π
(Πίστη στο Χάος)
Προσπαθείς να ξεκλειδώσεις όλα αυτά που σε κλειδώνουν μέσα στο αχανές και περίπλοκο σύμπαν. Το μυαλό σου τρέχει δαιμονισμένα σε αριθμούς και σε φαινομενικά άτακτες παραστάσεις ενώ ξέρεις καλά πως τίποτα δεν είναι τυχαίο στη φύση, σε εμάς και κατ’ επέκταση στον γαλαξία. Παντού αριθμοί...χορεύουν σε κάθε πιθανή - απίθανη διάταξη και παράσταση εικόνων. Μπορεί να κρύβονται απεικονίζοντας αρχετυπικά πρότυπα και πανάρχαιες αλήθειες, μα η λύση είναι εκεί μπροστά σου και παραμονεύει σε κάθε σου βήμα αν και δεν είσαι ακόμη συνειδητά παρόν μπρος την επικείμενη αποκάλυψη που σου επιφυλάσσει η ενέργεια. Το βλέμμα σου, κοντόφθαλμο, παρατηρεί τα βήματα που χαράζεις μοιρολατρικά πάνω στα λευκά και μαύρα τετράγωνα της ζωής. Ας γινόταν να πάρεις τα μάτια σου πέρα μακριά και να έβλεπες αυτό που απλώνεται πέρα από σένα για σένα. Άδραξε τη στιγμή λοιπόν με το να γίνεις συνειδητός!
Καθώς τρέχουν οι αριθμητικές ακολουθίες, απλά παρακολουθείς αυτή την κοσμική βουή να συμβαίνει με ακατάπαυστη και επαναλαμβανόμενη συχνότητα μέσα στο κεφάλι σου...1-2-3-4-5-6-7-8-9 ή 9-8-7-6-5-4-3-2-1 ή 1-3-2-4-5-7-6-8-9 ή 9-7-8-6-5-3-4-2-1 ή 2-4-1-3-6-8-5-7-9 ή 2-4-6-8-1-3-5-7-9 ή...άπειρο;
Αν και τα μαθηματικά αποτελούνται στη βάση τους από 9 ψηφία, όπως άλλωστε και η ίδια η δομή του Σύμπαντος κόσμου, ωστόσο, οι πιθανοί συνδυασμοί και οι μεταξύ τους αριθμητικές πράξεις ξεδιπλώνονται άπειρες στο περιορισμένο ανθρώπινο μυαλό μας. Όλοι τους όμως καταλήγουν να υποκλίνονται σε ένα κοινό τέλος και μοίρα, που είναι κάτι περισσότερο από αριθμός μιας και μοιάζει περισσότερο να ενσαρκώνει την ίδια την απόλυτη πηγή των Πάντων, το 0.
Αφουγκράσου το Χάος λοιπόν.
«Κι από το Σκότος εγέννετω Φως»...θυμάσαι;
Οι πονοκέφαλοι σου φωνάζουν πως ακροβατείς ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο και το ένστικτο σε κάνει κάθε στιγμή να νιώθεις βαθιά μέσα σου πως δεν είσαι έτοιμος για μια τέτοια τρομερή ανακάλυψη. Επιμένεις όμως...ενώ το μυαλό σου επαναστατεί και φλερτάρει με το έρεβος, συνεχίζεις να προκαλείς την επικείμενη υπερβατική αποκάλυψη. Οι αριθμοί συνεχίζουν των ξέφρενο αγώνα ταχύτητας τους...1-2-3-4-5-6-7-8-9 ή 9-8-7-6-5-4-3-2-1 ή 1-3-2-4-5-7-6-8-9 ή 9-7-8-6-5-3-4-2-1 ή 2-4-1-3-6-8-5-7-9 ή 2-4-6-8-1-3-5-7-9 ή...άπειρο;
«Πόσο κάνει 342 Χ 688;», ρωτάνε.
«235.296» , απαντάς χωρίς καν να σκεφτείς.
