Τον καιρό που ήταν στο κολέγιο υπήρξε και μέλος της Αδελφότητας "eXodus". Μια αδελφότητα που λειτουργούσε στα πλαίσια του κολεγίου μα παρόλα αυτά υπήρχε ως αυτούσια και αυτόνομη μονάδα. Είχε τους δικούς της κανόνες και ιεράρχια. Μια κλειστή κοινότητα δηλαδή που απαρτιζόταν από τους καλύτερους και πιο πειθαρχημένους μαθητές του κολεγίου. Η "eXodus", ήταν η αφρόκρεμα των κολεγιακών κλειστών club και μάλιστα θεωρήτω και πολύ δύσκολο για κάποιον να εισέλθει σε αυτήν αν δεν τηρούσε ορισμένα πρόσοντα και φυσικά αν δεν είχε τις απαραίτητες συστάσεις.
Ο Σάββας βρίσκοταν στην Αμερική ως πρωτοετής φοιτήτης έπειτα από πίεση των δικών του. Πίστευαν πως οι σπουδές σε ένα Αμερικάνικο Κολέγιο θα ήταν ότι καλύτερο για το επαγγελματικό του μέλλον και τον είχαν στείλει στην Βοστώνη. Από τον πρώτο χρόνο διέπρεψε σε όλους τους τομείς και ο διευθυντής της Σχολής, δεν άργησε να τον προτείνει ως υποψήφιο "eXodus". Παραδόξως, ο Σάββας δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την όλη ιδέα αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να αρνηθεί κιόλας.
Μετά από ένα μήνα τον κάλεσαν στο Red Lodge για να γίνει η τελετή μύησης. Η συγκεκριμένη Στοά ήταν το κέντρο της αδελφότητας και εκεί γίνονταν όλες οι εκδηλώσεις και τα μαθήματα της "eXodus". Στη συγκεκριμένη αδελφότητα δεν επιτρέπονταν οι γυναίκες. Βέβαια υπήρχαν κάποια άλλα παρακλάδια, τα οποία απαρτίζονταν μόνον από γυναίκες οι οποίες διδάσκονταν διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους. Αυτό γινόταν διότι οι δασκάλοι τους έλεγαν πως διαφορετική αποστολή έχουν να εκπληρώσουν οι γυναίκες στην κοινωνία από τους άντρες. Ο Σάββας φορώντας μια λευκή ρόμπα πέρασε την κεντρική είσοδο με την συνοδεία του διευθυντή του. Σε αυτό το μέρος όμως απαγορευόταν στο Σάββα να τον αποκαλεί διευθυντή. Από εδώ και πέρα για αυτόν θα ήταν ο "Αρχιμάγιστρος". Γύρω στα πενήντα άτομα τον περίμεναν συγκεντρωμένα σε κυκλική διάταξη στην τεράστια σάλα φορώντας όλοι τους κόκκινες ρόμπες και περίεργες μάσκες. Αργότερα έμαθε πως ο καθένας εκεί μέσα φορούσε σαν περσόνα-τοτέμ το ζώο που καλύτερα σκιαγραφούσε σαν ιδιότητα και χαρακτήρα τον ίδιο τον μαθητευόμενο. Αυτό αποτελούσε επιλογή του Αρχιμάγιστρου και όχι του μαθητευόμενου. Στο κέντρο του κύκλου είχε τοποθετηθεί μια τεράστια κολυμπήθρα η οποία ήταν γεμάτη με κόκκινο κρασί. Όταν έφτασε στο κέντρο του κύκλου, άρχισε ένας ψίθυρος που γινόταν εντονότερος σε κάθε τόνο της φωνής και φτάνοντας στην κορύφωση του ακούστηκε σαν βροντερή οχλοβοή "DEMON EST DEUS INVERSUS"...περιττό να πούμε πως το αίμα του Σάββα πάγωσε στο άκουσμα αυτής της κραυγής που έμοιαζε σαν ουρλιαχτό λύκου την πανσέληνο! Κατόπιν, ένα άτομο που φορούσε τη μάσκα ενός Αρουραίου ξεχώρισε μέσα από το παρευρισκόμενο πλήθος και τον πήρε από το χέρι. Κάτι σαν εκκλησιαστική μουσική άρχισε να ακούγεται και ο Αρουραίος πήρε μια μάσκα που απεικόνιζε το κεφάλι ενός Μονόκερου και την φόρεσε στο Σάββα. Με απαλές κινήσεις τον τράβηξε προς την κολυμπήθρα και τον έβαλε μέσα. Η άσπρη ρόμπα έγινε κατακόκκινη και αυτό θαρρείς πως ήταν το συμβόλαιο αίματος που έκανε με την αδελφότητα. Βγαίνοντας, δύο άλλα άτομα του έδωσαν μια κόκκινη ρόμπα να φορέσει και όλη η αίθουσα βυθίστηκε ξαφνικά στο σκοτάδι...
