Φυγάς θεόθεν και αλήτης*

Οι φίλοι του τον προσφωνούσαν "τυχοδιώκτη".
Οι εκάστοτε πρόσκαιρες γυναικείες συντροφιές που εναλλάσσονταν, όπως η μέρα με τη νύχτα, τον αποκαλούσαν "αληταρά".
Ποτέ δεν έκατσε να δώσει βάση ή να σκεφτεί την αλήθεια των τρίτων για το πρόσωπο του.
Μπορεί να ήταν κι έτσι.
Όταν σώπαινε όμως, είχε εκείνο το απύθμενο σκοτεινό βλέμμα που πέρα από τους ορίζοντες των ματιών του σε έκανε να πιστεύεις πως από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει μπόρα.
Ήταν εκείνο το βλέμμα που λάτρευαν οι γυναίκες να μισούν.
Με το πέρασμα του χρόνου υπήρξαν πολλές υποψήφιες που προσπάθησαν με διάφορα μέσα να το κατακτήσουν, να το τιθασεύουν, να το κάνουν ολότελα δικό τους.
Μάταια όμως.
Ο αλήτης, δεν μπορούσε να δεθεί με τίποτα και με κανέναν.
Ήταν τόσο ολιγαρκής που στην πραγματικότητα έδινε από το υστέρημα του χωρίς να ζητά κάποιο αντίκρισμα ανταπόδοσης.
Αυτό έκανε τους άλλους να αισθάνονται άβολα.
Αμήχανα.
Περίεργα.
Οργισμένα.
Δεν ήταν αυτός ο λόγος που ενεργούσε έτσι.
Απλά έτσι ήταν.
Δεν υπήρχαν πράγματα για τα οποία πίστευε πως μπορούσε να ταυτιστεί απόλυτα.
Υλικά αγαθά για τα οποία θα μπορούσε να πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο.
Ιδέες για τις οποίες θα μπορούσε να είχε πεθάνει.
Αξίες για τις οποίες αξίζει να ζει.

Πλάσμα περίεργο αυτός ο αλητάκος.
Πάντοτε απλός και λιτός.
Με ένα χαμόγελο στα χείλη και περισσότερο από πρόθυμος ώστε να βοηθήσει αυτούς που θα του ζητούσαν την βοήθεια του.
Δεν θα τον άκουγες ποτέ όμως να ζητά ο ίδιος βοήθεια.
Ταξιδιάρης και με μπόλικη δόση τρέλας.
Μάλιστα, για την τρέλα του είχαν ακουστεί πολλές και διάφορες ιστορίες στην γειτονιά.
Η μητέρα μου, είπε ότι παλαιότερα είχε ακούσει από την μητέρα του για ένα περιστατικό που συνέβη το '99 στα στενά του Γιβραλτάρ.

