Επίκληση στο Πριν

Οι εποχές εναλλάσονταν μέσα μου η μια μετα την άλλη σαν καλοκουρδισμένο ρολόι που θα σήμαινε την Ώρα της Αγρύπνιας. Όχι την ώρα που μετρά τον χρόνο μήτε τα χρόνια που έχουν μάθει να μετρούν οι άνθρωποι με μοιρολατρία. Το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας, η Άνοιξη και το Καλοκαίρι εκάστοτε απεικόνιζαν αυτό που γινόταν στο περβόλι της καρδιάς μου. Υπήρχαν φορές που παρακάλαγα κάποιο από τα Πνεύματα των Εποχών να μείνει περισσότερο μέσα μου κι ας αργούσε η Αφύπνιση μου να καθαιρέσει τη χειμερία νάρκη της ψυχής μου.

Πέρασαν πολλά ματωμένα φεγγάρια με δάκρυα ενώ τις λειψές μέρες από πόνο και χαρά ο Φαέθων, σκούπιζε τον ιδρώτα στον μουδιασμένο αυχένα μου από τους κόπους της Ζωής. Έσπειρα ροδοκόκκινους βλαστούς Αγάπης, κλάδεψα ανθούς ανεκπλήρωτων ονείρων και καλλιέργησα το χώμα της καρδιάς μου με ότι πιο ιερό και όσιο έχει ο Έρωτας να δώσει σαν γόνιμη εκπλήρωση του Μεγαλείου του.

Περπάτησα, μπερδεύτηκα στο ανώνυμο πλήθος, ταράχτηκε η καρδιά μου από θνητούς φόβους και έλιωσα το Θείο Χρυσάφι της Λήθης μου να σφυρηλατήσει φυλαχτά για σας. Μεγάλη απόφαση το γκρίζο για να το κάνω τελικό προορισμό μου, μα δε με σκιάζει, άλλη μια σκιά είναι από τις πολλές που με κατατρέχουν εδώ και συνεχόμενες Ζωές κι όπως τότε που με απαρνήθηκες ανορθόγραφα στο κύκνειο βράδυ της ύστατης Σιωπής, έτσι κι εγώ με τη σειρά μου σαν αταίριαστο στενόχωρο παλτό, θα την πετάξω από πάνω μου όταν σημάνει η Μεγάλη Ώρα.

Ή μήπως Πριν;

ΧΑΪΚΟΥ

Όπου υπάρχουν άνθρωποι θα βρεις
μύγες και βούδες.

Αναζήτηση

-"Ξέρεις, αυτή την περίοδο ψάχνω τον εαυτό μου"

-"Τον έκανες αναζήτηση στο Google;"

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠ'ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΤΑ ΜΕΡΗ

Κάτσε εκεί στη γωνιά και μιλιά μη βγάζεις.
Μια ιστορία θα σου πω, μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις.
Μήπως φύγει η ειρωνία που ζωγράφιζες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος κι ανοίξει η κούτρα σου.

Ρε, κάτσε κάτω σου λέω· κάτσε και βούλωσέ το.
Αφού τελειώσω, πάρτο όπου πας και ξέχασε το,
πούλησέ το, αγνόησε το, μοίρασέ το.
Εγώ έζησα το μέσα, εσύ ζήσε το πακέτο.

Αρχίζω· βαθιά ανάσα, μη σκοντάψω στις λέξεις·
βάζω τον ήρωα εγώ, την εποχή εσύ θα διαλέξεις.

Κάπου σε μια καλύβα στης φωτιάς τα μέρη,
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
Μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που 'χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ' τα χθες.
Έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωριά και σοκάκια
φορτωμένος την παράξενη πραμάτεια.
Εκεί τον είδε, λοιπόν, ένας κουφός και του έγνεψε,
έψαχνε ελπίδα, λες κι η τύχη του στέρεψε.
Πήρε δυο ευχές απ' το πανέρι, τις άνοιξε κι έλαμψε,
έκανε πίσω, κρύφτηκε κι έκλαψε.
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή
καθισμένη σ' ένα βράχο παρέα μ' ένα σκυλί.
Τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν' αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να της διαβάσει.
Έτσι κι έγινε, άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της·
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.
Είπε στο γέροντα που διάβαζε να πάψει,
σφιγγόταν τόσο για να μη κλάψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος
γελαστός, καλοστεκούμενος και εύπορος.
Εβγαλε ένα πουγκί και πήρε το μισό πανέρι,
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι.
Γιατί τον βρήκανε τ' απόγευμα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε πως δε του 'μεινε δάκρυ.
Έτσι ο γέροντας βάζοντας κάτω το κεφάλι,
ένοιωσε άσκημα πρώτη φορά ντροπή μεγάλη.
Έδωσε πίσω τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά,
τα 'βαλε μες στο πανέρι κι αφού άναψε φωτιά,
δε μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές
- λες και πληρώσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές.
Έκανε τα πίσω μπρος κι ο ασπροντυμένος ουρανός
του τραγουδούσε πόσο ήταν τυχερός
που είχε στα μάτια του όλα όσα πέρασε
που τα κατάφερε και γέρασε.

Κι αν γελώ, είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω.
Κι αν ρωτώ, είναι για 'κείνα που ήξερα και ξέχασα.
και αν θα βρω όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω
θα μπορώ να λέω σ' όλους, τα κατάφερα, γέρασα
κι όμορφα πέρασα.
Κι αν γελώ... κι αν ρωτώ...
κι αν θα βρω...θα μπορώ...

~ Active Member ~

Santa Claus is NOT coming to Town

Φέτος δεν χτύπησε το τηλέφωνο για να του πούνε "Καλά Χριστούγεννα". Κανείς δεν έστειλε γράμμα για να δει τι κάνει μόνος του γέρος άνθρωπος στην εξοχή, αν είναι καλά, αν έχει κανονίσει κάτι για τις γιορτές, να τον προσκαλέσουν στα σπίτια τους βρε παιδί μου τελοσπάντων!
Η αλήθεια είναι πως είχε γεράσει αρκετά και είχε παραδεχθεί βαθιά μέσα του πως με τα χρόνια πως δεν του ήταν πια τόσο εύκολο να μετακινείτε τις γιορτές για να βλέπει αγαπημένα πρόσωπα και τα εγγόνια του. Άσε που οι εποχές για τα μικρά παιδιά είχαν γίνει τόσο περίεργες που και για αυτόν που έμενε σε ένα τόσο μικρό ορεινό χωριό το να βγει στην αγορά του χωριού χειμωνιάτικα ώστε να βρει μοντέρνα παιχνίδια για τα εγγόνια του στην πόλη ήταν κάτι παραπάνω από άθλος.
Πλέον, κανείς και τίποτα δεν του έδινε σημασία. Η οικογένεια του, οι φίλοι του, οι διαφημιστικές εταιρίες, τα εμπορικά κέντρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν είχαν κάνει νύξη για την αφεντιά του και ακόμη και εγώ που τον είχα λησμονήσει με όλη αυτή την φλυαρία των εορτών, έλαβα ένα mail(?!) του που έλεγε...

"Αγαπημένα μου παιδιά φέτος ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει να σας φέρει δώρα. Έχω γεράσει αρκετά, πλέον τα ταξίδια δεν είναι ευχάριστα για τους Ταράνδους μου, τα σπίτια σας έχουν αλλάξει τόσο πολύ που μοιάζουν με φρούρια και εγώ δεν έχω μάθει να μπαίνω σε σπίτια με ατσάλινες πόρτες ασφαλείας σαν τον κλέφτη αλλά να μπουκάρω αθόρυβα από την καμινάδα εύκολα και γρήγορα. Πέρυσι έσπασα το αριστερό μου πόδι όταν σε μια πολυκατοικία παίρνοντας το ασανσέρ για να ξεκινήσω να δίνω δώρα από το ισόγειο, κόλλησα με το ασανσέρ μεταξύ 4ου & 5ου ορόφου. Έπαιρνα τηλέφωνο πάνω στην απελπισία μου τους Καλλικάντζαρους που με περίμεναν στο έλκηθρο που είχε προσγειωθεί στην ταράτσα αλλά το κινητό μου ήταν εκτός δικτύου. Βλέπετε λόγω της ημέρας, όλοι έπαιρναν αλλήλους να τους ευχηθούν για το καινούργιο έτος! Έτσι αναγκάστηκα να σκαρφαλώσω ανάμεσα στον 4 & 5 όροφο για να βγω. Κι ενώ νόμιζα πως τα είχα καταφέρει το ρεύμα επανήλθε με αποτέλεσμα ο αυτοματισμός της πόρτας του ασανσέρ να κλείσει με δύναμη πάνω στο αριστερό μου πόδι και να μου σπάσει τον αστράγαλο. Περιττό να σας πω ότι μετά από αυτό το ατύχημα το υπόλοιπο βράδυ δεν συνέχισα το ταξίδι μου και εκείνη την χρονιά όλα τα παιδιά της Αφρικής δεν πήραν Χριστουγεννιάτικο δώρο.

Επίσης, μετά από ένα επεισοδιακό Καλοκαίρι, οι καλικάντζαροι μου είπαν ευθαρσώς πως δεν έχουν όρεξη να δουλεύουν όλο το χρόνο για σας γιατί σας θεωρούν αχάριστα και άπληστα! Μου έχουν αναφέρει περιπτώσεις που με το που βλέπατε το δώρο σας και δεν σας άρεσε ή δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμένατε αρχίζατε να ουρλιάζετε με λύσσα κάνοντας το παιχνίδι σας χίλια κομμάτια προς μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση των δικών σας! Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να πιστέψω τους ισχυρισμούς των καλικάντζαρων μιας και γνωρίζω πως έχουν μια έμφυτη τάση στα ψέμματα αλλά αν κάτι τέτοιο το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια δεν χρειάζεται να σας πω το πόσο πολύ θα με έθλιβε κάτι τέτοιο.

Το θέμα είναι πως εν τέλη οι καλικάντζαροι έπειτα από Καλοκαιρινές απεργιακές κοινητοποιήσεις κατάφεραν να κερδίσουν Καλοκαιρινές διακοπές με συνέπεια να μην σας ετοιμάσουν τα δώρα σας. Ξέρω, ξέρω είστε απογοητευμένα μαζί μου αλλά όσον αφορά τα εργατικά δικαιώματα για μένα ισχύει το "Φωνή Λαού Οργή Θεού". Όσοι/ες δεν γνωρίζετε αυτή την έκφραση μην ρωτήσετε τους πολιτικούς σας τι σημαίνει. Αυτοί δεν ξέρουν σίγουρα. Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα ξέρετε. Όσον αφορά έμενα, ε, δεν μπορώ να πω ότι μου έπεσαν άσχημες οι Καλοκαιρινές διακοπούλες αφού εδώ και δεκάδες χρόνια δεν είχα ξεκουράσει το κορμάκι μου ούτε μια μέρα.