Στην συνέχεια έγιναν και άλλα πράγματα που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν μα το θέμα είναι πως έκτοτε ο Σάββας έγινε ενεργό μέλος της αδελφότητας. Κάτι που όσο περνούσε ο καιρός δεν του άρεσε καθόλου. Οι νόμοι, οι κανονισμοί και η όλη μυστικότητα που όριζαν αυτή την κλειστή κοινωνία τον είχαν κάνει να κουβαλά πάντα και παντού μια θλίψη μέσα του. Κάτι έπρεπε να κάνει. Είχε σιχαθεί το κολέγιο, την Αμερική και εδικότερα την αδελφότητα. Δεν ήθελε να απογοητεύσει τους δικούς του μα επειδή δεν ήξεραν σε τι ακριβώς ο γιός τους ήταν μπλεγμένος, εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσει μα στην συνέχεια κατάλαβε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο της αδελφότητας η λέξη "αποχώρηση" (την χρησιμοποιούσαν παρά μόνο όταν ήθελαν να περιγράψουν το θάνατο) και ο μόνος τρόπος για να φύγει ήταν να τον διώξει ο Αρχιμάγιστρος αλλά και αυτό πάλι θα έπρεπε να οργανωθεί με έξυπνο τρόπο από τον ίδιο.
Η ευκαιρία του δώθηκε στην μεγαλύτερη γιορτή της αδελφότητας που θα γινόταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Μέλη της από όλη την Αμερική είχαν συγκεντρωθεί στο Red Lodge για να γιορτάσουν και να ακούσουν την ενωτική ομιλία του Αρχιμάγιστρου. Ένας μεγάλος θρόνος είχε στηθεί σε μια υπερυψωμένη εξέδρα της αίθουσας και περίμενε τον ομιλητή. Ένας από τους παρεβρισκομένους με τη μάσκα ενός Πάνθηρα χτύπησε ένα γκονγκ που είχε στηθεί στην γωνία του χώρου και αυτό ήταν το σύνθημα για να μαζευτούν όλοι και να περιμένουν τον Αρχιμάγιστρο να βγεί να μιλήσει. Πράγματι, ο Αρχιμάγιστρος έχοντας για κεφάλι ένα Τράγο βγήκε στο κοινό και με μιας απλώθηκε σιωπή στην αίθουσα. Ο τόνος της φωνής του ήταν μπάσος και επίσημος...
"Ευχαριστούμε τα αδέλφια μας που ήρθαν από κάθε γωνιά και κολέγιο της Αμερικής", σε αυτή του την πρόταση το ακροατήριο απάντησε με ένα κοινό ήχο που έμοιαζε με μουγκρητό επιβεβαίωσης.
"Κάναμε υπομονή πολλά χρόνια. Εκδιωχθήκαμε από τους πάντες και προπάντων από αυτούς που εμείς φέραμε στην Εξουσία. Μα τώρα ήρθε η ώρα για εμάς, η Ώρα για την "eXodus", αυτό το τελευταίο ακούστηκε σαν απειλή και γύρω στα 500 άτομα κραύγαζαν σαν μανιασμένα Incubus & Succubus και ο μέντορας τους συνέχισε με επιβλητική φωνή.
"Δεν ξεχνούμε. Δεν συγχωρούμε και προπάντων δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα...", μια αναπάντεχη αναμπουμπούλα που θύμιζε μελίσσι το οποίο δέχθηκε επίθεση από κάποιον εισβολέα διέκοψε τον ομιλητή.
Το πλήθος άνοιξε στη μέση σαν να έσπασε κάποιο κλαδί δέντρου και τότε εμφανίστηκε περπατώντας ατάραχος μέσα από το πλήθος ο Σάββας. Χωρίς μάσκα, ολόγυμνος διέσχισε την ομήγυρη που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από ένα φοβισμένο κοπάδι από ψάρια και έφτασε ακριβώς κάτω από την έδρα του Αρχιμάγιστρου. Τα πάντα πάγωσαν...
Στιγμές που έμοιαζαν με αιώνες απλώθηκαν σαν σεντόνι στην αίθουσα και η σιωπή περίμενε την πρώτη λέξη για να εκραγεί.
"Τι σημαίνει όλο αυτό;", ο Τράγος καθώς κάρφωνε με τα μάτια του τον Σάββα έσκυψε ακόμη χαμηλότερα το κεφάλι προς το μέρος του και πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη συνέχισε με μια φωνή που θύμιζε κεραυνό εν αιθρία.
"Τι θες να μας δείξεις; Γιατί είσαι γυμνός;!"