Ανατρέχεις στα πολύτιμα βιβλία σου, συμμαχείς με τον Ευκλείδη και εντυπωσιάζεσαι από τον Αρχιμήδη, γητεύεσαι από την μυστική Καμπάλα και φωτίζεσαι με την σοφία της Σπείρας που δίδαξε ο Πυθαγόρας. Μήπως αρχίζεις να ανελκύεσαι στην Κοσμική Σπείρα σε κάτι που ποτέ η άσχημη κάμπια μα ανερχόμενη πεταλούδα δεν μπορούσε να φανταστεί αλλά υπήρχε ανέκαθεν μέσα της ως βαθιά και ενστικτώδη ανάγκη για μεταμόρφωση; Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι, να αναζητείς, να τυραννιέσαι, να πονάς και να παρανοείς...αρχίζοντας να νιώθεις πως ο Νους δεν είναι η κατοικία του Πνεύματος αλλά ενός επίκτητου και εύθραυστου Εγώ.
Σίγουρα παρανοείς...ο Σαλός του Θεού...θυμάσαι; Συνέχισε να ανεβαίνεις την Κοσμική σκάλα και θα γίνεις ένα με την Θεϊκή Φλόγα, ένα και το αυτό με την Πηγή των Πάντων. Φοβάσαι; Μην φοβάσαι τον εαυτό σου και συνέχισε ώστε να συναντήσεις αυτό που ανέκαθεν Υπήρχε και πρόσμενε εσένα να το αντικρίσεις. Η μοίρα της πεταλούδας σε περιμένει μικρή φλόγα...γίνε ένα με τη φωτιά και σταμάτα να υπάρχεις έτσι όπως γνώριζες τα πάντα ως τώρα.
«Πόσο κάνει 658 Χ 8965;», ρωτάνε.
«5.898.970» , απαντάς χωρίς ούτε καν να σκεφτείς.
Κάτι τέτοιο σε τρομάζει ακόμα περισσότερο εφόσον συνειδητοποιείς πως το μυαλό συνεχίζει να είναι δυνατό και μαζί με αυτό αντιστέκεται σθεναρά το ίδιο το εγώ σου στην εξάλειψη της επίκτητης περσόνας. Οι γύρω σου τρομάζουν, άλλοι φοβούνται, κάποιοι άλλοι δεν θα σε καταλάβουν ποτέ ενώ είναι κι όλοι αυτοί που θέλουν να σε εκμεταλλευτούν προς όφελος της θρησκείας και της τεχνολογίας με κοινό στόχο την εξουσία. Μα οι πιο επικίνδυνοι ξέρεις πως είναι αυτοί που ζούνε στην άγνοια και τον σκοταδισμό της τρισδιάστατης πραγματικότητας που με τόσο κόπο έχουν χτίσει. Μην φοβάσαι...ανέβα πιο ψηλά και χάσου μέσα στην Κοσμική δίνη κάνοντας ολότελα δικό σου αυτό που οι άλλοι θέλουν να σου κλέψουν. Θα σε απειλήσουν, σίγουρα θα σε χλευάσουν, μπορεί και να σε σταυρώσουν...ωστόσο, μην φοβηθείς μιας και ποτέ δεν θα κατανοήσουν κάτι που αποκαλύπτεται στον καθένα μας ξεχωριστά. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να εξουσιάσουν το ιερό Λόγο της Αλήθειας μιας και ο ίδιος ουδέποτε αναίρεσε τον εαυτό του.
Έχεις ήδη φτάσει πολύ ψηλά, μήπως ζαλίστηκες; Σταμάτα για μια στιγμή και κοίταξε κάτω στο απύθμενο βάθος, στάσου για ένα δευτερόλεπτο, πάρε μια ανάσα και δες την απόσταση που σου χάρισε όλη αυτή η ύψιστη γνώση σε σχέση με τον κόσμο που μέχρι πρότινος θεωρούσες ως τον μόνο πραγματικό. Στρέψε το βλέμμα σου προς τα πάνω και συνειδητοποίησε το πόσο χαμηλή φαντάζει η ουράνια σκέπη στους Γνώστες. Ξεδίψασες από κόπο και κουράγιο ώστε να συνεχίσεις αυτό το μεγαλειώδες Έργο το όποιο σου ανατέθηκε; Ξέρω τον κόπο σου, συμπαθώ τον πόνο που κουβαλά η ψυχή σου χιλιάδες φεγγάρια τώρα, καταλαβαίνω πως νιώθει ένα σπάνιο λουλούδι που ψυχορραγεί μονάχο στη κορφή του ψηλότερου βουνού, παραδομένο στο ψυχρό αγέρα. Αυτό είναι όμως το ευλογημένο βάρος σου, μην το απαρνείσαι, αγκάλιασε το σαν το μεγαλύτερο δώρο που σου χάρισε το Σύμπαν διότι αυτό είναι που μια μέρα θα σε κάνει πιο ελαφρύ και από φτερό στην αγκαλιά του ανέμου.