Ωστόσο, οι επιθυμίες σας έχουν γίνει τόσο ακριβές και πολύπλοκες που δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Παλιότερα τα παιδιά ζητούσαν ένα τραινάκι, playmobil, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ένα παραμύθι, μια κούκλα, μπογιές για να ζωγραφίζουν, ένα ποδήλατο κ.ο.κ. Την σήμερον ημέρα λαμβάνω γράμματα που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν π.χ. ένα κοριτσάκι, η Jessy, μου ζήτησε να του φέρω ένα αεροπλανοφόρο εν ονόματι "Red Moon". Στην αρχή σκέφτηκα μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος στο Τμήμα Παραλαβών και κάνας καλικάντζαρος μου έκανε πλάκα διότι δεν μου τύχαινε καθόλου συχνά να μου ζητάν κοριτσάκια πολεμικά παιχνίδια. Αφού σιγουρεύτηκα πως ήταν πράγματι κοριτσάκι ο αποστολέας και έψαξα να βρω το "Red Moon", συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε κάτι σαν παιχνίδι με τέτοιο όνομα παρά μόνον ένα πραγματικό πολεμικό αεροπλανοφόρο το οποίο είχε δέσει τα τελευταία 2 χρόνια στο Ιράκ! Η Jessy ήθελε πίσω τον μπαμπά της στο σπίτι για τις γιορτές αλλά όπως καταλαβαίνεται δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να προωθήσω το γράμμα τούτο στον πρωθυπουργό της Αμερικής μπας και φιλοτιμηθεί. Πάντως, από όσο ξέρω, κανείς δεν πήρε άδεια τα Χριστούγεννα από το "Red Moon" για να δει την οικογένεια.
Α, και μια μιλάμε για το Ιράκ, θυμήθηκα και το γράμμα ενός 11χρόνου πιτσιρικά, του Hasid, ο οποίος ήθελε για δώρο να του στείλω ένα πραγματικό Καλάζνικοφ για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του από Αμερικάνους στρατιώτες (κατόπιν έμαθα από έγκυρες πηγές πως κατά την διάρκεια μιας "εκκαθαριστικής επιχείρησης" τον σκότωσε ο μπαμπάς της Jessy). Όπως καταλαβαίνεται, μιας και δεν ήταν δυνατό να εκπληρώσω κι αυτή την επιθυμία, του πήγα ένα ψεύτικο για παρηγοριά. Τα παραδείγματα που αφορούν ανεκπλήρωτες ευχές είναι άπειρα.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι στις μέρες μας η πλειοψηφία των παιδιών δεν θέλει παιχνίδια. Θέλουν πράγματα αληθινά. Κινητά-ακίνητα-αυτοκίνητα αληθινά, καθώς και αληθινά όπλα, χρήματα κ.ο.κ...βασικά θέλουν να αλλάξουν πραγματικότητες, βιάζονται να γίνουν μεγάλοι και τρανοί! Τα νεύρα μου!!

Για να μην μακρυγορώ όμως σε αυτό το μακροσκελές e-mail μου, ήθελα να σου πω Νικολή, πως φέτος δεν θα ανταμώσουμε. Στέλνω σε σένα αυτό το mail ώστε να το προωθήσεις και σε άλλα μικρά και μεγάλα παιδιά και να τα ενημερώσεις. Αν κι εδώ που τα λέμε, ειδικά τα παιδιά του Δυτικού κόσμου δεν νομίζω πως ούτε καν θα πάρουν χαμπάρι την απουσία μου για φέτος. Να προσέχεις και μην ξεχάσεις να προωθήσεις το mail αυτό σε όσους ξέρεις ειδάλλως ο καινούργιος χρόνος θα είναι για σένα όπως και ο φετινός...σκατά δηλαδής! ;)

Farewell,

Santa Claus
The One and Only."

"Τι έπαθε Θείε Λύκο;", είχα μείνει με το στόμα κρεμασμένο όταν ο πιτσιρικάς ο ανηψιός μου μπαίνοντας στο δωμάτιο μου με βρήκε να στέκομαι παγωμένος σαν το παγωτό μπροστά στην οθόνη. Δεν μπορούσε να πει το "ν" και με φώναζε "Λύκο".
"Ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει...", αυτό μου βγήκε αυθόρμητα αφού περισσότερο το έλεγα για να το άκουσω και να το εμπεδώσω εγώ κι όχι ο ανηψιός μου.
"Χέθτηκα...θα πω του μπαμπά να μου πάρει το Νιτέτο από το ίλτερετ", με το που πέταξε αυτό πήρε δρόμο και έτρεξε κατευθείαν για την κουζίνα για να μην τον μαλώσω για την βρισιά που εκστόμισε.
"Κωλόπαιδο...μου έμαθες να αγοράζεις και από το διαδίκτυο τώρα! Άντε ρε Santa Claus, καλές γιορτές να περάσεις και ας μην μας έρθεις καθόλου", σκέφτηκα καθώς προσπαθούσα να χωνέψω το e-mail που φιγουράριζε μπροστά μου.

Υ.Γ.: Κοίταξα να το ανεβάσω στο blog μπας και το δουν μερικοί γνωστοί ώστε να μην μπει το 2007 ανάποδα και έχουμε μετά τραγωδίες.

9 {} 9 {} 9

DEMON EST DEUS INVERSUS


Σημ.: Δαίμων είναι ο Θεός Αντεστραμμένος.

Photo Source: http://www.yeatsvision.com/images/dedi.jpg

Between Light & Darkness

"Το πουλί βγαίνει από το αυγό παλεύοντας.
Το αυγό είναι ο κόσμος.
Όποιος θέλει να γεννηθεί πρέπει να καταστρέψει ένα κόσμο.
Το πουλί πετά προς τον Θεό.

Το όνομα του Θεού είναι Αβραξάς."

Από το "Ντέμιαν", του Έρμαν Έσσε.

Photo Source: http://altreligion.about.com/library/graphics/abraxas.jpg

BrAziLiA

Έκλεισα το Πυρ στην παλάμη μου
κι η φλόγα έγινε πυρκαγιά.
Άρχισε να με καίει από τα μέσα,
ενώ στάχτη γινόταν η σκιά της προσμονής.

Έσφιξα τη γροθιά.

Αυτοπυρπολήθηκα μια βραδιά
αγγίζοντας τον νυχτερινό έναστρο ουρανό
και τίμησα την θυσία των βεγγαλικών
στην αυλή του βασιλιά της Ευτυχίας.

Μια στάλα αίμα γιατρεύει το χέρι της καρδιάς
που διψάει για Αγάπη.

6--|\/\/\/\/\|--9

Κ α Τ α Φ ύ Γ ι -(0)-

Όταν η ανυπόφορη βοή κουφαίνει τα αυτιά μου
είναι που ψάχνω απάγκιο στη Σιωπή.

Όταν το μελίσσι στο κεφάλι μου αφήνει σάπιο και ακοινώνητο
το μέλι των εγκεφαλικών μου κυττάρων στις κερήθρες του Νου.

Όταν θέλω να ξεριζώσω τα αστέρια από το κοστούμι των Ευχών
και να τα φορέσω μάτια στο πρόσωπο μου.

Όταν ορφανός από τα κοινά της καρδιάς
αναζητώ σπιτικό στην γιορτή της ξενιτιάς.

Όταν ο Πόνος ραγίζει της ασχήμιας το κουκούλι μιας κάμπιας
μεταμορφώνοντας την σε μια όμορφη και σπάνια πεταλούδα.

Όταν οι ουρανοί θολώνουν στην θέα της Αγάπης
κάθε που προσπαθώ να αντικρίζω την καρδιά κατάματα.

ΠΕΡΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ & ΑΛΛΩΝ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ) ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Κατά καιρούς έχω συναναστραφεί αρκετά άτομα που ασχολούνται με τον Εσωτερισμό. Κάποιοι είχαν καταπιαστεί πολύ σοβαρά με το όλο θέμα, ορισμένοι ήταν ταγμένοι σε κάποια εσωτερική ατραπό, μερικοί είχαν χαράξει το προσωπικό & ανεξάρτητο μονοπάτι αναζήτησης και κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν (όπως οι περισσότεροι) να βρουν άκρη για τα πάντα μέσα από τον συνδυασμό φιλοσοφίας, θρησκείας, επιστήμης και τεχνών αλλά χωρίς κατ'ανάγκην να έχουν εμβαθύνει κιόλας.
Υπήρξαν άτομα στην ζωή μου, από την εφηβεία ως σήμερα, που με στιγμάτισαν με το ζωντανό τους παράδειγμα για το τι εστί "πρακτική άσκηση Εσωτερισμού, στην καθημερινότητα μας". Υπήρξαν και υπάρχουν άτομα στην ζωή μου που είχαν τον άτυπο ρόλο του Δασκάλου και με βοήθησαν πολύ στο να είμαι αυτό που είμαι σήμερα.
Εν τη αύτη περιπτώσει, δεν μιλάω για πρακτικές που σαφώς και σε βοηθούν να έχεις επαφή με το Εσωτερικό κομμάτι του Εαυτού σου όπως ο διαλογισμός, η αστρολογία, τα ανώτερα μαθηματικά, η τελετουργική μαγεία, οι Τέχνες, οι εναλλακτικοί θεραπευτικοί οδοί κ.ο.κ. αλλά εννοώ την άσκηση της Εσωτερικότητας που κουβαλάς σαν πνευματικό δυναμικό σε σχέση με τους γύρω σου και πως εκφράζεται αυτό προς τα έξω.
Κακά τα ψέμματα, η δουλειά που κάνει ή δεν κάνει ο καθένας μας όσον αφορά τον Εσωτερισμό φαίνεται πολλές φορές από το πως "εξωτερικεύει" το είναι του πάντα σε συνδυασμό καταστάσεων, γεγονότων και προσώπων. Επιπλέον, φαίνεται από το πόσο ο ίδιος ενσαρκώνει βασικές αρχές του Εσωτερισμού στην καθημερινότητα του.
Όσο δύσκολη και να είναι αυτή.
Όσο δύσκολη και να γίνεται από τα πρόσωπα που την περιβάλλουν.