Ο Σάββας βρίσκοταν στην Αμερική ως πρωτοετής φοιτήτης έπειτα από πίεση των δικών του. Πίστευαν πως οι σπουδές σε ένα Αμερικάνικο Κολέγιο θα ήταν ότι καλύτερο για το επαγγελματικό του μέλλον και τον είχαν στείλει στην Βοστώνη. Από τον πρώτο χρόνο διέπρεψε σε όλους τους τομείς και ο διευθυντής της Σχολής, δεν άργησε να τον προτείνει ως υποψήφιο "eXodus". Παραδόξως, ο Σάββας δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την όλη ιδέα αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να αρνηθεί κιόλας.
Μετά από ένα μήνα τον κάλεσαν στο Red Lodge για να γίνει η τελετή μύησης. Η συγκεκριμένη Στοά ήταν το κέντρο της αδελφότητας και εκεί γίνονταν όλες οι εκδηλώσεις και τα μαθήματα της "eXodus". Στη συγκεκριμένη αδελφότητα δεν επιτρέπονταν οι γυναίκες. Βέβαια υπήρχαν κάποια άλλα παρακλάδια, τα οποία απαρτίζονταν μόνον από γυναίκες οι οποίες διδάσκονταν διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους. Αυτό γινόταν διότι οι δασκάλοι τους έλεγαν πως διαφορετική αποστολή έχουν να εκπληρώσουν οι γυναίκες στην κοινωνία από τους άντρες. Ο Σάββας φορώντας μια λευκή ρόμπα πέρασε την κεντρική είσοδο με την συνοδεία του διευθυντή του. Σε αυτό το μέρος όμως απαγορευόταν στο Σάββα να τον αποκαλεί διευθυντή. Από εδώ και πέρα για αυτόν θα ήταν ο "Αρχιμάγιστρος". Γύρω στα πενήντα άτομα τον περίμεναν συγκεντρωμένα σε κυκλική διάταξη στην τεράστια σάλα φορώντας όλοι τους κόκκινες ρόμπες και περίεργες μάσκες. Αργότερα έμαθε πως ο καθένας εκεί μέσα φορούσε σαν περσόνα-τοτέμ το ζώο που καλύτερα σκιαγραφούσε σαν ιδιότητα και χαρακτήρα τον ίδιο τον μαθητευόμενο. Αυτό αποτελούσε επιλογή του Αρχιμάγιστρου και όχι του μαθητευόμενου. Στο κέντρο του κύκλου είχε τοποθετηθεί μια τεράστια κολυμπήθρα η οποία ήταν γεμάτη με κόκκινο κρασί. Όταν έφτασε στο κέντρο του κύκλου, άρχισε ένας ψίθυρος που γινόταν εντονότερος σε κάθε τόνο της φωνής και φτάνοντας στην κορύφωση του ακούστηκε σαν βροντερή οχλοβοή "DEMON EST DEUS INVERSUS"...περιττό να πούμε πως το αίμα του Σάββα πάγωσε στο άκουσμα αυτής της κραυγής που έμοιαζε σαν ουρλιαχτό λύκου την πανσέληνο! Κατόπιν, ένα άτομο που φορούσε τη μάσκα ενός Αρουραίου ξεχώρισε μέσα από το παρευρισκόμενο πλήθος και τον πήρε από το χέρι. Κάτι σαν εκκλησιαστική μουσική άρχισε να ακούγεται και ο Αρουραίος πήρε μια μάσκα που απεικόνιζε το κεφάλι ενός Μονόκερου και την φόρεσε στο Σάββα. Με απαλές κινήσεις τον τράβηξε προς την κολυμπήθρα και τον έβαλε μέσα. Η άσπρη ρόμπα έγινε κατακόκκινη και αυτό θαρρείς πως ήταν το συμβόλαιο αίματος που έκανε με την αδελφότητα. Βγαίνοντας, δύο άλλα άτομα του έδωσαν μια κόκκινη ρόμπα να φορέσει και όλη η αίθουσα βυθίστηκε ξαφνικά στο σκοτάδι...
Στην συνέχεια έγιναν και άλλα πράγματα που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν μα το θέμα είναι πως έκτοτε ο Σάββας έγινε ενεργό μέλος της αδελφότητας. Κάτι που όσο περνούσε ο καιρός δεν του άρεσε καθόλου. Οι νόμοι, οι κανονισμοί και η όλη μυστικότητα που όριζαν αυτή την κλειστή κοινωνία τον είχαν κάνει να κουβαλά πάντα και παντού μια θλίψη μέσα του. Κάτι έπρεπε να κάνει. Είχε σιχαθεί το κολέγιο, την Αμερική και εδικότερα την αδελφότητα. Δεν ήθελε να απογοητεύσει τους δικούς του μα επειδή δεν ήξεραν σε τι ακριβώς ο γιός τους ήταν μπλεγμένος, εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσει μα στην συνέχεια κατάλαβε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο της αδελφότητας η λέξη "αποχώρηση" (την χρησιμοποιούσαν παρά μόνο όταν ήθελαν να περιγράψουν το θάνατο) και ο μόνος τρόπος για να φύγει ήταν να τον διώξει ο Αρχιμάγιστρος αλλά και αυτό πάλι θα έπρεπε να οργανωθεί με έξυπνο τρόπο από τον ίδιο.
