24.9.06

The Loneliness of the Long Distance Runner


Στην Ουσία είμαι μόνος.
Ολομόναχος.
Όλα γύρω μου απλώνονται πλαισιωμένα σαν γαρνιτούρα μα το κυρίως πιάτο είναι η Μοναξιά μου.
Αυτή μου έχει σερβιριστεί και εγώ πρέπει με κάθε τρόπο όχι μόνο να την χωνέψω αλλά και να γλείψω στο τέλος ικανοποιημένος τα δάχτυλα μου.

Δεν υπάρχει επιλογή.
Υπάρχει μονάχα η ψευδαίσθηση της επιλογής.

Τότε είναι που την Μοναξιά προσπαθείς να την εκμεταλλευτείς,
να την καλμάρεις έστω μετονομάζοντας την σε Μοναχικότητα.
Και εκεί στέκεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου.
Μια συνάντηση που ορισμένες φορές είναι ευχάριστη, κάποιες φορές σε κάνει να θες να κάνεις εμετό τα ίδια σου τα σωθικά και άλλες που δεν θα ήθελες καν αυτή η συνάντηση να πραγματοποιηθεί.

Ναι ξέρω, μου το είπε και η Isis που το έχει βιώσει...πως σε ένα ευρύτερο Συμπαντικό πλαίσιο είμαστε όλοι ΕΝΑ. Όλοι είμαστε σαν κομμάτια ενός παγκόσμιου puzzle. Αν όμως παρατηρήσεις τον τρόπο που έχει η Φύση για να μας εξιστορεί η ίδια τον μύθο της Πτώσης τότε θα διαπιστώσεις πως αν και όλοι μας έχουμε κοινή καταγωγή, ενσαρκωνόμαστε στο Φυσικό Πεδίο σαν ένα κομματάκι από όλοκληρο το puzzle. Μόνοι μας ερχόμαστε, ζούμε και φεύγουμε στο τέλος. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συνειδητοποίηση που αποκτούμε στο τρισδιάστατο περιβάλλον. Και όσο πιο γρήγορα το πάρεις χαμπάρι αυτό και ριζώσει μέσα σου τότε δεν δικαιούσε κανένα άλλοθι. Καταννοείς πως όλα τα παρεμφεροί που συναντούμε κατά την διάρκεια του σύντομου βίου μας, δεν είναι παρά ψυχολογικές πατερίτσες. Μπορεί να λέγονται φιλίες, έχθρες, γνωριμίες, έρωτες, ιδεές, θρησκείες, φιλοσοφίες μα πάνω απ'όλα είναι το μέσο για να αντιληφθείς πως ο τρόπος και η έκφραση για να διαβείς το μονοπάτι της Αυτογνωσίας είναι καθαρά μοναχικός.

Για αυτό και σε αυτό το ποταπό κορμί που περιφέρω υπάρχει μοναξιά και δεν φοβάμαι να το πω ούτε αρνούμαι να το παραδεχτώ.
Γεμίζω τις μέρες μου με καθημερινές εξόδους, μεθάω για να σταματήσω το ακατάπαυστο βουητό που στήνει το πολυάσχολο μελίσσι μες το κεφάλι μου, καταπιάνομαι με ποικίλα ενδιαφέροντα μπας και αποκτήσει δημιουργικό νόημα η μοναξιά μου, στρώνω το κρεβάτι μου κάθε βράδυ σε περιστασιακές γυναίκες που έχουν αποδημητικό χαρακτήρα στη ζωή μου και όλα αυτά για να ξεγελάσω την μοναξιά μου.
Για να ξεγελάσω εμένα.

Μα το επόμενο πρωί η μοναξιά είναι ξανά εκεί. Μέσα μου. Υπάρχει σαν Μαύρη Τρύπα που με ρουφάει εκ των έσω. Και αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να κάνεις κάτι. Είναι μια επίπονη συνειδησιακή κατάσταση που στο τέλος σε κάνει να την αποδεχθείς μοιρολατρικά. Αυτό όμως είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο δεν είμαι μόνος. Ξέρω αρκετούς που έχουν σταυρωθεί για αυτόν το λόγο.
Η πλειοψηφία εθελοτυφλεί.