Σε όλους αυτούς που δε σε καταλαβαίνουν και νομίζουν πως ψάχνεις το κλειδί του Χάους, σε όλους αυτούς τους πλανεμένους που νομίζουν πως είναι ευτυχία να κουβαλάς όλο αυτό το βαρύ φορτίο της γνώσης και να μην μπορείς να το μοιραστείς με κανέναν, σε όλους αυτούς τους μωρούς που θεωρούν πως θα εκμεταλλευτείς για προσωπικό σου όφελος και φιλοδοξίες το απόσταγμα της αναζήτησης και τέλος σε όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να κλέψουν τα κεκτημένα που κέρδισες με μάθημα τον πόνο, απάντησε τους με την χάρη της Κοσμικής Αγάπης και συγχώρησε τους διότι αν και μέσα από διαφορετικό μονοπάτι, και αυτοί μια μέρα θα φτάσουν στον ίδιο προορισμό με τον δικό σου.
Κι αν πάσχιζες και πάλευες καθημερινά με τον τρόμο της αποκάλυψης που θα σου χάριζε η απάντηση στο αίνιγμα του Χάους τώρα πλέον γνωρίζεις καλά πως ανεξάρτητα από συστήματα γνώσης, εναλλακτικές πρακτικές και δεκάδες θεωρίες που φυτρώνουν στο περβόλι της αναζήτησης πως η φωτεινή στιγμή και παρουσία της αλήθειας θα εμφανιστεί μπροστά σου μόνο εκείνη την ευλογημένη στιγμή που σώμα-νους-πνεύμα θα βρίσκονται σε απόλυτη αταραξία. Μέχρι πριν λίγο παραλογιζόσουν καθώς έβλεπες την υπερβατική σου αντίληψη να σκαρφαλώνει στις υψηλότερες κορυφογραμμές του στοχασμού, αμφέβαλλες καθώς εισέπραττες την αμφιβολία της λογικής της κοινωνίας προς την φιλοσοφία και το πρόσωπο σου, ως την ημέρα φυσικά που βίωσες την ανάλογη αταραξία που βίωσε ο Αρχιμήδης στην μπανιέρα του. Αυτή την αταραξία που επέτρεψε στη Θεία Έμπνευση να τον επισκεφτεί κάνοντας τον την επόμενη στιγμή να φωνάζει περιχαρείς «Εύρηκα»!
Μπορεί να μην ήσουν εσύ αυτός που ανακάλυψες το Νόμο της Βαρύτητας, ωστόσο η δική σου ανακάλυψη είχε μια άλλου είδους «βαρύτητα» απέναντι στην ίδια τη Ζωή. Ακόμη κι αν δεν βρήκες το κλειδί του Χάους (όχι τουλάχιστον όπως το είχες οραματιστεί) κατανόησες όμως πως κι εσύ σάν σύγχρονος μαθηματικός αντιλήφθηκες εκ του αποτελέσματος πως εξαρχής η αλήθεια έστεκε γυμνή μπροστά στα μάτια σου όσο εσύ έψαχνες κάποιο «μυστικό» κώδικα. Μια στιγμή χαλάρωσης σου χάρισε το «ξεκλείδωμα» του Χάους ψιθυρίζοντας σου εκείνη τι στιγμή πως μέσα από το Χάος εκπορεύεται η σοφή Τάξη και συνοχή των πραγμάτων.