Η ευκαιρία του δώθηκε στην μεγαλύτερη γιορτή της αδελφότητας που θα γινόταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Μέλη της από όλη την Αμερική είχαν συγκεντρωθεί στο Red Lodge για να γιορτάσουν και να ακούσουν την ενωτική ομιλία του Αρχιμάγιστρου. Ένας μεγάλος θρόνος είχε στηθεί σε μια υπερυψωμένη εξέδρα της αίθουσας και περίμενε τον ομιλητή. Ένας από τους παρεβρισκομένους με τη μάσκα ενός Πάνθηρα χτύπησε ένα γκονγκ που είχε στηθεί στην γωνία του χώρου και αυτό ήταν το σύνθημα για να μαζευτούν όλοι και να περιμένουν τον Αρχιμάγιστρο να βγεί να μιλήσει. Πράγματι, ο Αρχιμάγιστρος έχοντας για κεφάλι ένα Τράγο βγήκε στο κοινό και με μιας απλώθηκε σιωπή στην αίθουσα. Ο τόνος της φωνής του ήταν μπάσος και επίσημος...
"Ευχαριστούμε τα αδέλφια μας που ήρθαν από κάθε γωνιά και κολέγιο της Αμερικής", σε αυτή του την πρόταση το ακροατήριο απάντησε με ένα κοινό ήχο που έμοιαζε με μουγκρητό επιβεβαίωσης.
"Κάναμε υπομονή πολλά χρόνια. Εκδιωχθήκαμε από τους πάντες και προπάντων από αυτούς που εμείς φέραμε στην Εξουσία. Μα τώρα ήρθε η ώρα για εμάς, η Ώρα για την "eXodus", αυτό το τελευταίο ακούστηκε σαν απειλή και γύρω στα 500 άτομα κραύγαζαν σαν μανιασμένα Incubus & Succubus και ο μέντορας τους συνέχισε με επιβλητική φωνή.
"Δεν ξεχνούμε. Δεν συγχωρούμε και προπάντων δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα...", μια αναπάντεχη αναμπουμπούλα που θύμιζε μελίσσι το οποίο δέχθηκε επίθεση από κάποιον εισβολέα διέκοψε τον ομιλητή.
Το πλήθος άνοιξε στη μέση σαν να έσπασε κάποιο κλαδί δέντρου και τότε εμφανίστηκε περπατώντας ατάραχος μέσα από το πλήθος ο Σάββας. Χωρίς μάσκα, ολόγυμνος διέσχισε την ομήγυρη που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από ένα φοβισμένο κοπάδι από ψάρια και έφτασε ακριβώς κάτω από την έδρα του Αρχιμάγιστρου. Τα πάντα πάγωσαν...
Στιγμές που έμοιαζαν με αιώνες απλώθηκαν σαν σεντόνι στην αίθουσα και η σιωπή περίμενε την πρώτη λέξη για να εκραγεί.
"Τι σημαίνει όλο αυτό;", ο Τράγος καθώς κάρφωνε με τα μάτια του τον Σάββα έσκυψε ακόμη χαμηλότερα το κεφάλι προς το μέρος του και πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη συνέχισε με μια φωνή που θύμιζε κεραυνό εν αιθρία.
"Τι θες να μας δείξεις; Γιατί είσαι γυμνός;!"
Σιωπή
Κενό
Μηδέν
Ο Σάββας πήρε βαθιά ανάσα και ετοιμάστηκε να μιλήσει ελπίζοντας να μην του σωθεί ο αέρας πριν προλάβει να τελείωσει την φράση του...
"Γιατί ΕΓΩ δεν έχω να κρύψω τίποτα...ΕΣΥ τι έχεις να κρύψεις και είσαι μασκαρεμένος αλήθεια;"
Η γιορτή τελείωσε άδοξα για όλους. Μετά από αυτό το ρεζιλίκι ο Σάββας εκδιώχθηκε από την αδελφότητα. Αφού περάσαν μερικοί μήνες με το πρόσχημα ότι δεν τα πήγε καλά και στις εξετάσεις κόπηκε και από το κολέγιο. Επέστρεψε στην Ελλάδα πριν την ώρα του και χωρίς φυσικά να έχει αποφοιτήσει. Οι γόνεις του ήταν απαρηγόρητοι μα εκείνος ήξερε πως δεν έχει τίποτα να κρύψει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου