*Click*
-"Μου έλειψες"
*Click*
-"Και μένα"
*Click*
-"Πότε έρχεσαι;"
*Click*
-"Δεν ξέρω"
*Click*
-"Έχω βαρεθεί να σου μιλάω από το PC"
*Click*
-"Join the club"
*Click*
-"Κουράστηκα"
*Click*
-"Σε καταλαβαίνω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ένας μήνας μάλλον μένει περίπου."
*Click*
-"Περιμένω πάνω από μισό χρόνο να έρθεις"
*Click*
"Δεν είσαι η μόνη"
*Click*
"Τι; Υπάρχει και άλλη;!"
*Click*
"Όχι, εννοούσα πως και εγώ περιμένω πάνω από μισό χρόνο"
*Click*
"Και το επομένο Καλοκαίρι θα ξαναφύγεις πάλι, έτσι;"
*Click*
"Και τι θες να κάνουμε δηλαδή; Θες να χωρίσουμε;"
*Click*
"Ναι"
*Click*
"Μα καλά τρελάθηκες, μέσα από το διαδύκτιο θα χωρίσουμε;!"
*Click*
"Γιατί όχι, άλλωστε τόσο καιρό μέσα από το Διαδίκτυο δεν έχουμε σχέση ή θες να σε περιμένω να έρθεις στην Αθήνα για να στο πω από κοντά;"
*Click*
"Οριστικό;"
*Click*
"Δυστυχώς ναι"
*Click*
"Τι δυστυχώς λες; Εφόσον το κάνεις για καλύτερα μάλλον ευτυχώς θα έπρεπε να πεις. Τελευταία σου κουβέντα;"
*Click*
"Ευτυχώς ναι"
*Click*
"Σεβαστή η επιθυμία σου"
*Click*
"ΟΚ, bye"
*Click*
*Click*
-"Γαμημένο ποντίκι!"
-"Click"
2.10.06
Just a Double Click Away...
Ιχνηλάτης σε
To Be or not to Be...?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 σχόλια:
Oups!
click
E.T. Go Home Now!
Έλα βρε...
έτσι στεγνά?
Είδες? Ενώ αν δεν υπήρχε το διαδύκτιο, ίσως να άλλαζε κάτι στην ιστορία. Στην συνάντηση...
Άραγε, αν η συζήτηση γινόταν τηλεφωνικά, να είχε την ίδια κατάληξη?
απρόσωπες-προσωπικές σχέσεις...
έχουμε τόση ανάγκη να κρατιόμαστε από κάπου,
να ασχολούμαστε με κάποιον εκτός του εαυτού μας, να ελπίζουμε σε κάποιον, να ονειρευόμαστε κάποιον,
να ξεφύγουμε τελικά από την πραγματικότητά μας,
που κρεμόμαστε από την ουρά του ποντικού!
πιφ!
trapped
Φαντάσου να τα έλεγες στο τηλέφωνο όλα αυτά, ο λογαριασμος θα έκαιγε.
Την αλήθεια την φτιάχνει κανείς,όπως φτιάχνει και το ψέμα είπαμε,δεν είπαμε?
αλλά όχι κι έτσι
Οπως μέσω ποντικιού , έτσι μέσω τηλεφώνου, έτσι και απο κοντά, όταν τη σχέση δεν την θέλουμε πια (δεν χρειάζονται "σοβαροί" λόγοι και άλλες δικαιολογίες για να ισχύει αυτό)της κάνουμε Κλίκ!
Ετσι. Το σαχλό είναι, όταν υφιστάμεθα καταστάσεις ημιτελείς, και δεν κάνουμε το κλίκ για ένα σωρό λόγους-μαϊμού. (Τώρα τι κρύβεται πίσω απο τη μαϊμου΄? Συνήθως ο φόβος να μείνουμε μόνοι).
σσ. Την αλήθεια δεν την φτιάχνουμε. Η αλήθεια βρίσκεται πάντα εδώ, απλά την βλέπουμε όταν το θελήσουμε.
τόσο απλά... τις τελευταίες μέρες αποφάσισα να επισκεφτώ αρκετά blog! στα περισσοτερα από αυτά, το τελευταίο post αφορά χωρισμό...
τελικά λες να φταίνε οι εκλείψεις?
Κι όμως... είναι καλύτερο να είσαι μόνος από το να προσπαθείς να "κρυφτείς" και καλυφθείς μέσα σε μια σχέση...