«Ο Θεός ποίησε τα πάντα με Σοφία και Αγάπη», θυμάσαι να το έχεις ξανακούσει κάπου; Δεν το ένιωθες πάντα αυτό; Όταν κοίταζες την πλάση δεν αισθανόσουν ασφάλεια και σιγουριά για την έμπνευση αυτής της Δημιουργού Δύναμης; Όταν τα βράδια αγνάντευες τον έναστρο ουράνιο θόλο δεν αισθανόσουν την διαφορά που απέδιδε στον Γνώστη η ταξινόμηση και η σημασία των αστερισμών σε αντίθεση με τον αδαή; Για πιο Χάος μιλάμε όταν όλα είναι δημιουργημένα με απόλυτη Τάξη & Πρόνοια; Γιατί διαστρεβλώνουμε το απλό σε περίπλοκο; Έπειτα από όλο αυτό το μακραίωνο και γεμάτο ταξίδι σου, το οποίο σου πήρε χιλιάδες ενσαρκώσεις στο Φυσικό πεδίο, επιτέλους διακρίνεις καθαρά πως οι πολυπληθείς αντιφάσεις και ασχήμιες που βιώνουμε ενίοτε στη καθημερινότητα μας και μας περικυκλώνουν ασφυχτικά, πως δεν είναι παρά ανθρώπινο προϊόν και όχι δημιούργημα κάποιας «γεννησιουργού» δυνάμεως. Άλλωστε η ίδια ιστορία απέδειξε πως το μεγαλύτερο δώρο αλλά και κατάρα του ανθρώπινου γένους είναι το δώρο της ελεύθερης βούλησης ή μάλλον καλύτερα της ψευδαίσθησης της ελεύθερης βούλησης που δεν ξεκινά από την καρδιά αλλά έχει το Εγώ σαν οδηγό.
Όσον αφορά το Χάος (και το μυστικό κλειδί που ξεκλειδώνει την απόκρυφη σημασία του) θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να κατανοήσουμε πως ουδέποτε υπήρχε η εικόνα του Χάους που μας είχε εντυπωθεί σαν κάποια μαύρη τρύπα η σαν κάτι καταστροφικό. Αυτό δεν είναι παρά μια πλάνη του νου. Κι αυτό γιατί, ανέκαθεν το μεγαλύτερο πρόβλημα της γήινης νόησης -άρα κατ’ επέκταση και του ανθρώπινου εγώ- ήταν η έννοια του πως γίνεται «κάτι» να υπάρχει από πάντα. Ο νους μπροστά σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται πάντα εγκλωβισμένος μιας και για όλα τα πράγματα υπάρχει η δυαδική πρακτική ανάλυσης και επεξεργασίας. Πως γίνεται κάτι να μην έχει αρχή και τέλος; Πως γίνεται κάτι να υπήρχε από πάντα; Σε αυτόν τον αδιέξοδο στοχασμό για το ανθρώπινο μυαλό εφευρέθηκε η λέξη χάος ή οποία έχει σαν καθρέφτη και συνοδευτική ερμηνευτική συνοδεία μια άλλη λέξη που ονομάζουμε Άπειρο (το οποίο μπορεί να μην έχει τέλος μα σίγουρα έχει μια αρχή). Αυτή είναι η μεγαλοσύνη του Χάους σαν φιλοσοφία και έννοια...η υπέρβαση της Δυαδικότητας. Εκεί είναι όπου το μυαλό, άρα και το Εγώ μας, φαίνεται ανήμπορο να εξηγήσει αυτό που ονομάζεται «Κοσμογονία».
«Πόσο κάνει η Αγάπη στο τετράγωνο;», ρωτάνε.
« π » , απαντάς δίχως καν να το σκεφτείς.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κλειδί που αντιτάσσεις απέναντι στο αίνιγμα του Χάους. Ούτε αρχή ούτε τέλος, παρά η Χάρη της Κοσμικής Αγάπης που εκφράζεται μέσα από την απεραντοσύνη της.
Μα πάνω απ’ όλα βρήκες τον ίδιο σου τον εαυτό μόνο και μόνο για να τον χάσεις οριστικά και αμετάκλητα μέσα στην δίνη του Χάους. Τώρα η πεταλούδα επιτέλους έγινε ένα με την πύρινη δίνη της φωτιάς ώστε να εξαϋλωθεί σαν Μονάδα και να γίνει το ένα και το αυτό με την Αιώνια Φλόγα της Ύπαρξης .
Τι μεγαλείο η ίδια η Ύπαρξη!
Υ.Γ: Αφιερωμένο στον Μέγα Αρονόφσκι για την αριστουργηματική ταινία του με τίτλο «π».
