Πρέπει να βρoύμε νόημα σε αυτό το μικρό φωτεινό διάλειμμα ανάμεσα σε δύο σκοτεινές καταστάσεις ανυπαρξίας. Σκοτεινές καταστάσεις ανυπαρξίας. Μήτρα-θάνατος.
Δεν θα συμφωνήσω αλλά ούτε θα πω το αντίθετο. Δεν γνωρίζω. Το σίγουρο πάντως είναι, οτι επικοινωνούμε μέσω του 0101010101010101010010101011100110. (ως blogers).
Ειν' το μηδέν που ποτέ δε γερνάει... όπως κάποτε έλεγε κάποιος γνωστός μου. Εκεί δίπλα στα σαπιοκάραβα.
@Candyblue Νομίζω πως όλο το νόημα είναι στο να επιστρέψουμε στην μήτρα καταγωγής μας ως καθαρή Συνείδηση
@Sigmataf θα συμφωνήσεις μούργο εφόσον το λέει και το φιλαράκι μας. :) "Ειν το Μηδέν που ποτέ δεν γυρνάει..."
Α! Που σαι, αν όλα πάνε καλά σχεδιάζω να ανεβάσω στο blog μου και μια συζήτηση που θέλω να κάνω μαζί του (δεν μου αρέσει η λέξη συνέντευξη)
@Dear Μανταμίτσα + Μέρμυγκα Στην απόλυτη κατάσταση Ανυπαρξίας και πλήρης Ένωσης δεν υπάρχει υπό το Μηδέν. Το μείον και το συν είναι έννοιες που αφορούν μόνο το Φυσικό Πεδίο και την πολικότητα πραγμάτων.
@Μargo Μπορείς να το πεις και Κενό...αλλά ξέρεις πια είναι η ειρωνία σε όλες αυτές τις περιγραφές που δίνουμε μέσω λέξεων; Πως αυτοί που το έχουν βιώσει κατά κάποιο υπερβατικό τρόπο κατηγορηματικά δηλώνουν πως καμία λέξη δεν είναι αρκετή στο να περιγράψει το Απερίγραπτο. Είναι κάτι πέρα από την ανθρώπινη Νόηση και αντίληψη.
εχμ...σήμερα δεν σε καταλαβαίνω ή τα σχόλια που διάβασα με πήγαν αλλού... Τι εννοείς με το "μηδέν? Σίγουρα όχι ανυπαρξία, διότι δεν αποτελούν καταστάσεις ανυπαρξίας η μήτρα και ο θάνατος..τι να εννοείς άραγε? Αντε και να δεχτώ ως -μηδέν, την αφετηρία της ζωής σου εδώ, μιας και έχεις ξεχάσει, αλλά το να επιστρέφεις στο -μηδέν, αυτό δεν μπορώ να το πιάσω...εχμ...
Αγαπητέ Άβατον. Όντως μιλούσα για τη "φύση". Που έχει και κάποια σχέση όμως με την πραγματικότητα.
Την συγκεκριμένη πρόταση μπορεί κάποιος να την ερμηνεύσει με το δικό του τρόπο και κατά το πως νιώθει την στιγμή που το διαβάζει.
Αλλά..... κατά την φτωχή και ταπεινή μου άποψη... και για να μην ξεφύγω πολύ από το νόημα που έδωσε η υπόλοιπη παρέα, ναι, ξεκινούμε από το μηδέν, (από τη μήτρα όπως προ-είπαν) μα, δεν καταλήγουμε ποτέ πια σ' αυτό. Αυτό συμβαίνει μία φορά μόνο.