Βασικές αρχές όπως η Αγάπη, η Συμπόνοια, η Οικολογία, η Θετικότητα, η Ανιδιοτέλεια, η Υπηρεσία και η Αλληλεγγύη με κοινό παρανομαστή τον Άνθρωπο είναι αν μη τι άλλο ζωτικής σημασίας για την πνευματική ευμάρεια του πλανήτη να εκδηλώνονται σε κάθε ευκαιρία και να γίνονται βίωμα και στους υπολοίπους των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Για την ακρίβεια, δεν νοείται να ασχολείται κανείς με τον Εσωτερισμό και να μην κοιτά να είναι ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα των παραπάνω αρχών.
Τα πάντα που χρησιμοποιούμε σαν όχημα προσωπικής έκφρασης μας ορίζουν. Οι πράξεις είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν και όχι τα λόγια. Μέσα από την εργασία, την ψυχαγωγία, τον Έρωτα, τις Φιλίες, γιατί όχι τα γραπτά μας και της συμπεριφοράς μας εν γένη δείχνουμε το κατά πόσον έχουμε αφομοιώσει ή όχι τα εσωτερικά διδάγματα.

Ακόμη και η διαδικτυακή περσόνα μας είναι ένα μικρούλη μέρος του εαυτού μας. Το οποίο οφείλει (ειδικά για όσους ασχολούνται με τον εσωτερισμό) να ακτινοβολεί ποιότητες που αφορούν την πνευματική πρόοδο για την οποία πασχίζουμε, εν μέσω άλλων εξίσου σεβαστών πραγμάτων. Δεν αναγάγουμε τον εσωτερισμό ως πανάκεια αν δεν έχουμε δουλέψει πριν με το Εγώ μας, αν δεν έχουμε μάθει να υπηρετούμε με καρτερικότητα τις ανθρώπινες ανάγκες και γενικότερα αν δεν έχουμε μάθει την άσκηση του δούναι (κατά κύριο λόγο) & λαβείν, έπειτα.
Διότι στην αντίθετη των περιπτώσεων, γίνεται "ξερή γνώση" που το μόνο που κάνει είναι να μας φουσκώνει το Εγώ μας ώστε να απαιτούμε την προσοχή και των σεβασμό των γύρω μας θεωρώντας έτσι πως είμαστε το πεφωτισμένο κέντρο του κόσμου ενώ σε κάθε ευκαιρία κοιτάμε να βγάζουμε προς τα έξω αυτή την κακομαθημένη συμπεριφορά μας απαιτώντας να μας αποδοθούν χάρες και δώρα διότι η καραμέλα της μοναδικότητας και της ιδιαιτερότητας είναι πολύ εύκολο όχι μόνον να μας κάτσει στον λαιμό αλλά και να γίνει το αγαπημένο μας θέμα για συζήτηση.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Κι επειδή πάνω απ'όλα υποτίθεται πως προσπαθούμε να είμαστε ανήσυχοι άνθρωποι και να γινόμαστε καλύτεροι μέρα με την μέρα μέσω της τριβής με τον εαυτό μας και τους άλλους, οφείλουμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε τους γύρω μας και όχι να απαιτούμε την δική τους κατανόηση έχοντας για δικαιολογία το μεγαλείο της γνώσης που υποτίθεται πως κουβαλούμε και την πλαστή ανωτερότητα μας.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχω γνωρίσει κατά καιρούς και τυγχάνει να έχουν καταπιαστεί με τον Εσωτερισμό και γενικότερα την αναζήτηση, κατόπιν ενός αναγνωριστικού σημείου και γνωριμίας παρουσίαζε ένα πρόσωπο το οποίο δεν ήθελε να αποδεχθεί την ανθρώπινη φύση του με τα θετικά & αρνητικά της σε συνδυασμό πάντα μιας κομπλεξικής έπαρσης που εμμέσως πλην σαφώς είχε το τουπέ του στυλ "τι να μας πεις και εσύ τώρα" ή "ποιός/α είσαι εσύ που θα πεις σε μένα, το Indigo παιδί, ότι μπορεί να έχω φταίξει κι εγώ κάπου;" ή "Που να καταλάβεις εσύ τώρα, ο κοινός θνητός, τι λέω" κτλ.
Προσωπικά, πιστεύω ότι τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνον δεν αποπνέουν εσωτερική ποιότητα αλλά κυοφορούν και μια αρρωστημένη παιδική εγωμανία σε συνδυασμό μιας επιδεικτικής ματαιοδοξίας που φωνάζει στους πάντες "Δεν επιθυμώ τη Φήμη & τη Δόξα που μου αποδίδουν οι εκάστοτε αυλικοί μου αλλά από την άλλη το πεπρωμένο φυγήν αδύνατον για έναν βασιλέα που γνωρίζει πολύ καλά την θεϊκή καταγωγή του". Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή...
Κι αν τύχει κάποιος/α και τολμήσει να σηκώσει διαφορετική γνώμη & παράστημα εμπρός μου δεν θα του απαντήσω με κατανόηση και αγάπη αλλά με την θεία δύναμη και τον μηδενικό οίκτο που οφείλει να έχει ένας φαραώ, ας πούμε!

Κάπως έτσι κατά καιρούς έχω βιώσει ανθρώπους που τυγχάνει να έχουν διαβάσει δεκάδες βιβλία εσωτερικού περιεχομένου και μαζί με αυτό να έχουν βιώσει συνειδητά ή ασυνείδητα εμπειρίες μεταφυσικού ενδιαφέροντος. Το καλάμι δεν είναι δύσκολο να καβαληθεί και πολύ εύκολα κατόπιν μπορεί ο καθένας να πιστεύει πως είναι κοινωνός της Αλήθειας και του Φωτός.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι που εξαρχής δεν είχαν καμία διάθεση να καβαλήσουν κανένα καλάμι αλλά οι συνθήκες της ζωής και η εμμονή πως η ζωή "έχει προσωπικά προηγούμενα μαζί τους" σε συνδυασμό με την μοναξιά πάντα, τους μεταμορφώνει στην ουσία σε φερέφωνα ενός εσωτερικά φοβισμένου ατόμου, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να τραβήξει τα φώτα της προσοχής ή της Αγάπης φροντίζοντας αρκετές φορές να υιοθετεί μια στάση ζωής που φυσικά δείχνει το άκρως αντίθετο στους τρίτους.



Υ.Γ.: Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Trapped που με την γόνιμη συνδρομή της έκανε τους συλλογισμούς μου να πάρουν την απόφαση να μπουν στο Blog μου τελικά.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ

Πολλές φορές προσπάθησα μ' αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό άμα δείτε μάγκες μου έτσι πως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω.



~ Θ.Παπακωνσταντίνου ~

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ

Κάποτε ένας πήγε και χτύπησε την πόρτα του Αγαπημένου.
Ο Αγαπημένος τότε ρώτησε: "Ποιός είναι;;;"
και τότε εκείνος απάντησε: "Εγώ!!!"
Τότε η φωνή του Αγαπημένου απάντησε: "Εδώ ΔΕΝ υπάρχει χώρος για ΜΕΝΑ και για ΣΕΝΑ."
Και η πόρτα έμεινε κλειστή.
Μετά απο έναν χρόνο ΜΟΝΑΞΙΑΣ και ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ ο άνθρωπος ΞΑΝΑΠΗΓΕ στη
πόρτα του Αγαπημένου και την ξαναχτύπησε.
Τότε η φωνή του Αγαπημένου ξαναέκανε την ίδια ερώτηση: "Ποιός είναι;;;"
Και ο άνθρωπος απάντησε: "ΕΣΥ!!!"
Τότε η πόρτα του άνοιξε μονομιάς...

Έρημος

Έρημος...το απόλυτο τίποτα να με κυκλώνει.
Βρισκόμουν όρθιος στη μέση μιας διασταύρωσης. Εκεί ακριβώς που τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα έμοιαζαν να τέμνονται με επίκεντρο και κοινή κατάληξη εμένα. Κοιτούσα Βορρά-Νότο-Ανατολή-Δύση χωρίς να είμαι σε θέση να διακρίνω μια διαφορά στο τοπίο που με περιβάλει ώστε να μπορώ να πω με σιγουριά από που έρχομαι και προς τα που πηγαίνω. Κανένας θάμνος, κανένα ζώο τριγύρω, κανένα σημείο ζωής ή εν γένη σημάδι που αν μη τι άλλο θα δήλωνε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πως δεν είμαι μόνος στην μέση του πουθενά. Έβαλα το χέρι στην τσέπη. Ψαχουλεύοντας μάταια συνειδητοποίησα πως ποτέ δεν είχα πυξίδα στην πορεία της ζωής μου και αυτό κάπως με σόκαρε.
"Ταξιδεύω τόσα χρόνια σε όλες τις γωνιές της γης, έχω βρεθεί στα πιο απίθανα μέρη, επιβίωσα από χίλιους δυο κινδύνους και μόλις τώρα ανακαλύπτω πως δεν έχω πυξίδα! Πως είναι δυνατόν ρε γαμώτο;", σκέφτηκε ένα μέρος του μυαλού μου. Η σκέψη, που δεν υπακούει στους φυσικούς νόμους, σαν σκανδάλη έστρεψε τα μάτια μου προς τον ουρανό και αντίκρισα τον ήλιο να με καρφώνει με τις καυτές αχτίδες του.
"Να μια πρώτης τάξεως πυξίδα. Που θα με βγάλει όμως;", αναρωτήθηκα.

Γρήγορα όμως αποτραβήχτηκα από τα μέσα μου καθώς από βόρεια μακρινά είδα να σέρνεται με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου κάτι που έμοιαζε σαν ερπετό κάτω από την άμμο. Όσο πλησίαζε όμως γινόταν και μεγαλύτερο σε όγκο σε τέτοιο βαθμό που όταν πλέον έφτασε πολύ κοντά μου, είχε γίνει ένας μικρός αμμόλοφος σε μέγεθος περίπου 2 μέτρων. Ένας ξαφνικός άνεμος δεν μου άφησε περιθώριο να προσπαθήσω να χωρέσω στα μάτια μου αυτό που ήρθε από τόσο μακριά και σταμάτησε εμπρός μου καθώς το αεράκι μεταμορφώθηκε γρήγορα σε έναν μανιασμένο άνεμο που χτυπούσε αλύπητα τον μικρό αμμόλοφο που μόλις είχε έρθει στο διάβα μου. Ο αγέρας κράτησε σε τέτοιο σημείο που ο αμμόλοφος είχε ισοπεδωθεί και από μέσα του ξεπετάχτηκε ένα αλλόκοτο και περίεργο πλάσμα. Χτυπημένος από τον ανελέητο αέρα που λες και εκδηλώθηκε και σταμάτησε αυτοβούλως εκείνη την στιγμή, παραπάτησα δυο βήματα προς τα πίσω σοκαρισμένος από το πλάσμα που στεκόταν σε απόσταση αναπνοής από μένα κι έπεσα ανάσκελα λες και το σώμα μου δεν άντεχε την επιβλητικότητα της παρουσία του.