Καθώς τρέχουν οι αριθμητικές ακολουθίες, απλά παρακολουθείς αυτή την κοσμική βουή να συμβαίνει με ακατάπαυστη και επαναλαμβανόμενη συχνότητα μέσα στο κεφάλι σου...1-2-3-4-5-6-7-8-9 ή 9-8-7-6-5-4-3-2-1 ή 1-3-2-4-5-7-6-8-9 ή 9-7-8-6-5-3-4-2-1 ή 2-4-1-3-6-8-5-7-9 ή 2-4-6-8-1-3-5-7-9 ή...άπειρο;
Αν και τα μαθηματικά αποτελούνται στη βάση τους από 9 ψηφία, όπως άλλωστε και η ίδια η δομή του Σύμπαντος κόσμου, ωστόσο, οι πιθανοί συνδυασμοί και οι μεταξύ τους αριθμητικές πράξεις ξεδιπλώνονται άπειρες στο περιορισμένο ανθρώπινο μυαλό μας. Όλοι τους όμως καταλήγουν να υποκλίνονται σε ένα κοινό τέλος και μοίρα, που είναι κάτι περισσότερο από αριθμός μιας και μοιάζει περισσότερο να ενσαρκώνει την ίδια την απόλυτη πηγή των Πάντων, το 0.
Αφουγκράσου το Χάος λοιπόν.
«Κι από το Σκότος εγέννετω Φως»...θυμάσαι;
Οι πονοκέφαλοι σου φωνάζουν πως ακροβατείς ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο και το ένστικτο σε κάνει κάθε στιγμή να νιώθεις βαθιά μέσα σου πως δεν είσαι έτοιμος για μια τέτοια τρομερή ανακάλυψη. Επιμένεις όμως...ενώ το μυαλό σου επαναστατεί και φλερτάρει με το έρεβος, συνεχίζεις να προκαλείς την επικείμενη υπερβατική αποκάλυψη. Οι αριθμοί συνεχίζουν των ξέφρενο αγώνα ταχύτητας τους...1-2-3-4-5-6-7-8-9 ή 9-8-7-6-5-4-3-2-1 ή 1-3-2-4-5-7-6-8-9 ή 9-7-8-6-5-3-4-2-1 ή 2-4-1-3-6-8-5-7-9 ή 2-4-6-8-1-3-5-7-9 ή...άπειρο;
«Πόσο κάνει 342 Χ 688;», ρωτάνε.
«235.296» , απαντάς χωρίς καν να σκεφτείς.
Ανατρέχεις στα πολύτιμα βιβλία σου, συμμαχείς με τον Ευκλείδη και εντυπωσιάζεσαι από τον Αρχιμήδη, γητεύεσαι από την μυστική Καμπάλα και φωτίζεσαι με την σοφία της Σπείρας που δίδαξε ο Πυθαγόρας. Μήπως αρχίζεις να ανελκύεσαι στην Κοσμική Σπείρα σε κάτι που ποτέ η άσχημη κάμπια μα ανερχόμενη πεταλούδα δεν μπορούσε να φανταστεί αλλά υπήρχε ανέκαθεν μέσα της ως βαθιά και ενστικτώδη ανάγκη για μεταμόρφωση; Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι, να αναζητείς, να τυραννιέσαι, να πονάς και να παρανοείς...αρχίζοντας να νιώθεις πως ο Νους δεν είναι η κατοικία του Πνεύματος αλλά ενός επίκτητου και εύθραυστου Εγώ.
Σίγουρα παρανοείς...ο Σαλός του Θεού...θυμάσαι; Συνέχισε να ανεβαίνεις την Κοσμική σκάλα και θα γίνεις ένα με την Θεϊκή Φλόγα, ένα και το αυτό με την Πηγή των Πάντων. Φοβάσαι; Μην φοβάσαι τον εαυτό σου και συνέχισε ώστε να συναντήσεις αυτό που ανέκαθεν Υπήρχε και πρόσμενε εσένα να το αντικρίσεις. Η μοίρα της πεταλούδας σε περιμένει μικρή φλόγα...γίνε ένα με τη φωτιά και σταμάτα να υπάρχεις έτσι όπως γνώριζες τα πάντα ως τώρα.
«Πόσο κάνει 658 Χ 8965;», ρωτάνε.
«5.898.970» , απαντάς χωρίς ούτε καν να σκεφτείς.