@Κατσικάκι Το αλφάβητο των μαθηματικών αποτελείται μόνον από εννέα ψηφία. Όσο πολύπλοκη αριθμητική ακολουθία και να έχουμε μπροστά μας σαν βάση εμπεριέχει σαν βάση αυτά τα ψηφία (1-2-3-4-5-6-7-8-9). Το σχήμα των αριθμών καθώς και η σειρά τους είναι μια συμβολική απεικόνιση των συνειδησιακών σκαλοπατιών που έχει να ανέβει η Ενέργεια προς την Αυτοπραγμάτωση στο Φυσικό Πεδίο και την οριστική της επιστροφή στην Μήτρα των Πάντων από όπου και ξεπήδησε στην αρχή του Κόσμου (βλ. Πτώση). Το μηδέν σαν σχήμα (0) και σαν νόημα εκφράζει αυτό που υπήρχε από πάντα. Με άλλα λόγια το Χάος. Από εκεί ξεπήδησε η Μονάδα (1) προς ενσάρκωση στο Φυσικό Πεδίο. Όπως επίσης από εκεί ξεπήδησε το εκδηλωμένο Σύμπαν. Επιπλέον, το μηδέν σαν έννοια δεν το αγγίζει ούτε ο Χρόνος αλλά ούτε και επιρρεάζεται από τίποτα η άξια του η οποία είναι και Απόλυτη. "Μηδεν από μηδέν...μηδέν"
Με το τέλος των ενσαρκώσεων μας και αφού περάσουμε και τα εννέα μαθήματα - σκαλοπάτια Συνείδησης, τότε ξανά επιστρέφουμε στο 0 και όχι στο 1 (όπως συνέβαινε ως τώρα σε κάθε ενσάρκωση η οποία δεν είχε πάρει επαρκώς το μάθημα της). Άρα επιστρέφουμε πίσω στο αληθινό τόπο καταγωγής μας στο Μηδέν. Στην Μήτρα Ανυπαρξίας και Αταραξίας. Εκεί που όλα είναι δεν είναι διασπασμένα κομμάτια ενός παζλ αλλά είναι ολόκληρο το πάζλ. Η διαφορά είναι ότι επιστρέφουμε ως καθαρή συνείδηση σε κάτι το οποίο στερείται μορφής και Διπολικότητας.
@Northaura Καλώς σε δέχομαι λοιπόν στο φτωχικό μου. Μιας και είσαι κι εσύ Πειραιωτάκι κόπιασε για ένα κρασί :)
@Margo Πολύ Καλησπέρα σας.
@Κατσικάκι Στο μόνο που διαφοροποιούμε με τον πολυαγαπημένο μέρμηγκα είναι πως πιστεύω πως όπως το Μηδέν που είναι Κύκλος έτσι και εμείς μια μέρα επιστρέφουμε στο αυθεντικό σπιτικό μας.
@Μέρμυγκα αυτό που λες είναι πολύ σωστό. Ανάλογα την διάθεση του καθενός, μεταφράζεται και το παραπάνω Post. Αυτό δεν είναι άλλωστε η ομορφιά της Τέχνης γενικότερα?
"Ξεκινάμε από ένα σκοτεινό σημείο, την μήτρα, καταλήγουμε σε ένα σκοτεινό σημείο, το μνήμα, το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή" Καζαντζάκης - Ασκητική
Σαν ήρθε το πλήρωμα του Χρόνου
και αγκαλιάστηκαν τα δυο 7αρια,
επέλεξα να αποχωριστώ τον Ωκεανό του Αοράτου
και σαν μια ταπεινή σταγόνα που επιζητεί να βιώσει τον εαυτό της ενσαρκώθηκα φέροντας πάνω μου για σφραγίδα τον Νόμο του 9.
Έκτοτε, προσπαθώ να αποβάλλω το κουκούλι και την ασχήμια της κάμπιας.
Μια προσπάθεια μεταμόρφωσης τόσο επίπονη και οδυνηρή,
που πολλές φορές με ανάγκασε να σταματήσω.
Να ξαποστάσω.
Ήθελα όμως τόσο πολύ να ξαναγεννηθώ σε κάτι όμορφο και συνάμα άσπιλο
που θα έκανε την επαίσχυντη καταγωγή μου να μοιάζει με κακό όνειρο.
Διάλεξα όνομα , φύλο και πατρίδα
μα τίποτα από αυτά δεν με έκαναν να λησμονήσω
το Θείο Έργο και την ιερή υποχρέωση που έπρεπε να επιτελέσω.
Above All…
The Law of 4L
25 σχόλια:
Όλοι μας, νομίζω..
Καλησπέρα:
Πρέπει να βρoύμε νόημα σε αυτό το μικρό φωτεινό διάλειμμα ανάμεσα σε δύο σκοτεινές καταστάσεις ανυπαρξίας.
Σκοτεινές καταστάσεις ανυπαρξίας. Μήτρα-θάνατος.
Δεν θα συμφωνήσω αλλά ούτε θα πω το αντίθετο. Δεν γνωρίζω.
Το σίγουρο πάντως είναι, οτι επικοινωνούμε μέσω του 0101010101010101010010101011100110.
