Άνοιξη!
Αν καλοκοιτάξουμε το ανθρώπινο οδοιπορικό του βίου μας και προβούμε στην αντιστοιχία αναλογιών, πολύ εύκολα μπορούμε να το παραλληρήσουμε με τα παραπάνω.
Γέννηση-Εφηβεία (Άνοιξη),
Ενηλικίωση (Καλοκαίρι),
Μέση Ηλικία (Φθινόπωρο) και
Γήρας-Θάνατος (Χειμώνας).
Όταν ήμουν μικρότερος λοιπόν, και με πυξίδα των ανωτέρω συλλογισμό, πίστευα πως το καινούργιο έτος ξεκινούσε μετά το Πάσχα και όχι μετά την Πρωτοχρονιά (κι ακόμη το πιστεύω). Άρα λογικό και επόμενο ήταν έπειτα από το φετινό Πάσχα, να αποπειράθω και πάλι την αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε.
Χωρίς περιστροφές και αναστολές οφείλω να ομολογήσω πως ήταν μια δύσκολη χρονιά και αναμένεται ακόμα δυσκολότερη η συνέχεια της καθώς υπάρχουν οιωνοί που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Ωστόσο, ως τα τώρα, το μενού της χρονιάς (που πλέον αποτελεί παρελθόν για μένα) είχε απ'όλα. Ταξίδια, έρωτες, ανατροπές, ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα, απογοητεύσεις, κρίσεις σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, νεύρα (πολλά νεύρα), καταθλιπτικές περιόδους, ευχάριστα και δυσάρεστα απρόοπτα, προδοσίες από πολυαγαπημένους Ιούδες, αναίτιες και ύπουλες επιθέσεις από κομπλεξικά ανθρωπάρια που με νύχια και με δόντια αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν στις εμμονές των Εγώ τους, ποικίλα ναυαγισμένα σχέδια και ανεκπλήρωτα θέλω.
Εν ολίγοις, απ'όλα είχε ο μπαχτσές μα υπεράνω όλων υπήρχε Πίστη. Αυτή η τόσο σιωπηλή Πίστη που με συντροφεύει από παιδί και ψιθυρίζει μέσα μου πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Προσδοκώ Ανάσταση λοιπόν έπειτα από τον οποιοδήποτε ψυχολογικό και πνευματικό θάνατο που μου συνέβει κατά την διάρκεια αυτού του έτους και ξέρω πως τούτη η μέρα δεν θα αργήσει να έρθει.
Στα βήματα του Κρόνου, και με οδηγό ακόμα μια δύσκολη χρονιά ως προμηνείεται, χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή μα πάνω απ'όλα την απόλυτη πίστη πως το κάθε τι που συμβαίνει έχει λόγο και αιτία καθότι το ζητούμενο των εκάστοτε μαθημάτων δεν είναι η συμφορά που προκαλεί μια αδιευκρίνιστη θεία δύναμη αλλά η μάθηση.

4 σχόλια:

weirdo είπε...

Οι δυσκολίες γίνονται μάθημα και γνώση, ναι. Αρκεί να κρατάς ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και ζωντανή αυτή την πίστη..
Μην την αφήσεις ποτέ να σβήσει, στο τέλος θα σε οδηγήσει εκεί που θες..
Καλό μήνα, άβατε..

Screaming Rambler είπε...

Καλησπέρα, φίλε μου!...

Είναι απίστευτο πως συμβαίνουν μερικά πράγματα...

Αύριο είναι η συναυλία της Diamand Galas στο Παλλάς και για να πάω "πριμαρισμένος", άρχισα να σερφάρω στο net για να έχω φρέσκο πράγμα γι' αυτήν.
Ψάχνoντας για φωτογραφίες της στο google, στη σελίδα εικοσιτόσο, έπεσα στην εικόνα ενός καταπληκτικού πίνακα ζωγραφικής: Το "woman in time".
Clickάροντας εκεί, οδηγούμαι σ' ένα ιστολόγιο που μ' άφησε άφωνο. Υπέροχες εικόνες, υπέροχα κείμενα.
Δε θα σου πω πόσα κοινά διαπίστωσα ότι έχουμε κοιτώντας το προφίλ, για να μη φρικάρεις...

Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι απέκτησες έναν ακόμα αναγνώστη.

Α, και σ' ευχαριστώ για το μεταφραστή! Δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοιο εργαλείο για το ιστολόγιό μου! Τώρα παλεύω να τον εγκαταστήσω!...

screamingramblings.blogspot.com

Άβατον είπε...

@weirdo,
Καλό μήνα να έχουμε με υπομονή και ψυχραιμία πάνω απ'όλα ;)

@screaming rambler,
σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω να πέρασες όμορφα στην Diamanda. Είναι ευχάριστο να νιώθεις πως υπάρχουν άνθρωποι που κυμαίνονται πάνω κάτω στην ίδια συχνότητα με σένα και μοιράζονται παρόμοιες ανησυχίες.
Εις το επανιδείν λοιπόν :)

Screaming Rambler είπε...

Η Diamanda ήταν απίστευτη!...
Βλέπω, πήγες Lisa Gerard!...
Ακόμα το μετανοιώνω που την έχασα! Ελπίζω να μου δωθεί η ευκαιρία να επανορθώσω...