Άλλοι πάλι περιμένουν μια Αγάπη να τους λυτρώσει μα αργά η γρήγορα ούτε αυτό συμβαίνει εφόσον εύκολα μπορεί να υπάρχουν δύο άνθρωποι σε μια σχέση μα πάλι να νιώθουν ολομόναχοι. Εκτός αυτού μετά από ένα ορισμένο σημείο αρχίζουν και νιώθουν πως κουβαλούν στις πλάτες τους και την μοναξιά του συντρόφου τους. Βέβαια, είναι και αρκετός κόσμος που τρέχει σε εμπορικά κέντρα για να βάλει σε εκπτώσεις την μοναξιά του κι αυτό πάλι το ονόμασαν ευγενικά shopping therapy μιας και δεν μπόρεσαν να βρούν κάτι έμψυχο να τους γεμίσει το κενό. Α ναι, υπάρχουν και χώροι εκτόνωσης...γήπεδα, μπουζούκια, πολιτικές συγκεντρώσεις, εκκλησίες...εκεί δεν είσαι μόνος σου (φαινομενικά τουλάχιστον). Αποτελείς μέρος μιας ευρύτερης ομάδας και όσο μεγαλύτερη είναι η ομάδα που συμμετέχεις τόσο δυσκολότερο είναι να νιώσεις μοναξιά.
Είναι δυνατόν ΟΛΟΙ αυτοί να έχουν άδικο και εσύ να έχεις δίκιο;
Τι είσαι εσύ πέραν του ενός για να έχεις δίκιο δηλαδή;
Απειροελάχιστη μονάδα σε σχέση με την μάζα.
Έτσι δεν είναι;

Χμμ...το σίγουρο πάντως είναι πως μόνο έτσι ΔΕΝ είναι.

12 σχόλια:

Sigmataf είπε...

Έι παίχτη, καλημέρα.

Σε έπιασαν τα σύνδρομα του φθινόπώρου;
Κι εμένα με πιάνουν κάπου-κάπου, αλλά κυρίως Κυριακές. Μου περνάνε όμως όταν κάτσω και σκεφτώ:
Βιολογικά ναι είμαστε μόνοι.
Πρακτικά και θεωρητικά ΔΕΝ είμαστε μόνοι.
Δεν είμαι μόνος στον δρόμο, ούτε στη δουλειά, ούτε στη σχέση μου, ούτε στα ενδιαφέροντα μου, ούτε στον blogοκοσμο.
Βέβαια αν πω: ΝΑΙ... ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ!
τόσες φορες μέχρι να το πιστέψω, ε, τότε ναι θα είμαι μόνος. Όποιος και να με πλησιάζει θα απομακρύνεται γιατι θα καταλαβαίνει, απο το βλέμμα μου και μόνο, πως δεν έχω θέση για άλλον.
Ουουουουουου.... πολύ κλειστοφοβικό αυτό που μόλις περιέγραψα.

Έι παίχτη...Πολλά δέντρα σχηματίζουν ένα δάσος, και είναι πολύ όμορφα εκεί μέσα.
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

με όλο το θάρρος,

τι διαφορά έχει η μοναξιά από την μοναχοκότητα ;


καλύτερα μόνη,
παρά μόνη μέσα σε παρέες.
έχω ανάγκη την μοναξιά μου κι ας ξερνάω...



trapped

Άβατον είπε...

@Sigmataf βιολογικά-πρακτικά-καθημερινά είμαστε μόνοι. Αν κοιτάξεις με μεγαλύτερη παρατηρητικότητα θα δεις καθαρά πως οι άνθρωποι είναι μόνοι στην ουσία. Στον αφρό του άλλου πράγματος νομίζουμε πως είμαστε παρεούλα. Στο μόνο πράγμα που δεν είμαστε μόνοι είναι στην πνευματική μας καταγωγή και στην κοινή μας προέλευση. Μόνο όταν πεθαίνουμε επιστρέφουμε στην ΜΙΑ και μοναδική Πηγή που δεν χωρά μέσα της η Δυαδικότητα.

@Trapped
Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ Μοναξιάς & Μοναχικότητας. Μοίαζουν σαν λέξεις μα έχουν τελείως διαφορετικό νόημα. Την Μοναξιά δεν την επιλέγεις. Η μοναξιά είναι σαν πληγή. Την Μοναχικότητα την επιλέγεις. Η μοναχικότητα μπορεί να είναι δημιουργική. Στην μοναχικότητα επιλέγεις να αποτραβηχτείς από τα κοινωνικά τραγελαφικά δεδομένα και να μείνεις Εσύ με τον Εαυτό σου. Απλά να ΕΙΣΑΙ (βλ. Βουδιστική έννοια της λέξης), με το να γίνεις φίλος με τον εαυτό σου χωρίς να σε διαβάλει η Δυαδικότητα του Εγώ με το Υπερεγώ σου.

Άβατον είπε...

Άσε που το δάσος μπορεί από μακριά να φαίνεται σαν μια ενιαία κοινότητα δέντρων, μα τα δέντρα συνεχίζουν να είναι καρφωμένα στην Μοναχικότητα τους με την ειρωνία να τα διαφεντεύει εφόσον το ένα βρίσκεται δίπλα στο άλλο εφόρου ζωής χωρίς να μπορούν να αγγιχτούν...τι είκονα και αυτή! ;)

Ανώνυμος είπε...

Μοναξιά μου όλα....
μοναξιά μου τίποτα...

Μη μ' αφήνεις τώρα...
που είν' όλα πιο δύσκολα...!


Έεελα!!!
Ας μην της επιτρέψουμε να μας πάει όπου αυτή θέλει. Θα πάμε εμείς όπου θέλουμε, με όποιους θέλουμε και με όσους θέλουμε!




"Μια συνάντηση που ορισμένες φορές είναι ευχάριστη, κάποιες φορές σε κάνει να θες να κάνεις εμετό τα ίδια σου τα σωθικά και άλλες που δεν θα ήθελες καν αυτή η συνάντηση να πραγματοποιηθεί"

Τι είναι αυτό που είπες!!!!!
Μα πόσες φορές το έχω βιώσει.

Αλλά εσύ απόψε,
πάλι "παίζεις" με τον καμβά και τα πινέλα σου... ε?

:)

Ανώνυμος είπε...

που σημαίνει ότι εφ' όσον επιλέγεις την μοναχικότητα δεν σε ενοχλεί η μοναξιά ;

διότι επιλέγω μεν την μοναχικότητα [ με τον ορισμό που της δίνεις και συμφωνώ μ αυτόν ]αλλά πολλές φορές με πονάει η μοναξιά της.
Σε τελική είμαι άνθρωπος και θέλω και παρέα.Ας είναι κάποιος που θα μπορώ να μοιραστώ και την ησυχία...


Απλά να ΕΙΣΑΙ (βλ. Βουδιστική έννοια της λέξης), με το να γίνεις φίλος με τον εαυτό σου χωρίς να σε διαβάλει η Δυαδικότητα του Εγώ με το Υπερεγώ σου.

Αν ποτέ φτάσω σε τέτοιο επίπεδο - δεν ξέρω πόσες ενσαρκώσεις θα χριαστούν - νομίζω πως δεν θα με απασχολούν πια τέτοια ζητήματα και τίποτα δεν θα μπορεί να με πονέσει, να με πληγώσει,να με μπερδέψει, να με κάνει να χαρώ, να με κάνει να νιώθω άνθρωπος...

trapped
καλημέρα κι ευχαριστώ

Άβατον είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Άβατον είπε...

@Trapped
Αγαπητέ/η, λογικό είναι αυτό που λες. Και εγώ έχω επιλέξει την Μοναχικότητα μα δεν παύει μερικές φορές να γίνεται Μοναξιά και να με ματώνει. Μα αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Το θέμα είναι να μην έχουμε αυταπάτες και να μπορούμε να κρίνουμε τα πράγματα χωρίς αυταπάτες.
Αν ποτέ φτάσεις σε αυτό το σημείο, τότε δεν θα υπάρξει και λόγος να ξαναενσαρκωθείς εδώ. Γιατί πολύ απλά δεν θα νιώθεις όλα αυτά που προανέφερες τα οποία είναι και αυτά τα οποία εν τέλει σε κάνουν άνθρωπο.

Ανώνυμος είπε...

όλα όμορφα :)

επομένως να διορθώσω αυτό που πρωτοείπα

έχω ανάγκη την μοναχικότητά μου και όχι την μοναξιά μου.

αν και δεν θα ήταν άτοπο να πω, πως μέσα από την μοναξιά που με πονά βρίσκω κάποιες φορές κάτι μονοπάτια που με βγάζουν σε όμορφα ξέφωτα ...

σημασία έχει το ταξίδι, σωστά ;

είμαι φίλη και χαίρομαι για την ανταλλαγή

trapped

Άβατον είπε...

Μόνο αυτό έχει σημασία τελικά... :)

kaita7katsikakia είπε...

Anonymous, Μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού.

Άβατον είπε...

Με μια φράση τα είπε όλα το κατσικάκι... ;)