(ως blogers).
Ειν' το μηδέν που ποτέ δε γερνάει...
όπως κάποτε έλεγε κάποιος γνωστός μου. Εκεί δίπλα στα σαπιοκάραβα.
Καλό βράδυ.
το υπό το μηδέν τι γίνεται; (και ομιλώ σοβαρά!)
Το υπό το μηδέν παύει να είναι 0.
Αρχίζει και μετρά αντίστροφα.
Και είναι άπειρο κι αυτό.
Προσοχή όμως! Διότι η κατηφόρα είναι πολύ εύκολη..
(ο ταπεινός μέρμηγκας)
keno!
@weirdo
Και πολύ σωστά νομίζεις
@Candyblue
Νομίζω πως όλο το νόημα είναι στο να επιστρέψουμε στην μήτρα καταγωγής μας ως καθαρή Συνείδηση
@Sigmataf
θα συμφωνήσεις μούργο εφόσον το λέει και το φιλαράκι μας. :)
"Ειν το Μηδέν που ποτέ δεν γυρνάει..."
Α! Που σαι, αν όλα πάνε καλά σχεδιάζω να ανεβάσω στο blog μου και μια συζήτηση που θέλω να κάνω μαζί του (δεν μου αρέσει η λέξη συνέντευξη)
@Dear Μανταμίτσα + Μέρμυγκα
Στην απόλυτη κατάσταση Ανυπαρξίας και πλήρης Ένωσης δεν υπάρχει υπό το Μηδέν. Το μείον και το συν είναι έννοιες που αφορούν μόνο το Φυσικό Πεδίο και την πολικότητα πραγμάτων.
@Μargo
Μπορείς να το πεις και Κενό...αλλά ξέρεις πια είναι η ειρωνία σε όλες αυτές τις περιγραφές που δίνουμε μέσω λέξεων; Πως αυτοί που το έχουν βιώσει κατά κάποιο υπερβατικό τρόπο κατηγορηματικά δηλώνουν πως καμία λέξη δεν είναι αρκετή στο να περιγράψει το Απερίγραπτο. Είναι κάτι πέρα από την ανθρώπινη Νόηση και αντίληψη.
και που ασκείται η έλξη?
κάηκα....
Η έλξη ασκείται απο το σύμπαν μέχρι τους απόλυτους μικρόκοσμούς μας.
Κάηκα ακόμα πιο πολύ.
εχμ...σήμερα δεν σε καταλαβαίνω ή τα σχόλια που διάβασα με πήγαν αλλού...
Τι εννοείς με το "μηδέν?
Σίγουρα όχι ανυπαρξία, διότι δεν αποτελούν καταστάσεις ανυπαρξίας η μήτρα και ο θάνατος..τι να εννοείς άραγε?
Αντε και να δεχτώ ως -μηδέν, την αφετηρία της ζωής σου εδώ, μιας και έχεις ξεχάσει, αλλά το να επιστρέφεις στο -μηδέν, αυτό δεν μπορώ να το πιάσω...εχμ...
Αγαπητέ Άβατον. Όντως μιλούσα για τη "φύση". Που έχει και κάποια σχέση όμως με την πραγματικότητα.
Την συγκεκριμένη πρόταση μπορεί κάποιος να την ερμηνεύσει με το δικό του τρόπο και κατά το πως νιώθει την στιγμή που το διαβάζει.
Αλλά..... κατά την φτωχή και ταπεινή μου άποψη... και για να μην ξεφύγω πολύ από το νόημα που έδωσε η υπόλοιπη παρέα,
ναι, ξεκινούμε από το μηδέν, (από τη μήτρα όπως προ-είπαν) μα, δεν καταλήγουμε ποτέ πια σ' αυτό. Αυτό συμβαίνει μία φορά μόνο.
Με εκτίμηση
(μέρμυγκας)
@Κατσικάκι
Το αλφάβητο των μαθηματικών αποτελείται μόνον από εννέα ψηφία. Όσο πολύπλοκη αριθμητική ακολουθία και να έχουμε μπροστά μας σαν βάση εμπεριέχει σαν βάση αυτά τα ψηφία (1-2-3-4-5-6-7-8-9).