Πλέον καθαρά μπορούσα να δω τώρα ένα εξωγήινο ον που έμοιαζε σε κάτι σαν σαύρα μεγαλύτερη του ανθρώπου. Ένα κεφάλι που έδειχνε ίδιο με αυτό ενός προϊστορικού βροντόσαυρου με κοιτούσε με άδειο βλέμμα καθώς η γλώσσα του ξεπρόβαλε εξερευνητικά έξω από το στόμα του με τρόπο φιδίσιο. Στημένο πάνω στην ουρά του, και χωρίς πόδια, ίδιο με κόμπρα που χορεύει στην φλογέρα ενός Ινδού κούνησε τα 2 τεράστια φτερά του που θαρρείς πως ήταν ίδια με αυτά που έχουν οι νυχτερίδες αφού και αυτά μαζί με το υπόλοιπο σώμα ήταν χωρίς γούνα ή τρίχωμα. Μια διαφανής, λεπτοφυής κολλώδης μάζα ήταν το μόνο πράγμα που βάσταγε τα σπλάχνα του πλάσματος να μην ξεχυθούν προς τα έξω. Πρέπει να είχα μείνει απόλυτα πετρωμένος και αβοήθητος αφού κατάφερα να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου τουλάχιστον μετά από ένα λεπτό περίπου. Τότε ήταν που ακούστηκε μια φωνή που περισσότερο έμοιαζε να αστράφτει σαν βροντή από τον ουρανό παρά να βγαίνει μέσα από αυτό το Ον.

-"Τι κάνεις Εδώ;", έτσι νομίζω ότι ακούστηκε στα αυτιά μου μια τρελή ανακατωσούρα από ήχους-συλλαβές και ρόγχους. Μάλιστα, σίγουρα θα έπαιρνε κανείς όρκο πως με βεβαιότητα εκεί μπροστά του έβλεπε ένα μυθικό θηρίο να ξερνάει σαν εμετό τις ίδιες τις λέξεις!
-"..."
-"Τι κάνεις μέσα στην Έρημο μου;", η πρόταση έσκασε σαν κεραυνός στα αυτιά μου με μια ηχώ που επαναλαμβανόταν ως την τελευταία της συλλαβή ενώ το ίδιο το πλάσμα αυτή τη φορά έκανε κάποιες συσπάσεις με το φιδίσιο σώμα του σαν να προσπαθούσε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει τις λέξεις μέσα του.
-"Είσαι ο Θεός;", αυτό βρήκα μόνο να ψελλίσω λες και βρισκόμουν σε έκσταση. Τόση δύναμη κυοφορούσε ο Λόγος του που αν δεν υπήρχε αυτό το Ον ολοζώντανο μπροστά μου δεν θα χρειαζόταν καν τέτοια ερώτηση.
-"Τι σημαίνει Θεός;", κι ενώ έσβηνε αργά αργά η ηχώ της πρότασης σαν καπνός στην ατμόσφαιρα, το Ον έφτυσε μόνο την λέξη Θεός επιδεικτικά από το στόμα του σαν να με κορόιδευε για την ερώτηση μου.
-"Είναι η Δύναμη της Αγάπης που ορίζει τον ίδιο τον άνθρωπο και το σύμπαν, αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε με τις 5 μας αισθήσεις σαν την υλική Του αντανάκλαση, αυτό που νιώθει το κάθε μόριο της Ύπαρξης μας όταν είμαστε Αγάπη, αυτό...", από την ταραχή μου θα μπορούσα να το διατυπώσω με χίλιους δυο τρόπους αν δεν πάγωνε το αίμα μου ένας βαθύς ρόγχος του ερπετού που μάλλον με αυτόν τον τρόπο διαφωνούσε μαζί μου.
-"Δεν έχω συναντήσει ποτέ Θεό ή Άνθρωπο", δήλωσε το εξωγήινο Ον και άφησε έναν ήχο αόριστου σφυριχτού γουργουρητού να συνοδεύσει τα λόγια του καθώς οι λέξεις επαναλαμβάνονταν πρώτα μέσα στο κεφάλι μου με τέτοιο τρόπο που είχα την εντύπωση πως πλέον το Ον επικοινωνούσε μαζί μου μέσω τηλεπάθειας.
-"Κανείς και τίποτα δεν έχει υπάρξει Εδώ. Ακόμα και αυτό που αντιλαμβάνεσαι και εισπράττεις ως Τρισδιάστατη Εικόνα δεν είναι υπαρκτό και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εσύ έχεις εντυπώσει μέσα σου σαν απέραντη Έρημο. Ούτε εγώ φυσικά έχω την μορφή που σου λένε τα μάτια σου. Έχω την μορφή που εσύ μου έδωσες σαν υποσυνείδητη έννοια των Φόβων σου".
Δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Άκουγα και δεν άκουγα αυτά που αποκαλύπτονταν μέσα στο κεφάλι μου. Ήμουν χαμένος...
-"Χάθηκα...", είπα χωρίς κουράγιο και σε απολογητικό ύφος επτασφράγιστης ομολογίας συνέχισα να εξωτερικεύω μεγαλόφωνα τις σκόρπιες σκέψεις μου σαν να ήμουν μόνος,
-"Ταξίδευα για καιρό. Περπάτησα και στις 5 Ηπείρους και μετά ένιωσα πως δεν με χωρά η Γη. Σε κάποια φάση του ταξιδιού μου βρέθηκα σε μια διασταύρωση στην μέση της Ερήμου με τέσσερα μονοπάτια να απλώνονται στο πουθενά! Χάθηκα..."
-"Έχεις 4 ευκαιρίες προς την Απελευθέρωση του Εαυτού. Ένα μονοπάτι για την κάθε ζωή. Σου απομένουν 4 τελευταίες ζωές ώστε να αποδεχθείς πως όλα τα μονοπάτια στο ίδιο προορισμό βγάζουν. Κοίταξε να πορευτείς με την Χάρη του Απερίγραπτου ειδάλλως θα πρέπει να ξανασυναντηθούμε στο προσεχές μέλλον...", με πρόσταξε η Φωνή καθώς έσβηναν και οι τελευταίες λέξεις που έμοιαζαν σαν να λένε "...Διόλου τυχαίως την επόμενη φορά".

Κατόπιν, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι η Τετάρτη με καλημέρισε με τόσο επίπονη ζαλάδα που υποχρεώθηκα να μείνω πολύ ώρα ακόμη στο κρεβάτι ώστε να συνειδητοποιήσω πως είχα δει ακόμη ένα όνειρο.

24 Hour Party People

How old are you?
Are you old enough?
Should you be in here watching that?
And how old are you?
Are you owning up?
Should you be in here with?

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out

You come(ah) beaten
So why don't you join in?
You come(ah) beaten
So why don't you join in with?

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out

I can see you through the door.
You been chewing bread and water.
And there's a grudge on you - you know not ought not to have.
You've been running around the racetrack
You've been running around the racetrack
Put that mother to bed to bed
Put that mother to bed

With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile a white out
Cos' I have to wait for you to conduct.
Press the pause of the self destruct.
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people ...

Now better you're the white out ...

I need full-time
I don't need part-time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
3, 6, 5 all the time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 third time
I don't need a part-time
I need a 3, 6, 5

Oh - No days off ...

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out ...
I need 1, 2, 3, 4,5,6,7
3, 6, 5 all the time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 third time
I don't need a part-time
I need a 3, 6, 5


~Happy Mondays~



Υ.Γ.:

1. Τι κι αν ορισμένες φορές ρουφάνε τα τσιμέντα και οι γκρίζοι τοίχοι τα κέφια μας;
2. Above All, The Law Of 4L ... Blessed Be!

Το Αστέρι και η Ευχή

Πέρασε σαν φλας μέσα από το κεφάλι μου μια απίστευτα "ηχηρή" μέρα, με εκατοντάδες ευχές να ταξιδεύουν στα αυτιά της καρδιάς μου οι οποίες σαφώς και αποδίδονταν προς χάριν ονομαστικής εορτής. Την ίδια στιγμή θα ήθελα να πιστεύω ότι όλο αυτό έγινε και εκδηλώθηκε έτσι όπως του ήταν γραφτό, όχι μόνον για τη στείρα εκπλήρωση μιας πασιφανής χρηστής αφορμής αλλά με πραγματική αιτία την εκ βαθέων καρδιάς "προσταγή" στο να τιμήσουμε τον Άνθρωπο και όχι φυσικά ένα όνομα. Παρακινημένος λοιπόν από το αίσθημα αμοιβαιότητας που τρέφω για τις ανθρώπινες σχέσεις, σε όλους όσους κατέχουν τον τίτλο του φίλου ή του γνωστού, θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να τους ευχηθώ κάτι.

Εκπληρώνω την ψυχική ηρεμία και γαλήνη μου μέσα από την σχέση μου με όλους εσάς. Αδειάζω και γεμίζω μέσα από σας. Ακόμη και για την ίδια την ύπαρξη μου βρίσκω νόημα και χρησιμότητα όταν αρέσκομαι ευλαβικά να υποκλίνομαι στην μεγαλειότητα της Υπηρεσίας από τον Άνθρωπο για τον Άνθρωπο. Μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου. Πολλές φορές έχοντας σαν πυξίδα τα βιώματα της πολύπλοκης φτιαξιάς μας και την μορφή της παρουσίας σας κόντα μου σαν έσοπτρο της ανθρώπινης φύσης μου, μπορώ και αξιώνω άποψη για μένα και τον κόσμο περιλαμβάνοντας όχι μόνο τα δικά μου βιώματα αλλά και τα δικά σας. Η θέληση μου για πραγματική αξίωση των ανθρώπινων σχέσεων και η καθημερινή μου προσπάθεια ώστε να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος δεν είναι ένα όνειρο αλλά κάτι που προσπαθώ να βιώνω καθημερινά μέσα από την τριβή μου με όλους εσάς τους τόσο διαφορετικούς μεταξύ σας. Αδιαφορώ τι θα καρπωθώ κάτω από την περσόνα της ιδιότητας του φίλου ή του γνωστού. Δεν αποτελεί αυτοσκοπό μου το να ανταλλάξω κοινωνικές λυκοφιλίες αλλά το να φυτέψω λίγη καλοσύνη στο περιβόλι της γης που περπατούμε μιας και για χιλιάδες φεγγάρια κάποιοι άλλοι το ποτίζουν με περίσσια μικρότητα, σκότος, κακία και αρνητικότητα. Τώρα το τι θα φυτρώσει στις καρδιές σας κατόπιν, δεν εξαρτάται από μένα αλλά από το πόσο πρόσφορο και γόνιμο μπορεί να είναι το χώμα της καρδιάς σας. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ευδοκιμούν όλοι οι καρποί σε όλα τα μέρη.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από την τύχη και την ροπή του καθενός μας πάνω στην ραχοκοκκαλιά της ζωής εύχομαι σε όλους μας να είμαστε πρωτίστως Άνθρωποι που κάτω από την ομπρέλα μας θα χωρούν όσοι περισσότεροι είναι δυνατόν. Να μην ξεχνάμε ότι όπως και εμείς, έτσι και οι διπλανοί μας είναι και εκείνοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα ώστε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον να εκπληρώσει ο καθένας το προσωπικό του Όνειρο.