το θέμα είναι ότι είμαστε και πάλι στο παιχνίδι...
@Sigmataf
Καλό είναι να μην τα λες πουθενά όλα αυτά.
@Candyblue
Τι είναι ψέμα, τι είναι αλήθεια; Πόσο σχετική μπορεί να είναι η ζωή μας με αυτό που αποκαλείται Αλήθεια; (το ότι μερικές λέξεις τις γράφω με κεφαλαίο, είναι επειδή υποδηλώνουν κάτι άλλο πέραν του πρακτικού τους υπόβαθρου δηλ την Πνευματική Αρχή της έννοιας τους).
@Κατσικάκι
Πολυαγαπημένο μου εσύ (αλήθεια δεν ξέρω γιατί σου έχω τέτοια συμπάθεια), με βρίσκεις σύμφωνω 99%...το 1% όμως είναι και το πιο σημαντικό εφόσον πολλές φορές όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέει...δηλ το γιατί κρατά μια σχέση δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με την ανααφάλεια του ότι είμαστε μόνοι. Σαφώς και υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο αλλά υπαρχούν και αλλά τόσα άπειρα ενδεχόμενα. Απλώς η ανασφάλεια της μοναξιάς είναι η συνηθέστερη από συνηθισμένους ανθρώπους.
@Μανταμίτσα
Ξέρεις τι μου αρέσει σε σένα? Στο Blog σου αποπνέεις μια λογική και ένα σουρεαλισμό παροιμιώδη...καταφέρνεις να λες το πιο περίπλοκο πράγμα με έναν ιδιαίτερα απλοϊκό τρόπο.
Επίσης, όταν γράφουμε κάτι δεν είναι μια απλή καταγραφή της καθημερινότητας μας. Δεν θα έβγαζα την ζωή μου στο σφυρί. Απλά γράφουμε για να μοιραστούμε προβληματισμούς και να εμβαθύνουμε σε ορισμένα θεματάκια.
Όπως η απόσταση, οι τεχνολογία, το Θέλω των ανθρώπων κ.ο.κ...
Δείτε τα πράγματα αλλιώς ;)
ναι! συμφωνώ πως "..το γιατί κρατά μια σχέση δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με την ανασφάλεια του οτι είμαστε μόνοι"...γι αυτό και έβαλα τη λέξη συνήθως και δεν είπα πάντα
ανταποδίδω τα αισθήματα
:)
Δεν μου έχεις ανταποδώσει (ακόμη) την υπόσχεση που μου έχεις δώσει...σε έχω λινκάρει στο blog μου και θέλω να το χρησιμοποιώ το link αν μη τι άλλο. ;)
Οπότε αγαπητέ Άβατον....
μήπως έχω μια τοοοόσο δα σταλιά δίκιο?
Ίσως από κοντά η "λήξη" να ήταν διαφορετική.
Μία συνάντηση... μπορεί να αλλάξει πολλά....
You never know my dear...everything is possible
μια συνάντηση όμως, μπορεί να είναι πιο κρύα και από μια οθόνη υπολογιστή...
και δυό λόγια στον υπολογιστή να είναι πιο ζεστά και από μια αγκαλιά που πίστευες ότι λαχταρούσες περισσότερο απ' οτιδήποτε...
ποτέ δεν ξέρεις...
@άβατον
να είσαι καλά για τα λόγια σου...χαίρομαι που σου αρέσει..θα έχει και συνέχεια...
:)
correct!
... you never know
(..mermygas)
Κι όμως madamekoulidou, επέτρεψέ μου να διαφωνήσω μαζί σου. Η "κρύα", όπως πολύ καλά ονόμασες, την οθόνη του υπολογιστή, δε μπορεί με τίποτα να συγκριθεί, από την αύρα που μπορείς να πιάσεις και τα συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις και να καταλάβεις, αντικρίζοντας το πρόσωπο του άλλου.
Και για να μην παρεξηγηθώ, το προηγούμενο σχόλιό μου, αφορούσε αυτό του 'Αβατον.
:)
(..mermygs)
Το λέω επειδή το βίωσα κατά κάποιο τρόπο...και το θέτω σαν πιθανότητα...
θέλει κανείς αγκαλιά;
Δεν θα έλεγα όχι,
για μια αγκαλίτσα τώρα....
:)
(... mermygas)
μα και φυσικά δε μπορώ να την αρνηθώ... στη διάθεσή σας...
Δημοσίευση σχολίου