Το σχήμα των αριθμών καθώς και η σειρά τους είναι μια συμβολική απεικόνιση των συνειδησιακών σκαλοπατιών που έχει να ανέβει η Ενέργεια προς την Αυτοπραγμάτωση στο Φυσικό Πεδίο και την οριστική της επιστροφή στην Μήτρα των Πάντων από όπου και ξεπήδησε στην αρχή του Κόσμου (βλ. Πτώση).
Το μηδέν σαν σχήμα (0) και σαν νόημα εκφράζει αυτό που υπήρχε από πάντα. Με άλλα λόγια το Χάος. Από εκεί ξεπήδησε η Μονάδα (1) προς ενσάρκωση στο Φυσικό Πεδίο. Όπως επίσης από εκεί ξεπήδησε το εκδηλωμένο Σύμπαν.
Επιπλέον, το μηδέν σαν έννοια δεν το αγγίζει ούτε ο Χρόνος αλλά ούτε και επιρρεάζεται από τίποτα η άξια του η οποία είναι και Απόλυτη. "Μηδεν από μηδέν...μηδέν"
Με το τέλος των ενσαρκώσεων μας και αφού περάσουμε και τα εννέα μαθήματα - σκαλοπάτια Συνείδησης, τότε ξανά επιστρέφουμε στο 0 και όχι στο 1 (όπως συνέβαινε ως τώρα σε κάθε ενσάρκωση η οποία δεν είχε πάρει επαρκώς το μάθημα της).
Άρα επιστρέφουμε πίσω στο αληθινό τόπο καταγωγής μας στο Μηδέν. Στην Μήτρα Ανυπαρξίας και Αταραξίας. Εκεί που όλα είναι δεν είναι διασπασμένα κομμάτια ενός παζλ αλλά είναι ολόκληρο το πάζλ. Η διαφορά είναι ότι επιστρέφουμε ως καθαρή συνείδηση σε κάτι το οποίο στερείται μορφής και Διπολικότητας.
@Αγαπητό Μερμυγκάκι
just read above...and you will get my point of view
μηδέν κέλβιν όμως.
όμορφο σπιτάκι,καλώς σε βρίσκω
se briskw swsto :-) gi auto dn egrapsa parapanw
Με το "μηδέν" αναφέρεσαι στην Πηγή δηλ...ε?
θένκς για την εξήγηση
μου άρεσαν τα σχόλια του μέρμυγκα επίσης..
@Northaura
Καλώς σε δέχομαι λοιπόν στο φτωχικό μου. Μιας και είσαι κι εσύ Πειραιωτάκι κόπιασε για ένα κρασί :)
@Margo
Πολύ Καλησπέρα σας.
@Κατσικάκι
Στο μόνο που διαφοροποιούμε με τον πολυαγαπημένο μέρμηγκα είναι πως πιστεύω πως όπως το Μηδέν που είναι Κύκλος έτσι και εμείς μια μέρα επιστρέφουμε στο αυθεντικό σπιτικό μας.
@Μέρμυγκα
αυτό που λες είναι πολύ σωστό. Ανάλογα την διάθεση του καθενός, μεταφράζεται και το παραπάνω Post. Αυτό δεν είναι άλλωστε η ομορφιά της Τέχνης γενικότερα?
Όντως!! Αυτή είναι η ομορφιά της Τέχνης!! (και της φαντασίας συνάμα)
;)
...τα αισθήματα είναι αμοιβαία!
(μέρμυγκας)
Αρκεί να μην είναι ΜΗΔΕΝ και το ταξίδι...
σαφέστατα...
και σα σχήμα το μηδέν πάντως...κύκλο σχηματίζει!
@tradescadia
To ταξίδι είναι σαν μια σπειροειδή σκάλα που έχει για σκαλοπάτια όλους τους άλλους αριθμούς.
και χρωματα...μην ξεχνας τα χρωματα... δηλαδη το φως...Αληθεια, τι χρωμα θα ηταν το μηδεν?
"Ξεκινάμε από ένα σκοτεινό σημείο, την μήτρα, καταλήγουμε σε ένα σκοτεινό σημείο, το μνήμα, το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή" Καζαντζάκης - Ασκητική
@tamara
Έλα ντε! Ενώ οι περισσότεροι θα το έβαφαν μαύρο, εγώ πάντως θα το βάφτιζα Χρυσαφί...δεν ξέρω για πιο λόγο. Ίσως για την αναλλοίωτη φύση του.
@Klearchos
Χαιρετώ τα δικά μας παιδιά εκ Σαντορίνης :)
Δημοσίευση σχολίου