Χρόνια...Καλά σε όλους μας!


Photo Source:
http://www.t-tutorials.com/data/Image/tutorials/Falling_Star/star14.jpg

Το Όνειρο του Σκύλου

"Να σου εξομολογηθώ κάτι;"

"Πες το"

"Υπάρχουν φορές που όταν σκέφτομαι..."

"Μπα, από πότε σκέφτεσαι και του λόγου σου;"

"Εντάξει, μπορεί να μην γίνεται συχνά αλλά όταν το νιώθω και συμβαίνει..."

"Βλέπω, το νιώθεις κιόλας!"

"Ε ναι, μα το θέμα είναι πως όταν σκέφτομαι τότε μερικές φορές αναρωτιέμαι..."

"Ααα, έχεις πολύ μεγάλο θράσσος τελικά!
Στην αρχή λες ότι σου συμβαίνει να σκέφτεσαι και έπειτα αναρωτιέσαι και από πάνω. Πως τολμάς ρεεε;! Τι σκάτα προσπαθείς να μου πεις τόση ώρα τσόγλανε;;"

"Είμαι ζωντανός;"

Photo Source: http://students.oneonta.edu/macuem90/Art.html

Το Παιχνίδι του Τέλους.

Το Παιχνίδι του Τέλους δεν χωρά άλλη Αρχή,
Το Παιχνίδι του Τέλους δεν θα σε βρει εκεί.
Σήμαντρο η ζωή στης καρδιάς σου την πλάνη
όμορφη και συ σαν τ'αστρο της μορφής μαργαριτάρι.
Έφυγα, έφυγα
στη στημένη φλύαρη απρέπεια μου έσβησα
κι έφυγα, έφυγα
από του φαύλου κύκλου της φτηνής αγάπης το έσκασα.
Τι κι αν ήμουν στου ανύποπτου οδοιπόρου την πορεία
μια φευγαλέα ματιά που φορούσε την ευτελή αγωνία της στιγμής;
Στείρα και άκαρπη η φτιαξιά του Έρωτα
σαν σε λυγίζει σε κούφιο σπόρο της γόνιμης Αγάπης.
Ευλόγησε με τραγούδι της Καρδιάς
χάρισε στα χείλη μου σταγόνες Αθανασίας
και γίνε σπίθα στα υγρά μου χέρια
πυρπωλόντας την Ύπαρξη μου απ'άκρη σ'άκρη.

ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

~Σταμάτης Κραουνάκης~

Υ.Γ.: Αφιερωμένο στην Ψυχή που με περιμένει καρτερικά στα γρανάζια του Χρόνου κάπου εκεί έξω. Όταν τύχει και τα φέρει η ζωή ώστε να ανταμώσουμε θα της το ψιθυρίσω απαλά στο αυτί.

Η Σημασία της Αγκαλιάς

Έχετε παρατηρήσει πως οι Άνθρωποι δεν αγκαλιάζονται συχνά;
Ακόμα και αυτοί που πολλές φορές αγκαλιάζουν κάποιον άλλον άνθρωπο, εύκολα μπορείτε να δείτε πως η αμοιβαία αγκαλιά δεν κρατά παρά μερικά δευτερόλεπτα. Προσωπικά δε έχω δει πολλές φορές στην ζωή μου τους ανθρώπους να χάνονται σε μια αγκαλιά χωρίς να παίρνουν υπόψιν τους τον Χρόνο και την Διάρκεια.
Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει τους περισσότερους στην σκέψη και στο βίωμα μιας αμοιβαίας αγκαλιάς;

Πρώτα απ'όλα θα ήθελα να πω πως η αγκαλιά έχεις ποικιλόμορφες σημασίες και συμβολισμούς. Η αγκαλιά μεταξύ δύο ανθρώπων αποδίδει λατρείες και τιμές στην Υπέρβαση της Μονάδας απέναντι στην Διπολικότητα που βασιλεύει στο Φυσικό Πεδίο. Από μικρά παιδιά μας μαθαίνουν να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω & εντός μας μέσα από την έννοια του "συγκριτικά αντιθέτου" διότι πολύ απλά το μυαλό μας μπορεί και λειτουργεί καλύτερα όταν τα πάντα είναι κατηγοριοποιημένα μέσα του μέσα από μια αντιστοιχία Καλού-Κακού, Όμορφου-Άσχημου, Αρσενικό-Θηλυκό, Μέρα-Νύχτα κ.ο.κ.

Εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως η Διπολικότητα είναι αυτή που στο Φυσικό Πεδίο παράγει δράση και κίνηση στην ροή της ενέργειας ώστε ο πλανήτης συνεχώς να εξελίσσεται και να προχωρά σε καινούργιες καταστάσεις δημιουργικότητας και πολικότητας. Η ύπαρξη δηλαδή δίπολων βοηθά στο να μην υπάρχει στο Σύμπαν και σε οτιδήποτε εκδηλωμένο ακινησία & αδράνεια.
Άλλωστε και ο Ηράκλειτος λέγοντας "Τα πάντα ρει", εννοούσε πως τα πάντα στο εκδηλωμένο Σύμπαν συνεχώς κινούνται και αλλάζουν διότι πολύ απλά η δύναμη των Διπόλων είναι αυτή που θέτει τον Κόσμο σε κίνηση αλλά και Ισορροπία. Εδώ οφείλω να πω πως όχι μόνο ο Ηράκλειτος αλλά και ο Ανατολίτικος Εσωτερισμός φρόντισε από την πλευρά του να εξηγήσει αλλά και να απεικονίσει την σημασία των Διπόλων αλλά και της Ισορροπίας του πλανήτη μέσω αυτών διότι πολύ απλά τα Δίπολα δεν είναι αντίθετα αλλά συμπληρωματικά μεταξύ τους!
Δεν υπάρχει δηλαδή θέμα επιβολής του ενός από το άλλο αλλά η αποδοχή της Ισότητας, της Συμπληρωματικότητας και της Ισορροπίας.

Τώρα, η αγκαλιά, δεν είναι παρά η υπέρτατη επιθυμία της Μονάδας έστω για μια στιγμή να νιώσει την αίσθηση της πλήρης Ενότητας με την Πηγή των Πάντων. Κι αυτό πολύ απλά γίνεται όταν καταργείτε μέσα μας η έννοια του Δίπολου και καλλιεργείται η αίσθηση της υπέρβασης που οφείλουμε να κάνουμε σε όλα αυτά που νομίζουμε πως μας χωρίζουν από την θέαση του Σύμπαντος. Ο Άντρας δηλαδή μιας και δεν είναι αντίθετος με την γυναίκα αλλά συμπληρωματικός προς αυτήν (και το αντίστροφο σαφώς) οφείλει να παραδεχθεί στο Πεδίο της Πτώσης την επιθυμία του για Ένωση με το άλλο του μισό και την επιστροφή του σαν Όλον μέσα στο ίδιο το Όλον!
Ποια είναι όμως η ποιότητα που εκφράζει το Όλον;
Η Αγάπη φυσικά.
Γι'αυτό και όταν αγκαλιάζουμε κάποιον/α με Αγάπη μπορούμε όχι μόνον να καταργήσουμε την Δυαδικότητα αλλά και να νιώσουμε τον άλλον Άνθρωπο ως το μεδούλι της Ύπαρξης του διαπιστώνοντας μέσα από την αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας το κοινό στοιχείο που εν τέλη μας ενώνει και όχι μας χωρίζει. Χανόμαστε μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά και ζαλιζόμαστε από την απλοχωριά της γιατί τέτοια είναι και η φύση της Κοσμικής Αγάπης. Να διαλύεται το Εγώ μας μπροστά στην μεγαλοσύνη της Ανιδιοτελούς Αγάπης, να σταματά το μυαλό να αναλύει ή να θέτει ερωτήματα και να νιώθει η καρδιά ολοκληρωτικά πως κοινός παρανομαστής όλων είναι ο Άνθρωπος και όχι το Φύλο.

Μην ακούτε το μυαλό σας που σίγουρα με άπειρα ερωτήματα και διλήμματα θα σας προκαλέσει αμηχανία και αμφισβητήσεις, σφιχταγκαλιάστε άφοβα λοιπόν τους γύρω σας νιώθοντας την Αγάπη και την Ενέργεια να ρέει μέσα σας και αν κάποια στιγμή έχετε την εντύπωση πως χάνεστε στην αγκαλιά του άλλου αφεθείτε σε αυτό το Θείο Συναίσθημα το οποίο είναι σαφώς από τα πιο όμορφα που μπορεί να βιώσει ο Άνθρωπος. Άλλωστε μια αγκαλιά χωρίς να κοστίζει τίποτα είναι αυτή που μπορεί να λυτρώσει πολλούς ανθρώπους από τα βάρη της ζωής και του Εαυτού τους, να τους κάνει να χαμογελάσουν με νόημα, να νιώσουν προστασία, αγάπη και φροντίδα.

Δοκιμάστε το!

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

(ΕΙΣΑΓΩΓΗ)

Όταν ο Ζαρατούστρα έγινε τριάντα χρόνων, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του κι ανέβηκε στα βουνά. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και την μοναξιά του, και δεν κουράστηκε απ'αυτά για δέκα χρόνια. Μα στο τέλος η καρδιά του γύρισε, κι ένα πρωί σηκώθηκε με την αυγή, στάθηκε μπρος στον ήλιο και, έτσι του μίλησε:

"Ω σύ μεγάλο άστρο. Ποιά θα ήταν η ευτυχία σου, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί για τους οποίους λάμπεις;
Ερχόσουνα εδώ ως την σπηλιά μου για δέκα χρόνια* θα είχες κουραστεί από το φως σου κι απ'το ταξίδι σου αυτό, χωρίς εμένα, τον αητό μου και το φίδι μου.
Αλλά εμείς σε περιμέναμε κάθε πρωί, παίρναμε το περίσσευμα σου και σ'ευλογούσαμε γι'αυτό.
Μα κοίταξε. Μου γίνε βάρος πια η σοφία μου και σα μια μέλισσα που μάζεψε μέλι πολύ, έχω ανάγκη από χέρια που ν'απλώνονται προς εμένα για να την πάρουν.
Θα μου άρεσε να τη δώσω, να τη μοιράσω, μέχρι που οι σοφότεροι από τους ανθρώπους, να γίνουν πάλι ευτυχείς μες τη μωρία τους, και οι φτωχοί να γίνουν ευτυχείς μέσα στα πλούτη τους.
Εν τέλει πρέπει να κατέβω προς τα βάθη, όπως κι εσύ που κάθε βράδυ, πηγαίνεις πίσω στη θάλασσα και φέρνεις το φως σου στον κάτω κόσμο, ω άστρο της υπέρτατης αφθονίας.
Όπως κι εσύ, πρέπει κι εγώ να δύσω, όπως το λεν κ' οι άνθρωποι που προς αυτούς πηγαίνω.
Λοιπόν, ευλόγησε με, γαλήνιο μάτι, εσύ που μπορείς να βλέπεις χωρίς φθόνο, ακόμα και την πιο μεγάλη ευτυχία.
Ευλόγησε την κούπα που θέλει να ξεχειλίσει, έτσι που τα νερά να ξεχυθούν από αυτήν χρυσά, αντανακλώντας τη χαρά σου, πάνω απ'ολόκληρο τον κόσμο.
Ω ναί. Αυτή η κούπα θέλει πάλι να αδειάσει κι ο Ζαρατούστρα θέλει πάλι να γίνει άνθρωπος."

Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος του Ζαρατούστρα.


~Φρειδερίκος Νίτσε~

'' 2 ''

Χθες είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο ανακαινισμένο Παλλάς την πρώτη γενική πρόβα από την καινούργια δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλο "2". Μετά από 5 χρόνια (και αφού μεσολάβησαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004), ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ολοκλήρωσε και ανέβασε χθες στο κοινό την παράσταση που έχει προγραμματιστεί να κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου και θα παρουσιάζεται για 20 παραστάσεις. Ωστόσο, φημολογείτε πως πιθανότατα να αυξηθεί ο κύκλος των παραστάσεων αφού τα εισιτήρια έχουν γίνει από τώρα ανάρπαστα!

Κατόπιν, όλο το team του Δημήτρη Παπαϊωάννου θα βγεί εκτός Ελλάδος και θα ανεβάσει την παράσταση σε αρκετές χώρες από όλες τις γωνιές του κόσμου.

Ομολογώ πως το όλο αποτέλεσμα με άφησε άναυδο. Αν σκεφτεί κανείς πως μόνον οι πρόβες κράτησαν 14 ολόκληρους μήνες(?!), τότε είναι εύκολο να καταννοήσει κανείς και την δυσκολία του όλου εγχειρήματος πόσο μάλλον όταν μπορέσετε να δείτε αυτήν την καταπληκτική παράσταση από κοντά.

Από την αρχή του έργου η υποβλήτικη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα σε καρφώνει στην θέση σου. Μια μουσική που πηγαίνει "αγκαζέ" με τις σκηνές του έργου και ακολουθεί βήμα βήμα την αριστοτεχνική δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Ηλεκτρονικοί industrial ήχοι με λυρισμό και άκρατο συναισθηματισμό σε απογειώνουν χωρίς καν να το πάρεις χαμπάρι. Όμως όπως η μουσική ταξιδεύει σε διαφορετικά ηχοχρώματα το ίδιο γίνεται και με την παράσταση. Στιγμές αστείες, καυστικές, σουρρεάλ, απόγνωσης, συναισθηματισμού, λύτρωσης και ελπίδας εναλλάσονται στο έργο σαν φωτογραφικά καρέ από 22 χορευτές που δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για 1,5 ώρα. Μια πραγματικά δύσκολη παράσταση για τους performers αφού άπαξ και την παρακολουθήσετε μπορείτε να καταλάβετε αυτομάτως πως αυτό που κάνουν πάνω στην σκηνή και βγαίνει στον θεατή σαν εύκολο, πως το team για να φτάσει σε τέτοιο υψηλό εκτελεστικά επίπεδο χύθηκαν τόννοι ιδρώτα!

Αν και δεν υπάρχουν πολλοί διάλογοι, μιλάει με το παραπάνω η μουσική και τα σώματα των χορευτών. Μιλάνε τα συναισθήματα και τα νοήματα σε ένα ευρύ φάσμα εφόσον το ίδιο το έργο διαπραγματεύεται την εξελικτική ή όχι και τόσο εξελικτική τελικά πορεία των ανδρών από την παιδικότητα, εφηβεία και ενηλικίωση. Με όλα αυτά τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τις ανεκπλήρωτες αγάπες στην προσπάθεια της Μονάδας να βρει την μοναδικότητα της μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της Μάζας που δομεί την Κοινωνία.

Μια πραγματικά εξαίσια και διαφορετική παράσταση για τα Ελληνικά δεδομένα αφού χρόνια τώρα παίζονται στο εξωτερικό αντίστοιχα θεατρικά projects με τεράστια παγκόσμια επιτυχία.

Την προτείνω ανεπιφύλακτα και πραγματικά εύχομαι να αρέσει στο ευρύ κοινό όσο μου άρεσε και μένα.

ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ

Δεν μπορεί, μέσα στο γύρο τον ατέλειωτο

του δούναι και μολών λαβέ

θα μου 'χεις πάρει δανεικά κάποια αισθήματα.

Δεν μπορεί, μέσα στα τόσα χρόνια των καπνών

κάποια φορά θα ξέμεινες κι εσύ από τσιγάρα.

Να μου δάνειζες τώρα μιαν ανταπόδοση

για δυό τρεις μέρες μιαν αγάπη.

Είμαι καλεσμένη σε κωμωδία κυκλική

και στην πρόσκληση τονίζεται

το ένδυμα να είναι αδιαφανές

δεν πρέπει να φεγγίζει το ανυπόφορο.

Θα στην επιστρέψω άθικτη.

Και να μεθύσω και να χυθώ απάνω της,

μη φοβάσαι, λεκέδες δεν αφήνει

ποτέ το αιώνιο στην αγάπη.

Για μια δυό μέρες έστω.

Να πάω καλοντυμένα δανεική

φανταχτερά θρυπτή κιμωλία

κρεμασμένη ματαιόδοξα

στο μπράτσο συνοδού μου σπόγγου.

Έστω και για μια μέρα.

Όχι αυτήν δεν θέλω αυτήν, όχι

την ελεήμονα αγάπη που την ξανακερδίζει

η παλάμη σου αμέσως μόλις πέσει στη δική μου.

Την άλλην θέλω, εκείνην την άλλην την άλλη

την παράφορη που τρέφεις για κάποιον άλλον

πάλι εσύ και ικετεύεις

να σου δανείσει την αγάπη του

για μια δυό μέρες έστω όχι εκείνην,

όχι την ελεήμονα αγάπη που την ξανακερδίζει

η παλάμη του αμέσως μόλις πέσει στη δική σου,

την άλλη που ζητάς την άλλη

εκείνη την παράφορη που τρέφει,

για κάποιον άλλον πάλι αυτός

και αλυσιδωτά τον ικετεύει

να του δανείσει μιαν αγάπη

για μία μέρα έστω, όχι την ελεήμονα

και πάει λέγοντας της θηριωδίας μας το άδοξον.

Μας εξυψώνει δανειστές

αυτό το ίδιο που μας σκύβει επαίτες του.

Πάντα το ασύμπτωτο ερωτευμένο μ' ένα άλλο

πάντα εμείς μ' αυτό ερωτευμένοι.

Και πεθαίνουν ανέραστες οι συγκυρίες.

~ Κική Δημουλά ~

Άντρες της Οκάς

Σε σένα αγοράκι που σε έμαθαν από μικρό πως το τσουτσούνι σου είναι το μαγικό ραβδάκι με το οποίο έχεις τη δύναμη να γαμήσεις τον πλανήτη.

Σε σένα που δεν τιμάς τα παντελόνια που φοράς και προτιμάς τις φούστες για να κάνουν κουμάντο στην ζωή σου.

Σε σένα που χάνεσαι σε παιχνίδια εξουσίας έχωντας για οδηγό τη Δύναμη και όχι την Αγάπη.

Σε σένα που υπηρετείς το "Εγώ" και δεν δίνεις δεκάρα για το βασίλειο του "Εμείς".

Σε σένα που εξουσιάζεσαι από το κάτω κέφαλι και αφήνεις το πάνω ακατοίκητο.

Σε σένα που δεν έχεις θυσιαστεί στον βωμό της αληθινής Φιλίας και αποδίδεις τιμές στις κοινωνικές παρτιτούρες του κώλου.

Σε σένα που έχεις κάνει τη γραβάτα υποκατάστατο ανδρισμού και κύρους ενώ δεν έχεις συνειδητοποιήσει πως μια μέρα θα γίνει η αγχόνη σου.

Σε σένα που τις Κυριακές αφιερώνεσαι στην Στρογγυλή Θεά και δεν εννοείς να καταλάβεις πως είναι εξίσου Στρογγυλός όλος ο Κόσμος.

Σε σένα που ξοδεύεσαι σε επαναλαμβανόμενες συζητήσεις για αυτοκίνητα, κινητά και ακίνητα.

Σε σένα που μισείς τις πουτάνες όταν όλη σου η ζωή είναι μια γκλαμουράτη πουτανιά.

Σε σένα που νομίζεις πως το Χρήμα αγοράζει τους πάντες και τα πάντα.

Σε σένα που αποφεύγεις να πεις ποιός πραγματικά είσαι αλλά διατυμπανίζεις το τι δουλειά κάνεις.

Σε σένα που φοβάσαι να κλάψεις και θεώρεις πως τα δάκρυα είναι για τις γυναίκες.

Σε σένα που προτιμάς να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο από ένα σπίτι θεωρώντας πως επειδή το αυτοκίνητο κυκλοφοριέται, σε προσέχουν και περισσότεροι.

Σε σένα που δεν είσαι αυτόφωτος αλλά περιμένεις να λάμψεις μέσα από μια όμορφη γυναίκα, μια κυριλέ δουλειά ή μια φανατισμένη ιδέα που θα δώσει νόημα στην μιζέρια σου.

Σε σένα που πιστεύεις πως όλος ο κόσμος χωράει στα αρχίδια σου και δεν διστάζεις σε κάθε ευκαιρία να το δηλώνεις κιόλας.

Σε σένα που δεν θες να παραδεχθείς αδυναμία, ευαισθησία, καλλιτεχνία από φόβο αμφισβήτησης του ανδρισμού σου.

Σε σένα που έχεις σκοτώσει μέσα σου ότι απέμεινε από την παιδικότητα σου και παίζεις τον μάγκα στον κόσμο των μεγάλων.

Σε σένα λοιπόν Άντρα της Οκάς είναι εξαιρετικά αφιερωμένο αυτό το Post.

Γυναίκες της Οκάς

Σε σένα κοριτσάκι που ξελογιάζεις τον εαυτό σου με την απαράμιλη γυναικεία φιλαρέσκεια που σ' έμαθαν να κουβαλάς μέσα σου από μικρό παιδί.

Σε σένα που αράζεις σαν άλλη Κλεοπάτρα στις καφετέριες ονειροπολώντας αυτοκρατορίες και δανεικά μεγαλεία.

Σε σένα που παρακολουθείς ευλαβικά Fashion Tv ανταλλάσοντας ναρκισσισμό με τις φίλες σου.

