17.10.06

Τα Απομεινάρια μιας Μέρας


Είναι κάτι μέρες που σου πέρνουνε το μυαλό. Τα γεγονότα τρέχουν με τόσο φρενήρη ταχύτητα που το μυαλό αδυνατεί να παρακολουθήσει τα όσα συμβαίνουν. Διάφορα συμβάντα, τα οποία φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, ακολουθούν το ένα μετά το άλλο τόσο αναπάντεχα που όσο έτοιμος και να νιώθεις στο τέλος καταλήγεις απλός θεατής. Κατόπιν, προσπαθείς εις μάτην όλα να τα βάλεις σε μια σειρά ώστε να καταλάβεις το βαθύτερο νόημα του "μηνύματος" το οποίο κυοφορούσαν τα πεπραγμένα.
Ηρεμείς,χαλαρώνεις, αφήνεσαι στη στιγμή μα δεν μπορείς να καταλάβεις το "γιατί". Κι αυτό συμβαίνει επειδή εν τέλη καταννοείς πως είσαι πολύ μικρός για να αντιληφθείς την ολότητα και την ακολουθία όλων όσων συμβαίνουν δεμένα αναμεταξύ τους σαν κρίκοι μιας μεγάλης αλυσίδας.
Αν και παρόν, άρα είσαι κατά κάποιο τρόπο εμπλεκόμενος σε ποικίλες καταστάσεις, αφομοιώνεις ότι τελικά δεν είναι απαραίτητο να σε αφορούν προσωπικά όσα λαμβάνουν χώρα μπρος στα μάτια σου.
Τελικά έχει τόσο περίπλοκο τρόπο το Σύμπαν για να δίνει μαθήματα και μηνύματα στους ανθρώπους που όσο και να προσπαθείς να γνωρίσεις τι ακριβώς κρύβεται πίσω από το κάθε τι, αποδεικνύεται με αδιάσειστο τρόπο το πόσο μικροί είμαστε για να χωρέσουμε μέσα μας όλο αυτό το μεγαλείο της εκπληκτικής πλοκής και εκδήλωσης ορισμένων συμβάντων.

23 σχόλια:

Άβατον είπε...

@Isis,
χμμ...ίσως το διατύπωσα λανθασμένα. Εγώ αναφερόμουν περισσότερο στο πόσο μικρή αντίληψη έχουμε για να καταννοήσουμε πράγματα τα οποία έχουν μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και υφή.

kaita7 katsikakia είπε...

Νομίζω πως ένα λάθος (αν το λέγαμε έτσι), είναι η απόπειρα να ερμηνεύσουμε. Η διεργασία αυτή είναι του νού και της λογικής δυνατότητάς του, και ξέρουμε πως την αλήθεια δεν την εισπράττουμε απο εκεί...
Ερχεται κάποια στιγμή, όπως όμορφα είπε η συνμπλόγκερ (!), που η διαύγεια έρχεται χωρίς καμμία προσπάθεια...Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως, καθώς λές, ο νούς είναι μικρόοοος!

*σου έστειλα μαιλ

Ανώνυμος είπε...

παράξενο!...με καταχώρησε πιο πάνω με το μικρό μου όνομα αντί γι αυτό του μπλόγκ!!

kaita7katsikakia

Bliss είπε...

kleise ta matia k ba8eia anasa mia wraia skepsh k ola dn exoun shmasia

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

ξερεις, οι αιτίες των πραγμάτων είναι τόσο καλά κρυμμένες κάποιες φορές και άλλες πάλι τόσο φανερές που αρνούμαστε να τις δούμε.

Sigmataf είπε...

Έχει τη λογική του το πράγμα.
Σκέψου οτι είμαστε όντα με αρχή και τέλος μέσα σε ένα πολυδιάστατο σύνολο(σύμπαντα)που ταξιδεύει στο άπειρο.

Blogοφιλέ μου είσαι καλά;

Άβατον είπε...

@katsikaki,
το e-mail όχι μόνο το διάβασα αλλά και το έκανα practise. Να περιμένεις mail μου.

@margo,
I will...

@padrazo,
σε ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σου σχόλιο. Θα διαλογιστώ πάνω σε αυτό.

