YOU ARE A STAR!

Στις μέρες μας μιλάμε για τέχνη.
Για πολλά είδη τέχνης.
Τέχνες οι οποίες παίρνουν σάρκα και οστά διαμέσου της ανθρώπινης συμμετοχής και έκφρασης. Σε όλα αυτά τα μονοπάτια της ανθρώπινης εξερεύνησης του συλλογικού ασυνείδητου που βουτάει ο ψυχισμός μας έχοντας για κινητήρια δύναμη όλες τις μορφές ανθρώπινης τέχνης, έχουν στηθεί κιόσκια πολυεθνικών επιχειρήσεων που λυμαίνονται τα πάντα και τους πάντες.
Όσα πιο πολλά κέρδη αποφέρει το έντεχνο μέσο έκφρασης τόσο πιο μεγάλη είναι η καταδυνάστευση του δημιουργού και του εκφραστή της.
Οι εταιρίες δένουν χειροπόδαρα με ασφυκτικά συμβόλαια τον εκάστοτε καλλιτέχνη και αποκτούν ολική εξουσία απάνω του ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα. Ασκούν λογοκρισία, παραποιούν και διαστρεβλώνουν πολλές φορές το δημιουργικό έργο προς χάριν της αποδοχής του κατεστημένου με απώτερο σκοπό τα όλο και μεγαλύτερα νούμερα στα χρηματιστήρια αξιών της αγοράς. Ο καλλιτέχνης μεταμορφώνεται σε star και φυσικά αυτό που είναι ο κύριος σκοπός των εταιριών είναι αυτό το «αστέρι» να σταματήσει να είναι αυτόφωτο αλλά να εξαρτάται απόλυτα από τις διάφορες επιχειρήσεις οι οποίες υποτίθεται πως προασπίζονται τα δικαιώματα του και διασφαλίζουν την επιβίωση του στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Τα παραδείγματα πολλά όπου πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι της Τέχνης εξαφανίστηκαν εν μια νυχτί από τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισαν σε σχέση με promotion ή ανεπαρκές marketing τους από τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι πρότινος μπορεί να τον σήκωναν στους ώμους τους αλλά κατόπιν για τον άλφα ή βήτα λόγο σταμάτησαν να υποστηρίζουν.

Η εκάστοτε εταιρία αποφασίζει το που, πως και γιατί που αφορά το κάθε τι έχει μπορεί να έχει σχέση με τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Όσο πιο μεγάλη η εταιρία, τόσο περισσότερες είναι οι χρηματικές απολαβές του καλλιτέχνη και τόσο μεγαλύτερη γίνεται η σκλαβιά που αντιμετωπίζει. Ακόμα και η αντιδιαφήμιση μερικές φορές είναι η καλύτερη διαφήμιση και αυτό υπόκειται στα παιχνίδια πολυεθνικών κολοσσών.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων το λιγότερο που μπορεί να πάθει είναι να τον αλυσοδέσουν με ένα χρυσό μακροχρόνιο συμβόλαιο ώστε μετά ο ίδιος να χτυπάει τον κώλο του για να γίνει η φετινή χρονιά, η δική του χρονιά. Στην χειρότερη περίπτωση, παίρνοντας πάντα υπόψην και τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου, ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης αναγκάζεται να συναναστρέφεται, να ντύνεται, να κάνει ερωτικές σχέσεις, να γίνεται εξώφυλλο, να συκοφαντείτε, να ξεφτιλίζεται και να λέει και να κάνει ότι θα του πει μια ομάδα image makers που είναι και 100% υπεύθυνοι για την καλλιτεχνική του περσόνα.

Εκτός όλων των άλλων, με μαθηματική ακρίβεια φτάνει η μέρα που το άτομο σταματά να κάνει αυτό που άλλοτε του άρεσε σαν ψυχικό εκφραστικό μέσο και καταντά να αντιμετωπίζει το μεράκι του καθαρά βιοποριστικά και επαγγελματικά σε τέτοιο σημείο που τις περισσότερες φορές κάνει δουλειές που δεν τον εκφράζουν 100% αλλά αναγκάζεται να τις κάνει επειδή κάποιοι άλλοι του είπαν να το κάνει. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις μα φοβάμαι πως το μόνο που κάνουν κατά κύριο λόγο είναι το να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ποιος καλλιτέχνης είναι αυτός που δεν έχει «σπίτι»;
Συμβόλαιο;
Συμβούλους οικονομικών;
Image Makers;
Υπεύθυνους Artwork;
Ατζέντηδες;