Σε σένα που έχεις για ονοματεπώνυμο το βόλεμα και την υπολογιστικότητα.

Σε σένα που όταν κοιτάζεις ανάμεσα στα πόδια έρχεσαι αντιμέτωπη με την ματαιοδοξία του ίδιου του φύλου σου.

Σε σένα που απεχθάνεσαι την ανωνυμία της προσωπικότητας σου και κυνηγάς να κοινωνήσεις δόξα & ταυτότητα μέσα από την επωνυμία των άλλων.

Σε σένα που λατρεύεις το χρώμα του χρήματος και έχεις λησμονήσει το χρώμα της Αγάπης.

Σε σένα που δεν αποδέχεσαι αυτό που πραγματικά είσαι αλλά προσπαθείς συνεχώς να βρεις μια θέση μέσα σε αυτό για το οποίο εξαρχής προοριζόσουν από το ίδιο το σύστημα.

Σε σένα που η γκλαμουριά είναι συνώνυμο της αξιοπρέπειας και της υγιής κοινωνικής καταξίωσης ώστε να μπορείς να εκτιμάς ορθά τους γύρω σου.

Σε σένα που δεν καταναλώνεις αλλά καταναλώνεσαι.

Σε σένα που θεωρείς αυτονόητα όλα όσα απαιτούν γενναιοδωρία ψυχής και πνεύματος.

Σε σένα που μαθαίνεις τι εστί ζωή από την τηλεόραση.

Σε σένα που μιμητίζεις απροκάλυπτα όση χυδαιότητα μπορεί να αντέξει το κορμί σου.

Σε σένα που απαιτείς να λάβεις όσα περισσότερα μπορείς χωρίς να δώσεις το παραμικρό.

Σε σένα που είσαι άλλη μια "γυναίκα με πάθος", αλωνίζοντας όμοια με περιοδεύων θίασο τα διάφορα happenings έχοντας παραμάσχαλα παντού και πάντα το Marie Claire.

Σε σένα που δεν μετρά το περιεχόμενο αν δεν έχει φανταχτερό και ακριβό περιτύλιγμα.

Σε σένα που συναντάσε παντού και αντιπροσωπεύεις επάξια πότε τον Λαό και πότε το Κολωνάκι.

Σε σένα που η femme fatal ιδιότητα σου από επιφανειακό Θύτη σε κάνει ένα πλήρες εκμεταλλεύσιμο Θύμα.

Σε σένα λοιπόν Γυναίκα της Οκάς είναι εξαιρετικά αφιερώμενο αυτό το Post.

ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ ΕΧΕΤΕ

ΞΕΚΑΥΛΩΣΑΤΕ ΠΑΛΙ

Awake

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στα λόγια σου.
Στις πράξεις σου.
Δεν εννοώ κάτι αόριστο.
Δεν υπόσχομαι κάτι μικρό ή σαθρό.
Κινήσε μέσα στην μάζα και μοιάζεις με αυτήν ώστε να υπάρχει σαν φυτεμένος σπόρος στο χώμα της καρδιάς σου ότι σου θυμίζει κάτι από τον πάλιο άσχημο εαυτό σου.
Πάντα νιώθεις πως δεν είσαι αυτό που θα ήθελες να είσαι μα θυμάσαι ακόμη τον τόπο καταγωγής σου γνωρίζοντας τι είναι αυτό που ορίζει την υπάρξη σου.
Σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου ανάσα...
Όλα και Τίποτα.
Αυτό λατρεύω μικρέ μου άνθρωπε σε σένα...
την ομορφιά της αθωότητας, την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζεις όλα αυτά τα καλά και τα κρυμμένα της καθημερινότητας σου.
Το χαμόγελο σου που υπόσχεται την σταθερότητα απέναντι στα πράγματα.
Τις ακλόνητες πεποιθήσεις σου που μόνο η Αγάπη μπορεί και τις ταπεινώνει.
Την γλύκα της νιότης που με τόση χάρη αρέσκεσαι να λατρεύεις αλλά και τα γηρατειά σου που από φόβο για τους στερνούς χτύπους της καρδιάς αποζητούν την διαχρονική παρέα στην ραχοκοκκαλιά της πλάτης του θανάτου.
Δεν σε μισώ κι άλλωστε πως θα μπορούσα να μισώ κάτι το οποίο μου μοιάζει έστω κατ'εικόνα σαν τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης;
Δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία διότι κάθε πρωΐ σε οικτήρει το κάθε κύτταρο μου.
Όσο κι αν νιώθω πως πάλι την επόμενη μέρα η πλειοψηφία εξ' αυτών θα έχει πεθάνει αφήνωντας θέση για κάποια άλλα κύτταρα αναγεννημένα από τις στάχτες των προηγούμενων ώστε έτσι να αντικαταστήσουν το Χθές με το Σήμερα.
Σε αγαπώ με τον τρόπο μου κι ας νομίζει ορισμένες φορές το Εγώ σου πως ο Τρόπος της Αγάπης ίσως είναι ο πλέον λανθάνων που μπορεί να υπάρχει μεταξύ ανθρώπων.

Asleep

Όλα μοιάζουν καινούργια στα μάτια μου.
Ένας διαφορετικός κόσμος ξετυλίγεται τα βράδια μπρος μου.
Περπατώντας της ζωής το σκοτεινό το μονοπάτι συναντάς ανθρώπους που εύκολα σου δημιουργούν την εντύπωση πως δεν υπάρχουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ταγμένοι κατά κάποιο τρόπο στην αγκαλιά της νύχτας αποφεύγοντας έτσι το φως της μέρας και τις χιλιοειπώμενες ιστορίες της επαναληπτικής πραγματικότητας που βιώνουν όλοι οι υπόλοιποι. Μια περίεργη ερωτική σχέση γεννιέται από ανθρώπους που δεν τους αφορά η λεωφόρος της αυγής και νιώθουν πως τα μαύρα ρούχα της νύχτας ταιριάζουν καλύτερα στις ψυχές τους. Καπνισμένα βλέμματα ξεπροβάλουν σε κάθε ευκαιρία πίσω από prive γωνιές και με κοιτούν με μια εξεταστική απορία αφού ενώ μοιάζουν να πίστευουν πως ο Αθηναϊκός Χειμώνας έχει μπεί για τα καλά στις καρδιές των ανθρώπων εγώ χρόνια τώρα φοράω Καλοκαιρινή αύρα στο παράστημα μου κάνοντας περιστασιάκους γητευτές αλόγων να με ρωτούν από που ήρθα, τι γυρεύω εδώ και προς τα που πηγαίνω. Απαντώ με ξανθωπά στάχια στα μαλλιά, αφήνωντας παιχνιδιάρικα χαμόγελα να ταΐζουν τα ονειρικά υποσχόμενα τοπία σε κάθε λογής αλησμόνητες εμπειρίες της μιας βραδιάς.

Ο Χρόνος χάνεται, οι δείχτες των ρολογιών αρνούνται πεισματικά να προχωρήσουν προς τα μπρος και όλα πάλλονται στον ίδιο ρυθμό με ηχοχρώματα και δονήσεις που θες δεν θες παρασύρουν την Αύρα σου να λιώνει στην πίσσα της φωτιάς που κατοικεί στην φαντασίωση μιας βραδινής οπτασίας που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της λύτρωσης από τον πιο σκοτεινό σου ανεκπλήρωτο φόβο ή ελπίδα...

Just another one Circle

218 ημέρες από την ζωή μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου σαν κινηματογραφικό φίλμ. Ένα φίλμ που τα είχε όλα ή σχεδόν όλα. Ακόμη και αν υπήρξε κάποια παράλειψη από τα πολύχρωμα καρέ της ζωής, είμαι σίγουρος πως θα δώσει το παρόν την επόμενη φορά. Όποτε κι αν είναι αυτή. Αν πάνε όλα καλά ευελπιστώ να επιστρέψω σε 2 μέρες στην Αθήνα. Η άλλη μισή μου ζωή είναι εκεί και με περιμένει μιας και για 7 μήνες είχε πέσει σε εαρινή νάρκη. Δεν είναι η Αθήνα που μου έλειψε αλλά τα αγαπητά και οικεία πρόσωπα είναι αυτό που μου έχει λείψει αφάνταστα. Οι φίλοι που με ξέρουν καλά και με αντικρίζουν με σεβασμό και περρίσια αγάπη. Ο καλύτερος μου φίλος που πλέον είναι ψυχαδερφός μου. Αυτός που με κοιτά στα μάτια και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, που θα με ανταμώσει και θα είναι σαν να μην έχω φύγει ούτε μια μέρα, που θα με κεράσει τσιγάρο και θα καθόμαστε να κοιτάζουμε τα σινιάλα του καπνού να φτιάχνουν ανείπωτες ιστορίες στο ταβάνι το σπιτιού καθώς οι σιωπές θα μιλάνε για πάρτη μας. Έφτασαν οι μέρες που θα ξαμολυθώ για ώρες μέσα σε καταστήματα δίσκων, θα παρακολουθήσω θεατρικές παραστάσεις, θα δω όσες περισσότερες συναυλίες μπορώ, θα διαβάσω ήσυχα τα βιβλία μου και θα ετοιμάσω τις αποσκευές μου για ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος. Ακόμα δεν ξέρω προς τα που, "...Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο έχεις ξεχάσει που ακριβώς θες να πας...", θέμα χρόνου είναι να αποφασίσω πάντως. Σκέφτομουν να πάω κάνα δίμηνο Αυστραλία-Ν.Ζηλανδία ή Κούβα μόνος μου. Θα δείξει...αυτό που προέχει είναι να ξεκουραστώ λίγο πρώτα και μετά θα δούμε. Δεν θέλω άλλο άγχος ή πρόγραμμα στην καθημερινότητα μου. Αυτό που προέχει είναι να φύγω από εδώ, να αλλάξω παραστάσεις και έπειτα θα επιλέξω με καθαρό μυαλό τις στάσεις που θα κάνει η καρδιά μου.

Ο κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος καινούργιος.

Τετραγωνισμένα Φύλλα

Τετραγωνισμένα φύλλα, φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά, πίσω από πάγκους με χυμένα σκουπίδια
έγινε το ροκ στοίβες αποτσίγαρων, από πελάτες παμπ
που τραβολογιούνται από τα ίδια και τα ίδια
από χιλιοτυπωμένες φάτσες, λόγια και παραγγελιές για κανάλια φυγής
για κανάλια φυγής, μου χαχαχααχαχα!
για κανάλια φυγής...

Ταβέρνα, καφετέρια, παμπ, στρατόπεδο, σπίτι
κόλλησαν όλα στο μυαλό μου σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια
έμποροι μεταπουλούν την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας
σε αντάλλαγμα χρυσάφι και πιοτό για παραλλαγή

Ο χοντρός με την κοιλιά με λιγουρεύεται
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου, κολλημένου κατοστάρικου
στην γυαλιστερή φαλάκρα του...στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχα...
στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχα...