Κάτι τέτοιο σε τρομάζει ακόμα περισσότερο εφόσον συνειδητοποιείς πως το μυαλό συνεχίζει να είναι δυνατό και μαζί με αυτό αντιστέκεται σθεναρά το ίδιο το εγώ σου στην εξάλειψη της επίκτητης περσόνας. Οι γύρω σου τρομάζουν, άλλοι φοβούνται, κάποιοι άλλοι δεν θα σε καταλάβουν ποτέ ενώ είναι κι όλοι αυτοί που θέλουν να σε εκμεταλλευτούν προς όφελος της θρησκείας και της τεχνολογίας με κοινό στόχο την εξουσία. Μα οι πιο επικίνδυνοι ξέρεις πως είναι αυτοί που ζούνε στην άγνοια και τον σκοταδισμό της τρισδιάστατης πραγματικότητας που με τόσο κόπο έχουν χτίσει. Μην φοβάσαι...ανέβα πιο ψηλά και χάσου μέσα στην Κοσμική δίνη κάνοντας ολότελα δικό σου αυτό που οι άλλοι θέλουν να σου κλέψουν. Θα σε απειλήσουν, σίγουρα θα σε χλευάσουν, μπορεί και να σε σταυρώσουν...ωστόσο, μην φοβηθείς μιας και ποτέ δεν θα κατανοήσουν κάτι που αποκαλύπτεται στον καθένα μας ξεχωριστά. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να εξουσιάσουν το ιερό Λόγο της Αλήθειας μιας και ο ίδιος ουδέποτε αναίρεσε τον εαυτό του.
Έχεις ήδη φτάσει πολύ ψηλά, μήπως ζαλίστηκες; Σταμάτα για μια στιγμή και κοίταξε κάτω στο απύθμενο βάθος, στάσου για ένα δευτερόλεπτο, πάρε μια ανάσα και δες την απόσταση που σου χάρισε όλη αυτή η ύψιστη γνώση σε σχέση με τον κόσμο που μέχρι πρότινος θεωρούσες ως τον μόνο πραγματικό. Στρέψε το βλέμμα σου προς τα πάνω και συνειδητοποίησε το πόσο χαμηλή φαντάζει η ουράνια σκέπη στους Γνώστες. Ξεδίψασες από κόπο και κουράγιο ώστε να συνεχίσεις αυτό το μεγαλειώδες Έργο το όποιο σου ανατέθηκε; Ξέρω τον κόπο σου, συμπαθώ τον πόνο που κουβαλά η ψυχή σου χιλιάδες φεγγάρια τώρα, καταλαβαίνω πως νιώθει ένα σπάνιο λουλούδι που ψυχορραγεί μονάχο στη κορφή του ψηλότερου βουνού, παραδομένο στο ψυχρό αγέρα. Αυτό είναι όμως το ευλογημένο βάρος σου, μην το απαρνείσαι, αγκάλιασε το σαν το μεγαλύτερο δώρο που σου χάρισε το Σύμπαν διότι αυτό είναι που μια μέρα θα σε κάνει πιο ελαφρύ και από φτερό στην αγκαλιά του ανέμου.
Σε όλους αυτούς που δε σε καταλαβαίνουν και νομίζουν πως ψάχνεις το κλειδί του Χάους, σε όλους αυτούς τους πλανεμένους που νομίζουν πως είναι ευτυχία να κουβαλάς όλο αυτό το βαρύ φορτίο της γνώσης και να μην μπορείς να το μοιραστείς με κανέναν, σε όλους αυτούς τους μωρούς που θεωρούν πως θα εκμεταλλευτείς για προσωπικό σου όφελος και φιλοδοξίες το απόσταγμα της αναζήτησης και τέλος σε όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να κλέψουν τα κεκτημένα που κέρδισες με μάθημα τον πόνο, απάντησε τους με την χάρη της Κοσμικής Αγάπης και συγχώρησε τους διότι αν και μέσα από διαφορετικό μονοπάτι, και αυτοί μια μέρα θα φτάσουν στον ίδιο προορισμό με τον δικό σου.
