Just another one Circle

218 ημέρες από την ζωή μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου σαν κινηματογραφικό φίλμ. Ένα φίλμ που τα είχε όλα ή σχεδόν όλα. Ακόμη και αν υπήρξε κάποια παράλειψη από τα πολύχρωμα καρέ της ζωής, είμαι σίγουρος πως θα δώσει το παρόν την επόμενη φορά. Όποτε κι αν είναι αυτή. Αν πάνε όλα καλά ευελπιστώ να επιστρέψω σε 2 μέρες στην Αθήνα. Η άλλη μισή μου ζωή είναι εκεί και με περιμένει μιας και για 7 μήνες είχε πέσει σε εαρινή νάρκη. Δεν είναι η Αθήνα που μου έλειψε αλλά τα αγαπητά και οικεία πρόσωπα είναι αυτό που μου έχει λείψει αφάνταστα. Οι φίλοι που με ξέρουν καλά και με αντικρίζουν με σεβασμό και περρίσια αγάπη. Ο καλύτερος μου φίλος που πλέον είναι ψυχαδερφός μου. Αυτός που με κοιτά στα μάτια και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, που θα με ανταμώσει και θα είναι σαν να μην έχω φύγει ούτε μια μέρα, που θα με κεράσει τσιγάρο και θα καθόμαστε να κοιτάζουμε τα σινιάλα του καπνού να φτιάχνουν ανείπωτες ιστορίες στο ταβάνι το σπιτιού καθώς οι σιωπές θα μιλάνε για πάρτη μας. Έφτασαν οι μέρες που θα ξαμολυθώ για ώρες μέσα σε καταστήματα δίσκων, θα παρακολουθήσω θεατρικές παραστάσεις, θα δω όσες περισσότερες συναυλίες μπορώ, θα διαβάσω ήσυχα τα βιβλία μου και θα ετοιμάσω τις αποσκευές μου για ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος. Ακόμα δεν ξέρω προς τα που, "...Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο έχεις ξεχάσει που ακριβώς θες να πας...", θέμα χρόνου είναι να αποφασίσω πάντως. Σκέφτομουν να πάω κάνα δίμηνο Αυστραλία-Ν.Ζηλανδία ή Κούβα μόνος μου. Θα δείξει...αυτό που προέχει είναι να ξεκουραστώ λίγο πρώτα και μετά θα δούμε. Δεν θέλω άλλο άγχος ή πρόγραμμα στην καθημερινότητα μου. Αυτό που προέχει είναι να φύγω από εδώ, να αλλάξω παραστάσεις και έπειτα θα επιλέξω με καθαρό μυαλό τις στάσεις που θα κάνει η καρδιά μου.

Ο κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος καινούργιος.