@sigmataf,
καλέ μου (blog)φίλε, είμαι εντάξει. Σε ευχαριστώ που ρώτησες πάντως. Λοιπόν, εμείς οι δύο πρέπει να τα πούμε και από κοντά. Όταν επιστρέψω Αθήνα κερνάω ποτάκι. :)

Ανώνυμος είπε...

έχω το ελάτωμα να θέλω να καταλαβαίνω το τι συμβαίνει, γιατί, που οδηγεί, ποιός στ αλήθεια φταίει...
όλα θέλω να τα ξέρω.Ξέρω καλά όμως πως αυτή είναι μια αυταπάτη.Τίποτα δεν μπορώ να καταλάβω με τον νου μου όσα σενάρια κι αν πλέξω.Τελικά όλα μπερδεύονται γλυκά...
Και αφού έχω σπατηλήσει τόση ενέργεια στο "αν" στο "πως" και στο "γιατί" εγκαταλείπω.
Τότε, ή ίσως και πολύ αργότερα, φένετε το φως στην άκρη του τούνελ που μπήκα.
Και τότε διαπιστώνω πως κανένα σενάριο απ αυτά που είχα κατά νου δεν ήταν αυτό που πραγματικά "έτρεχε"...

Το μεγαλείο της έκπληξης!!

Η αφάνταστη ομορφιά του αφήματος.

Η χαρά και η ανεμελιά του παιδιού!

σωστά τα λέει η ίσις, μα θέλει πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει κανείς σε τέτοιο επίπεδο συνειδητότητας ώστε σε όλα να αφήνει τον εαυτό του... να ενωθεί με το σύμπαν, να γίνει ένα.

Μου θύμησε την μοναχή Γαβριηλία που τόσο εύκολα και από τόσο νωρίς είχε την ζωή της αφημένη στα χέρια Του
[ Του= Θεός; Σύμπαν; Συμπαντική Ενέργεία;... τι σημασία έχει; ]


Θεωρώ πως αυτός είναι ο δρόμος ...


trapped

Desposini Savio είπε...

Έχω σκεφτεί πολλές φορές την ύπαρξη της μεγάλης αλυσίδας που λες... όλα, τα πάντα είναι κρίκοι της.
Ναι είμαι πολύ μικρή για να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου, αλλά μπορώ να καταλάβω για τον δικό μου μικρόκοσμο κάποια πράγματα, τι επιλογές έχω κάνει, πως σκεφτόμουν κάποτε και τώρα, τι έχω κάνει για μένα και τους άλλους, για τον κόσμο, για τη ζωή, για την ψυχή μου...
Αν ο μικρόκοσμος μου κάπως γίνεται καλύτερος, ο δικός σου, του δίπλα, τότε μπορεί - λέω Μπορεί - να κατανοήσουμε κάτι παραπάνω, όταν καταλάβουμε λίγο και εμάς τους ίδιους...

Άβατον είπε...

Λοιπόν, νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω όλους για τα σχόλια σας. Νομίζω πως είναι σημαντικό να ακούγονται ποικίλες απόψεις σε τέτοια θέματα. Να είστε όλοι καλά...

Sigmataf είπε...

Επέστρεψε με το καλό(που είσαι;)
και μιλάμε.

Άβατον είπε...

@Sigmataf,
φίλτατε, at the moment, είμαι Σαντορίνη. Σε 2 εβδομάδες θα επιστρέψω στα πάτρια εδάφη. :)

candyblue είπε...

Ακριβώς αυτό...είδες που δεν υπάρχει πάντα λύση στο αίνιγμα?

Άβατον είπε...

Στο προσωπικό μας Αίνιγμα πάντοτε υπάρχει απάντηση :)

Tamara de Lempicka είπε...

εγω βλεπω οτι οσο αφηνεσαι κι ακολουθεις τα μυνηματα, οχι με σταση απραξιας,αλλα με θαρρος να εμπλακεις κι ελπιδα για το καλυτερο, τοσο η ζωη σε βοηθα να πας ενα ,η και περισσοτερα,βηματα παρακατω...
μου το ειπε ενα αγαπημενο προσωπο, προσφατα: "Life always finds a way for us"
και συμπληρωσα:"για να ανταμειβει τη δικη μας προσπαθεια"
ακομη και το οτι βρισκω συμπνοια κι εδω, σε μια συντροφια αγνωστων κι ομως τοσο οικειων σκεψεων...ειναι αλλος ενας δρομος που ανοιγει...
Ποσο συμφωνω...Είναι κάτι μέρες που σου πέρνουνε το μυαλό...

homelessMontresor είπε...