Κι αν πάσχιζες και πάλευες καθημερινά με τον τρόμο της αποκάλυψης που θα σου χάριζε η απάντηση στο αίνιγμα του Χάους τώρα πλέον γνωρίζεις καλά πως ανεξάρτητα από συστήματα γνώσης, εναλλακτικές πρακτικές και δεκάδες θεωρίες που φυτρώνουν στο περβόλι της αναζήτησης πως η φωτεινή στιγμή και παρουσία της αλήθειας θα εμφανιστεί μπροστά σου μόνο εκείνη την ευλογημένη στιγμή που σώμα-νους-πνεύμα θα βρίσκονται σε απόλυτη αταραξία. Μέχρι πριν λίγο παραλογιζόσουν καθώς έβλεπες την υπερβατική σου αντίληψη να σκαρφαλώνει στις υψηλότερες κορυφογραμμές του στοχασμού, αμφέβαλλες καθώς εισέπραττες την αμφιβολία της λογικής της κοινωνίας προς την φιλοσοφία και το πρόσωπο σου, ως την ημέρα φυσικά που βίωσες την ανάλογη αταραξία που βίωσε ο Αρχιμήδης στην μπανιέρα του. Αυτή την αταραξία που επέτρεψε στη Θεία Έμπνευση να τον επισκεφτεί κάνοντας τον την επόμενη στιγμή να φωνάζει περιχαρείς «Εύρηκα»!
Μπορεί να μην ήσουν εσύ αυτός που ανακάλυψες το Νόμο της Βαρύτητας, ωστόσο η δική σου ανακάλυψη είχε μια άλλου είδους «βαρύτητα» απέναντι στην ίδια τη Ζωή. Ακόμη κι αν δεν βρήκες το κλειδί του Χάους (όχι τουλάχιστον όπως το είχες οραματιστεί) κατανόησες όμως πως κι εσύ σάν σύγχρονος μαθηματικός αντιλήφθηκες εκ του αποτελέσματος πως εξαρχής η αλήθεια έστεκε γυμνή μπροστά στα μάτια σου όσο εσύ έψαχνες κάποιο «μυστικό» κώδικα. Μια στιγμή χαλάρωσης σου χάρισε το «ξεκλείδωμα» του Χάους ψιθυρίζοντας σου εκείνη τι στιγμή πως μέσα από το Χάος εκπορεύεται η σοφή Τάξη και συνοχή των πραγμάτων.
«Ο Θεός ποίησε τα πάντα με Σοφία και Αγάπη», θυμάσαι να το έχεις ξανακούσει κάπου; Δεν το ένιωθες πάντα αυτό; Όταν κοίταζες την πλάση δεν αισθανόσουν ασφάλεια και σιγουριά για την έμπνευση αυτής της Δημιουργού Δύναμης; Όταν τα βράδια αγνάντευες τον έναστρο ουράνιο θόλο δεν αισθανόσουν την διαφορά που απέδιδε στον Γνώστη η ταξινόμηση και η σημασία των αστερισμών σε αντίθεση με τον αδαή; Για πιο Χάος μιλάμε όταν όλα είναι δημιουργημένα με απόλυτη Τάξη & Πρόνοια; Γιατί διαστρεβλώνουμε το απλό σε περίπλοκο; Έπειτα από όλο αυτό το μακραίωνο και γεμάτο ταξίδι σου, το οποίο σου πήρε χιλιάδες ενσαρκώσεις στο Φυσικό πεδίο, επιτέλους διακρίνεις καθαρά πως οι πολυπληθείς αντιφάσεις και ασχήμιες που βιώνουμε ενίοτε στη καθημερινότητα μας και μας περικυκλώνουν ασφυχτικά, πως δεν είναι παρά ανθρώπινο προϊόν και όχι δημιούργημα κάποιας «γεννησιουργού» δυνάμεως. Άλλωστε η ίδια ιστορία απέδειξε πως το μεγαλύτερο δώρο αλλά και κατάρα του ανθρώπινου γένους είναι το δώρο της ελεύθερης βούλησης ή μάλλον καλύτερα της ψευδαίσθησης της ελεύθερης βούλησης που δεν ξεκινά από την καρδιά αλλά έχει το Εγώ σαν οδηγό.
Όσον αφορά το Χάος (και το μυστικό κλειδί που ξεκλειδώνει την απόκρυφη σημασία του) θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να κατανοήσουμε πως ουδέποτε υπήρχε η εικόνα του Χάους που μας είχε εντυπωθεί σαν κάποια μαύρη τρύπα η σαν κάτι καταστροφικό. Αυτό δεν είναι παρά μια πλάνη του νου. Κι αυτό γιατί, ανέκαθεν το μεγαλύτερο πρόβλημα της γήινης νόησης -άρα κατ’ επέκταση και του ανθρώπινου εγώ- ήταν η έννοια του πως γίνεται «κάτι» να υπάρχει από πάντα. Ο νους μπροστά σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται πάντα εγκλωβισμένος μιας και για όλα τα πράγματα υπάρχει η δυαδική πρακτική ανάλυσης και επεξεργασίας. Πως γίνεται κάτι να μην έχει αρχή και τέλος; Πως γίνεται κάτι να υπήρχε από πάντα; Σε αυτόν τον αδιέξοδο στοχασμό για το ανθρώπινο μυαλό εφευρέθηκε η λέξη χάος ή οποία έχει σαν καθρέφτη και συνοδευτική ερμηνευτική συνοδεία μια άλλη λέξη που ονομάζουμε Άπειρο (το οποίο μπορεί να μην έχει τέλος μα σίγουρα έχει μια αρχή). Αυτή είναι η μεγαλοσύνη του Χάους σαν φιλοσοφία και έννοια...η υπέρβαση της Δυαδικότητας. Εκεί είναι όπου το μυαλό, άρα και το Εγώ μας, φαίνεται ανήμπορο να εξηγήσει αυτό που ονομάζεται «Κοσμογονία».
«Πόσο κάνει η Αγάπη στο τετράγωνο;», ρωτάνε.
« π » , απαντάς δίχως καν να το σκεφτείς.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κλειδί που αντιτάσσεις απέναντι στο αίνιγμα του Χάους. Ούτε αρχή ούτε τέλος, παρά η Χάρη της Κοσμικής Αγάπης που εκφράζεται μέσα από την απεραντοσύνη της.
Μα πάνω απ’ όλα βρήκες τον ίδιο σου τον εαυτό μόνο και μόνο για να τον χάσεις οριστικά και αμετάκλητα μέσα στην δίνη του Χάους. Τώρα η πεταλούδα επιτέλους έγινε ένα με την πύρινη δίνη της φωτιάς ώστε να εξαϋλωθεί σαν Μονάδα και να γίνει το ένα και το αυτό με την Αιώνια Φλόγα της Ύπαρξης .
Τι μεγαλείο η ίδια η Ύπαρξη!
Υ.Γ: Αφιερωμένο στον Μέγα Αρονόφσκι για την αριστουργηματική ταινία του με τίτλο «π».
3 σχόλια:
ti gnomi na poume re avaton!!! ta pes ola! tromero post.. ti na po... sigxaritiria! ego ekana mia apli anafora, esy ekanes diatrivi!
Tipota idiaitero ayto to film kata ti gnomi mou, kourastiko kai askopo,
xrisimopoiei komatia apo to legomeno perivlima tis epistimis gia na ftiaksei ena ergo me sxetika anoito senario kai anoito aisthitiko apotelesma typou video clip, . Kamia ousia , kata ti gnomi mou , i tenia an proseksete , den leei tipota , afou profanos o dimiourgos den katalavenei oti ta mathimatika einai logismos kai os ek toutou den pragmateyontai ousiastika tipota. Gia ayto to logo den yparxoun "metamathimatika" . Sta mathimatika ta panta einai algorithmos kai tipota "simasia" kai i diadikasia einai panta isodynami tou apotelesmatos.
to film to eida arga, kai to stamatisa ligo prin to telos, ypofero kai ego merikes fores apo ponokefalous kai ekei pou evlepa tis skines pou tripaei to kefali tou me blackanddecker aistanthika kourasi kai aidia, I aisthitiki tis tenias einai skata,
Xapakia mistikistikes anoisies kai myala xymena sto metro.
Oi arithmoi einai anthropines simvaseis kai oxi i "mistiki i faneri glossa tou sibantos" einai ena aploiko meso ypologismou posotikon montelon , DEn yparxoun pouthena sti fysi para mono sto anthropino mialo.
Ti tha pei 18 gia parageigma????
DEN yparxnoun 18 omoia pragmata.
Kostas Petrou (fysikos)
Δημοσίευση σχολίου