Ο αλήτης, βρισκόταν σε ένα φορτηγό καράβι σαν ασυρματιστής και είχε σχέση με μια προκλητική Σκανδιναβή η οποία εργαζόταν στην Δανία σαν παιδαγωγός. Μιλούσαν μέσω ασύρματου όταν ένα ωραίο πρωί του είπε πως σε μια τελευταία επίσκεψη στον γυναικολόγος της, έμαθε πως είχε καρκίνο στην μήτρα. Όχι μόνο δεν μπορούσε να φέρει παιδί στον κόσμο αλλά από τις εξετάσεις και τα αναμασήματα του γιατρού της κατάλαβε πως και κείνη σύντομα θα άφηνε τούτο τον μάταιο κόσμο. Ο αλήτης μας δεν μπορούσε να το πιστέψει. Απορούσε πως δεν είχαν φανεί σημάδια νωρίτερα στον οργανισμό της. Με το ίδιο πράγμα απορούσε και ο γιατρός της μα εκείνη όχι μόνο το είχε πάρει απόφαση πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για την υγεία της, αλλά βρήκε το κουράγιο να του πει κιόλας πως μάλλον όλο αυτό δημιουργήθηκε επειδή έλειπε καιρό στην θάλασσα και με την απουσία του αυτή δεν είχαν την ευκαιρία εδώ και μήνες να κάνουν έρωτα.
Δεν θυμάμαι αν γέλασε με τούτο τον αστεϊσμό της.
Πραγματικά δεν θυμάμαι αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως από τότε το βλέμμα του απέκτησε εκείνη την ερεβώδη θωριά.
Κλείσανε το τηλέφωνο με κείνον να της λέει "See ya sweetheart".
Πράγματι έτσι έγινε.
Αρχικός προορισμός του καραβιού ήταν το λιμάνι της Μασσαλίας.
Δεν έμελλε όμως να είναι αυτός και στην συνέχεια.
Στην διαδρομή, και προερχόμενοι από την Μαύρη Θάλασσα, κόλλησε ένα περίστροφο στο κεφάλι του καπετάνιου και του έδειξε σιωπηλός στο χάρτη την Δανία. Αλλαγή πορείας με ένα πλήρωμα που στην διάρκεια του ταξιδιού δεν εκδήλωσε καμία δυσαρέσκεια ή παράπονο. Ήταν λες και του συμπαραστέκονταν στωικά για τα δεινά που του είχαν χτυπήσει την πόρτα μεσοπέλαγα. Φτάνοντας στα στενά του Γιβραλτάρ, υπεύθυνος της εταιρίας κάλεσε στον ασύρματο και ζήτησε να μάθει το λόγο της αλλαγής πλεύσης. Θα έπρεπε το καράβι να έχει αράξει εδώ και μια μέρα μα όχι μόνο προσπέρασε την Γαλλία αλλά συνέχιζε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Ένα, "άντε γαμήσου" σε άπταιστα Σουηδικά ήταν η απάντηση που πήρε ο υπεύθυνος της εταιρίας. Κλείνοντας τον ασύρματο δια παντός γύρισε και είπε στους συντρόφους του πως από δω και πέρα συνεχίζει μόνος του. Όπως πάντα άλλωστε. Το πλήρωμα κατέβηκε στην Ισπανία και εκείνος συνέχισε για Δανία. Περίμενε την στιγμή που η γοργόνα θα τον καλωσορίσει παράκτια της Κοπεγχάγης βάζοντας τέλος στην Οδύσσεια του. Οι υπεύθυνοι της πλοιοκτήτριας εταιρίας έμαθαν από κάποιους συναδέλφους του τον τελικό προορισμό του και σκέφτηκαν πως δεν θα ήταν καλό για το image της εταιρίας να δοθεί έκταση στο επεισόδιο και αποφάσισαν να μην τον καταδιώξουν. Οι Δανέζικες αρχές θα τον περίμεναν στο λιμάνι με σκοπό την επί τόπου σύλληψη του.
Τα πράγματα θα έπαιρναν διαφορετική τροπή όμως.
Φτάνοντας έξω από το λιμάνι της Κοπεγχάγης ο αλήτης ήξερε πως οι λιμενικές αρχές θα περικύκλωναν το πλοίο και θα του ζητούσαν να παραδοθεί.
Είχε ήδη νυχτώσει όταν αντίκρισε το λιμάνι να του γνέφει πως ο κίνδυνος ζυγώνει. Δεν έχασε χρόνο. Σταμάτησε μεσοπέλαγα το καράβι και με μια βάρκα ξανοίχτηκε μέσα στην πάχνη της ομίχλης σαν θαλάσσιο αερικό. Φθάνοντας στα πρώτα αλιευτικά σκάφη, άφησε την βάρκα να την πάει το νερό όπου θέλει και κείνος επιβιβάστηκε σε ένα ψαράδικο που λεγόταν "Soulfly".
Σκέφτηκε πως το όνομα του πλοίου ήταν καλός οιωνός για τον σκοπό του.
Σε μισή ώρα είχε κατέβει παράκτια της Κοπεγχάγης όταν την ίδια στιγμή μια ντουζίνα νερόμπατσοι είχαν κάνει ντου στο πλοίο και έψαχναν απ'άκρη σ'άκρη να τον βρουν.
Η καρδιά του είχε πάρει φωτιά και τα μάτια του ήταν λαύρα για όποιον θα στεκόταν εμπόδιο. Ήταν τρεις μετά τα μεσάνυχτα όταν ο ήχος του κουδουνιού έκοψε στα δύο το πέπλο της νύχτας. Η πόρτα άνοιξε με δισταγμό και σαν αντάμωσαν, ο ένας χάθηκε στην αγκαλιά του άλλου.
Τα κορμιά τους μίλησαν εκείνο το βράδυ.
Ούτε μια λέξη δεν ακούστηκε όλη τη νύχτα και όταν τους βρήκε το πρώτο φως του Ήλιου γύρισε και της είπε ψιθυριστά, "έχουμε ταξίδι μπροστά μας".

Τους πήρε 20 μέρες για να φτάσουν λαθραία στην Ελλάδα. Κάποιοι φίλοι του Σέρβοι μαφιόζοι είχαν κανονίσει την ασφαλή του μετάβαση στην Αθήνα και μετά στην Κρήτη. Η κοπέλα του πέθανε μετά από έξι μήνες σε ένα νοσοκομείο του Ηρακλείου και κείνος ευθύς αμέσως αναχώρησε για Αθήνα. Στην μεγαλούπολη τον βρήκαν μεγάλα προβλήματα που τον έκαναν μεγαλύτερο αλήτη από ότι θα περίμενε κανείς.
Έναν αλήτη που τον ζήλευαν και οι ίδιοι οι αλήτες διότι πολύ απλά η λέξη ως ουσία δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια που κουβαλά ως αξία και περιεχόμενο.

Μετά από χρόνια τον γνώρισα κι από κοντά όταν τυχαία καθόταν δίπλα μου σε μια μπάρα και πρόσεξα πως στον καρπό του είχε ένα tattoo βραχιόλι που έγραφε "Φυγάς θεόθεν και αλήτης". Μιλήσαμε για τα μυστικά της ύπαρξης και για τις κάθε είδους αλητείες όπως τις αντιλαμβάνεται ένα ελεύθερο πνεύμα. Μοιραστήκαμε προβληματισμούς και οινοπνεύματα. Εν τέλη αφήσαμε τα Πνεύματα μας να χαρούν το Φως και του υποσχέθηκα πως αυτό εδώ το Post θα του το αφιέρωνα...


*Εμπεδοκλής