Βασικά εμένα το μόνο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό των εγχώριων Ωχρά Σπειροχαίτη! Οι οποίοι σε ένα γενικότερο πλαίσιο αντιλαμβάνονται την Τέχνη σε έναν τόσο πρωτόγνωρο βαθμό και διαφορετικό τρόπο για τα υπάρχουσα σημερινά δεδομένα που δεν έχουν καν την δική τους αυτοδημιούργητη εταιρία παραγωγής και προώθησης. Η μουσική τους κυκλοφορεί μόνον από χέρι σε χέρι διότι πολύ απλά πιστεύουν πως η Τέχνη δεν είναι προϊόν παραγωγής και πώλησης μα η προσωπική τους έκφραση η οποία ούτε πουλιέται αλλά ούτε και αγοράζεται με αντάλλαγμα το χρηματικό κόστος. Άλλωστε ποιος είναι αυτός που μπορεί να «κοστολογήσει» ένα δημιούργημα;

Ένα από τα πλέον σιχαμερά και τελείως άκυρα επαγγέλματα είναι ο «εκτιμητής έργων τέχνης» αλλά και ο «κριτικός τέχνης». Πραγματικά πιστεύω πως είναι δουλειές που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης εφόσον η τέχνη είναι κάτι για το οποίο δεν μπορείς να κάνεις οικονομικές εκτιμήσεις αλλά ούτε είναι κάτι για το οποίο χωρά κριτική μιας και τα πάντα που την αφορούν είναι υποκειμενικά. Και όταν μιλάμε για γούστα, ποιος είναι ο αντιπρόσωπος – εντολέας – εξουσιοδοτημένος κριτής του λαού – κοινωνός της Αλήθειας ώστε να πει κάτι και αυτό είναι κιόλας;
Εξάλλου το ειρωνικότερο όλων είναι πως ακόμα και όταν καταφέρει να επιβάλλει την δική του γνώμη σε μια μερίδα ανθρώπων, το αντίστοιχο ανάλογο είναι πως ο κόσμος θα έρθει η στιγμή που θα τον κρίνει και αυτόν (αν και εφόσον φυσικά υποθέσουμε πως ορισμένοι διαθέτουν μια στοιχειώδη υγιή αντιληπτικότητα σαν άνθρωποι), εφόσον οφείλει να διατηρεί μέσα του το καθαρά προσωπικό του πρίσμα για να ζυγίζει και να φιλτράρει τα πράγματα.
Άλλωστε, μπορεί από μικρά παιδιά να μας «σερβίρουν» μασημένη τροφή αλλά αν μη τι άλλο όσο μεγαλώνουμε πρέπει να διαμορφώνουμε μια πιο νηφάλια κρίση εντός μας για τον κόσμο και την λειτουργία αυτού.

Και τότε είναι που μπορούμε να γνωρίζουμε αν όντως αυτό γίνεται μόνο και μόνο για την κυκλοφορία του χρήματος, την διαμόρφωση κοινών πρότυπων, πανομοιότυπων γούστων, συγκεκριμένων αντιλήψεων για το τι είναι όμορφο ή άσχημο, όπως επίσης για το τι είναι politically correct και τι όχι.
Πάνω απ’ όλα δεν παύει να είναι μια καθαρή εκμετάλλευση και υποτίμηση του Δείκτη Νοημοσύνης μας.

Τις προάλλες διάβασα πως ο Καρβέλας κυκλοφόρησε ποιητική συλλογή(;!) από τις εκδόσεις Οξύ (τους είχα και σε εκτίμηση ο μαλάκας)!
Ο Σφακιανάκης δήλωσε σε παλαιότερη του συνέντευξη στον Κουίκ πως αυτός είναι «πραγματικός αναρχικός και όχι φυσικά οι χούλιγκαν που σπάνε τα αυτοκίνητα του κοσμάκη και πετάνε μολότοφ σε αστυνομικούς»(¿αυτό είναι το μέτρο σύγκρισης δηλαδή της αναρχικής σκέψης?)
Ο Μαρκουλάκης, θα πρέπει να αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης τώρα τελευταία. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι θα είναι αυτός που θα παρουσιάσει τον προσεχή Χειμώνα το «Survivor»(!¡)

Τι μπορεί να πει κανείς για αυτό;
Αυτοί είναι οι εγχώριοι star του σήμερα…

Προσωπικά, θα μου μείνει αξέχαστη η απάντηση του πρώτου τραγουδιστή των AC/DC, του Bon Scott, σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πως νιώθει που είναι Star.

«Αστέρια υπάρχουν μόνο στον ουρανό».