Νομίζω οτι αν αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι το σύμπαν με τον τρόπο που περιγράφεις, γίνεσαι όλο και καλύτερος στο να αποκωδικοποιείς τα μυνήματα του, αναπτύσεις τη διαίσθηση σου και πλέων προλαμβάνεις καταστάσεις. Την τελειότητα βέβαια (δλδ να τα καταλαβαίνουμε όλα) δεν μπορούμε να την αγγίξουμε. Είναι σαν να προσπαθείς να χωρέσεις δεδομένα 4000 GB σε σκληρό δίσκο 4 GB!

weirdo είπε...

Το Σύμπαν ατελές, εμείς μικροί και με ημερομηνία λήξεως.. Πρόσωπα και καταστάσεις μας επηρρεάζουν, μας καταβάλουν.. Τα αφήνουμε να το κάνουν.. 'Η όχι.. Σ'ετούτη εδώ τη διάσταση εμείς είμαστε the masters of puppets.. (Ή, τουλάχιστον, έτσι λένε..)
Καλημέρα:)

Alkyoni είπε...

πόσο μικρή αντίληψη έχουμε για να καταννοήσουμε πράγματα τα οποία έχουν μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και υφή....
Σ ευχαριστώ και το κρατώ
:)

r3b3t0skil0 είπε...

Το να θεωρείς τον εαυτό σου μικρό είναι "μικόρτιτα"! :P
Όλα συμβαίνουν ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ στο ΠΑΡΌΝ σε αυτό το σύμπαν και σε όλα τα αλλα. Ο χρόνος είναι απλά μια επινόηση του μικρού ανθρώπου. Απλά θέλει να μπορείς να "ανοίξεις" το πνεύμα σου να νιώσεις ένα με την ολότητα και την τελειότητα του κόσμου! Για να το πετύχεις δεν πρέπει να νιώθεις μικρός και ούτε να μένεις προσκολλημένος στο σώμα σου. Ανακάλυψε το αιθερικό σώμα σου, ύστερα το αστρικό, ύστερα στο σύμπαν...
Είναι μεγάλη πρόκληση!

r3b3t0skil0 είπε...

"μικόρτιτα" = "μικρότιτα" :P

Bliss είπε...

8elw an mpeis s ena oneiro kseno...otan gurisw na se brw pali ekei...
pou h fwtia m eixe xronia tuligmeno
kai h pe8umia mou den zhtaei logikh!

8elw an bre8eis se xoro magemeno
na agkaliaseis mia neraida trelh...
alh8eia lew 8elw otan gurisw na se brw pali ekei....

Ανώνυμος είπε...

Πριν χρόνια είχα την τάση να αναλύω τα πάντα. Για να βρίσκω απαντήσεις στα γιατί, στα πως....
και παρ'ολίγο να ΄"περάσω απέναντι"
Οπότε κατάλαβα ότι δεν αξίζει.
Και μετά από κόπο, μπορώ να πω, κατάφερα μερικά πράγματα να τα αφήνω να έρχονται...
και απλά να κρατώ αυτά που αξίζουν.
Τα καλά τα ακολουθώ, τα άσχημα προσπαθώ να με προσπεράσουν όσο γίνεται πιο αναίμακτα (αν είναι εφικτό)



23,21 λέει το ρολόι του κινητού..

ε... καιρός να την κοπανήσω από τη δουλειά. Ισως να σας δω αργότερα.



με εκτίμηση
μέρμηγκας

Alkyoni είπε...

το ξαναδιάβασα....
θα το αντιγράψω..όχι στο μπλογκ μου
:)
θέλω να έχω αυτό το κείμενο μαζί μου
και κάποια στιγμή θα καταλάβω και το λόγο...ευελπιστώ
Καλή μέρα