Εν Αρχή είναι ο (γραπτός) Λόγος

Παλαιότερα η έννοια και η σημασία του Ημερολογίου θεωρήτω κάτι παραπάνω από ιερή.
θυμάμαι, το πως φύλαγα σαν κόρη οφθαλμού, τις προσωπικές μου σκέψεις οι οποίες φώλιαζαν σε ένα ταλαίπωρο τετράδιο από τις συνεχόμενες μετακινήσεις μου.
Το κουβαλούσα μαζί μου παντού και πάντα κι αυτό γιατί δεν ήξερα πού και πότε μπορεί να μου χρειαστεί.

Θα μπορούσα να πω πως υπήρχε ανάμεσα σε μένα και στο προσωπικό μου Ημερολόγιο μια περίεργη σχέση, σχεδόν μυσταγωγική. Επιτελούσε περισσότερο κάτι σαν "Ονειρολόγιο" και όχι απλά ένα τετράδιο στο οποίο ξεδιπλώνονταν ή καταγράφονταν απλά καθημερινά συμβάντα.
Φυσικά, ελάχιστοι ήταν αυτοί με τους οποίους είχα καταδεχθεί να μοιραστώ τα γραφόμενα μου και για να πώ την αλήθεια τότε θεωρούσα (ίσως ακόμα υπάρχει κάτι τέτοιο μέσα μου) πως πρόσβαση στον προσωπικό μου Μικρόκοσμο δεν θα μπορούσαν να έχουν παρά μόνον αυτοί που είχαν "συγγενικές" ενέργειες με μένα.

Σε μια μεταμοντέρνα περίοδο καλπάζουσας εξέλιξης της κοινωνίας είναι γεγόνος πως όλα τα πράγματα συνεχώς αλλάζουν με τόσο γοργούς ρυθμούς που τις περισσότερες φορές αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε. Ακόμη και ο τρόπος επικοινωνίας συνεχώς μεταλλάσεται και μαζί με αυτόν και εμείς. Το αν είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο δεν είναι της παρούσης αλλά αποτελεί μια μεγάλη κουβέντα που ίσως θιχτεί προσεχώς.

Άλλωστε, η Γνώση έχει οικουμενικό & ανακυκλώσιμο χαρακτήρα και καλό είναι να μοιράζεται, να αμφισβητείται ορισμένες φορές και γιατί όχι να μπορεί να ΜΗΝ κουβαλά προσωπικές υπογραφές και ταμπελίτσες.

Σκεπτόμενος το παραπάνω επέλεξα από ένα προσωπικό Ημερολόγιο να μεταβώ σε ένα Οικουμενικό και Πανανθρώπινο Ονειρολόγιο με όχημα έκφρασης το Διαδίκτυο (το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως δεν το κατέχω σε ικανοποιητικό βαθμό αλλά έχω την διάθεση να φτάσω σε ένα καλό επίπεδο με την παντοτέ καλοδεχούμενη βοήθεια σας). Από εκεί και πέρα, θα χαρώ πολύ μέσα από αυτό το blog να αμβλύνω την εσωτερική μου ποιότητα, να προβληματιστώ και γιατι όχι να δραστηριοποιηθώ από κοινού με ανθρώπους που κουβαλάνε "συγγενή" ενέργεια με την δική μου και φυσικά θα καταδεχθούν να παίξουν μαζί μου το ειλικρινές παιχνίδι του μοιράσματος.

Αυτό σαν Αρχή...
(με το Τέλος να παραμονεύει όποτε του ζητηθεί)