Ένα τσιγαράκι ρε φίλε, ένα τσιγαράκι
να το κόψω, να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα το κανάλι των σπερμάτων
φαντάρια με μπλουζάκια, των πανδεοντολογικών μου νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες μέσα σε στενά μπλου -τζιν
που ξεβάφουν αίμα και θειάφι...

Ξεράσματα ποτάσας, ζητούν κατοικία
ζάχαρες νίτρωσης μιλώντας για κόσμους γαλήνιους μπατσοφορεμένους
με περιπολικά σε περιπολίες, στα στέκια... στα στέκια, που αλήτες...
αλήτες αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους... την πορεία στο αίμα τους

Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά να μην μας βλέπει κανένας...
με πεθαμένα κοχύλια
να ξεφυσήσουμε νικοτίνη και σιχαμάρα στα σπλάχνα τους
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε οοοοοο...

Νεκροκεφαλές μηχανάκια ψάχνουν σάρκα απ' την σάρκα μας
ξεράθηκαν τα χείλη μας μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια

Και εσύ κοριτσάκι να μην έχεις καταλάβει τίποτα...
τίποτα να μην έχεις καταλάβει...
παρά να φεύγεις μακριά, ξεπουλώντας, αυνανίζοντας όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου, με τα χείλη μου
σ' όλες τις κοινωνικές τις μασημένες σεμνότητες των ιριδικών σου καταπιέσεων

Να σε σεργιανίσω σ' όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν φτωχοί, αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
Φτωχοί, αυτό... όχι...

Τετραγωνισμένα Φύλλα

Γιώργος Τσίγγος και Μαύροι Κύκλοι

Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ

RSS PRISONERS

Από το πρωΐ έχω διαβάσει τις απίστευτες μαλακίες! Και όχι τίποτα άλλο, τριανταρίζω και παραφυλάνε και εγκεφαλικά επεισόδια. Κοίταζα διάφορα blogs και ήμουν έτοιμος να τα χώσω επώνυμα σε ορισμένους εδώ μέσα αφού μόνο και μόνο για να ξεχωρίσουν είτε γράφουν ιστορίες για αγρίους με δόσεις φιλελευθερισμού που ουδέποτε εφάρμοσαν στην καθημερινότητα τους ή αρχίζουν να ευαγγελίζονται τον ποινικό κώδικα (τον ήξεραν και από χθες) λες και είναι η Βίβλος που την φυλάνε στο κομοδίνο της κρεβατοκάμαρας τους για να τους φυλά από τις αναποδιές της ζωής. Καλά δεν πρόκειται να ασχοληθώ με διάφορους άλλους που μόνο και μόνο από αντίδραση ονειρεύονται μακαρονάδες σε κινέζικο εστιατόριο. Περί ορέξεως ουδείς λόγος άλλωστε...αλλά μην μας τρελαίνεται ρε ατομάκια, αφού το πράγμα βγάζει μάτι! Τι να σου πει δηλαδή ο άμοιρος ο Αντώνης Τσιπρόπουλος που πήγαν να του βγάλουν και το μάτι αλλά και το όνομα;
Ορισμένοι πάλι, πάνε να γειώσουν την κατάσταση γιατί τους μυρίζει μπαρούτι και το παίζουν ουδετερότητα τηρώντας σιγή ιχθύος (για να μην πω κουτσομούρας). Όσο για αυτούς που "κάτι τους βρωμάει" (συνεχίζοντας με τον τσελεμεντέ του ψαρά) θα πρέπει να γνωρίζουν πως "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι".
Τώρα, αν ο κ. Τσιπρόπουλος μυρίστηκε Πρωταπριλιά και είπε να μας κάνει πλακίτσα, ουδέν ανησυχία, εφόσον γνωρίζεται πολύ καλά όλοι σας πως αργά ή γρήγορα όλα μαθαίνονται μέσα σε αυτό το συνάφι που λέγεται μπλο(γ)κόσφαιρα. Έπειτα, σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά τι κάνουμε σε άτομα που είναι ψεύτες και διαταραγμένοι ψυχοσυνθετικά πουλώντας φύκια και μεταξωτές κορδέλες.
"DELETE from our cyber reality for ever"...So Simple!
Αν όχι, για δεύτερη φορά πάλι μαλάκες θα πιαστείτε και ας μην το παραδεχθείτε λόγω εγωϊσμού! Ως γνωστόν υπάρχει εδώ και 2500 χρόνια το πολύ διδακτικό ρητό το "Δις Εξαμαρτείν Ουκ Ανδρός Σοφού"...κάτι ήξεραν οι αρχαίοι γι'αυτό μην τους σνομπάρετε κάνοντας τους ξερόλες.
Άρα, το θέμα μας είναι αν ξέρουν οι σημερινοί Έλληνες τι τους γίνεται. Και αυτό που συμβαίνει, αν πάρουμε τα πράγματα έτσι όπως μας τα εκμυστηρεύτηκε ο RSS PRISONER BLOGME δείχνοντας καλή πίστη προς τον συνάνθρωπο, αποδεικνύει πως οι σημερινοί αρμόδιοι που προσλήφθηκαν ως "φύλακες ηλεκτρονικού εγκλήματος", δυστυχώς υποθέτω πως μάλλον θα πήραν την θεσούλα αυτή με κάνα κομματικό μέσο. Δεν εξηγείται αλλιώς να μην μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την ηλεκτρονική πούτσα με την ηλεκτρονική βούρτσα! Καλύτερα να προσλάβουν εμένα τότε που αν και δεν παίζω στα δάχτυλα τα περί Διαδυκτίου αν μη τι άλλο όταν θα μου έδιναν κάποιοι δικηγόροι ορισμένα χαρτιά (άλλο κακό και αυτοί οι δικηγόροι εξ αρχαιότατων χρόνων), θα μπορούσα να διακρίνω π.χ. τι είναι το RSS και δεν θα μπούκαρα στο σπίτι του άλλου για λόγους ρούτινας να του βάλω χειροπέδες και να τον μπουζουριάσω στο κρατητήριο! Θα ασχολιόμουν με την παιδική και όχι με την δικαστική πορνογραφία και θα μπορούσα να κρίνω τι είναι θεμιτό και τι ανυπόστατο σαν κατηγορία. Δεν θέλω να σκέφτομαι πως (παρα)μορφωμένοι άνθρωποι ενεργούν σαν κυνηγόσκυλα επείδη κάποιος τους λέει "Τζακ άρπα τον!".
Και από πότε παρακαλώ έγινε θέμα ρουτίνας για όλους εμάς ανά πάσα στιγμή να μπαίνει ο κάθε μαλακοκάβλης μέσα στο σπίτι μας απροειδοποίητα να μας φοράει χειροπέδες, να μας κατάσχει προσωπικά δεδομένα και να μας τρέχει στα κρατητήρια επειδή ένας "κύριος" αποφάσισε να ασκήσει το κατοχυρωμένο συνταγματικό του δικαίωμα που λέγεται "μήνυση για ψίλου πήδημα";
Μην χέσω τώρα!
Εδώ άλλα και άλλα πιο σοβαρά γίνονται στην καθημερινότητα μας και δεν κάνουμε μηνύσεις αυτό τον χάλασε; Ίσως τελικά, όπως είπε και ο FunEL, όλο αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να γίνει γνωστό το ονοματάκι του blogger και να αποδωθεί άλλου είδους Δικαιοσύνη. Ξέρετε τι εννοώ..."Δυνατά & Ελληνικά"...και μετά βλέπουμε, ξανακάνεις σατιρικά σχόλια; Ε;
Τώρα, αν μας πήρε όλους εμάς πραγματικά ο πόνος για τον συνάνθρωπο του BLOGME, καλό είναι από τα λόγια να πάμε και στις πράξεις και με μια συντονισμένη προσπάθεια να αφήσουμε κατά μέρους για λιγάκι e-salonia, e-kapela, e-monitor, e-mindblog και την e-magkia μας και να κάνουμε κάτι πιο χειροπιαστό. Κάλλιστα μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κύκλους bloggers του εξωτερικού και να τους ενημερώσουμε για τα κρατικά χάλια μας μιας και στο εξωτερικό δίνουν περισσότερη έκταση σε τέτοιου είδους περιστατικά. Επίσης πληροφορήθηκα πως γίνεται στην Αθήνα (μεγάλη μας τιμή κιόλας) το 1ο Παγκόσμιο Φόρουμ για την Διακυβέρνηση του Διαδυκτίου. Ας αφήσουμε τα ούζα και τις βολτίτσες λοιπόν για ένα απόγευμα και ας δώσουμε το παρόν ειρηνικά ώστε να αντιληφθούν και μερικά κανάλια τα χάλια μας.
Τουλάχιστον θα λέμε πως κάναμε ΚΑΤΙ...έστω μικρό.
Για μας είναι ούτως ή άλλως.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ

"ΣΣσσστττττ...
μην μιλάτε, μην σκέφτεστε, μην γράφετε.
Οτιδήποτε πείτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας".

Ναι, σας γράφω από την Ελλάδα, το κράτος που κάποτε κυοφόρησε τον θεσμό της Δημοκρατίας και τον διέδωσε στα πέρατα της γης.
Τελικά, όλα πάνε κατ'ευχήν...όπως ακριβώς τα είχαμε σκεφτεί και τα διδάξαμε στους γείτονες μας.
Η ανθρωπότητα ξεπέρασε εκείνες τις ζοφερές μέρες όπου οι άνθρωποι πληρώναν τα συγχωροχάρτια τους για μια θέση στον Παράδεισο.
Ευτυχώς, έπαυσε και το ανελέητο κυνήγι μαγισσών και οι άνθρωποι πλέον μπορούν να εκφράσουν την διαφορετικότητα τους και τον διαφορετικό τρόπο σκέψης τους χωρίς να ανησυχούν για την Πυρά της Ιεράς Εξέτασης.
Ανελιχθήκαμε πνευματικό επίπεδο και πλέον δεν καίμε βιβλία στις πλατείες για να τιμωρήσουμε τους ανθρώπους που στοχάζονται και κριτικάρουν τα τεκταινόμενα. Σταμάτησαν οι τραμπουκισμοί σε πλάσματα που απλά είχαν διαφορετική άποψη από την επιβαλλόμενη του Συστήματος.

Δεν τους ελέγχουμε.


Δεν τους φιμώνουμε.


Δεν τους φυλακίζουμε.


Δεν τους δολοφονούμε.


"ΣΣσσστττττ...
μην μιλάτε, μην σκέφτεστε, μην γράφετε.
Οτιδήποτε πείτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας".