7.10.06

No Hard Feelings


Είχα ξυπνήσει αλλά δεν τολμούσα να ανοίξω τα μάτια μου.
Ένιωθα την παρουσία ενός άλλου σώματος δίπλα μου.
Μύριζε όμορφα.
Ένα έντονο άρωμα που με έκανε να αναθεωρήσω και να κοιτάξω την γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη γυμνή δίπλα μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη εκείνη ήταν ήδη ξύπνια. Θα πρέπει να με κοιτούσε για ώρα όταν εγώ στο μεταξύ κοιμόμουν. Ήθελα να μιλήσω αλλά το στόμα μου ήταν τόσο ξερό από το αλκοόλ που ένιωθα σαν να είχα φάει μια ντουζίνα κιμωλίες. Χωρίς να μου πει κάτι με καλημέρισε με ένα φιλί στο μάγουλο και συνέχιζε να με κοιτά. Λες και ήθελα να κρυφτώ από ντροπή έχωσα το πρόσωπο μου στα πυκνά της μαλλιά και αφέθηκα στην μυρωδιά της.
Δεν είπα λέξη.
Δεν μπορούσα να πω κάτι.
Δεν ήθελα να μιλήσω.
Με κοίταζε επίμονα και ένιωθα πως από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει τη σιωπή ανάμεσα μας απευθύνοντας μου το λόγο.
-"Σε πονάει το κεφάλι σου;"
-"Αφάνταστα πολύ"
-"Θες να σου φτιάξω κάτι;", ακούστηκε τόσο ειλικρινές στα αυτιά μου μα κάτι με κρατούσε δέσμιο μην μπορώντας να ανταποκριθώ σε όλη αυτήν την ευγένια.
-"Όχι, θα είμαι εντάξει μέχρι να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σ'ευχαριστώ πάντως που ρώτησες", ένιωθα περίεργα με έναν αλλόκοτο τρόπο που αδυνατούσα να εξηγήσω.
-"Ξέρεις κάτι;", ήθελε να μου μιλήσει και εγώ δεν ήμουν σίγουρος αν ήμουν έτοιμος να ακούσω.
-"Όχι, αλλά υποθέτω πως θα μου πεις", δεν ήξερα πως ακούστηκε αυτό μα πάνω απ'όλα δεν ήθελα να φερθώ απότομα.
-"Μετά τα χθεσινά, συζητώντας μαζί σου για τόσα πολλά πράγματα, καταλάβα πως έχω να κάνω με έναν διαφορετικό και ενδιαφέρον άνθρωπο συνάμα", με κοίταξε βαθιά στα μάτια δίνοντας μου την εντύπωση πως προσπαθούσε να διευρευνίσει στο βλέμμα μου αν έγινε αρκετά πιστευτή.
-"Σ'ευχαριστώ για το κοπλιμέντο αλλά δεν νομίζω πως ανταπόκρινεται πλήρως στην πραγματικότητα", σιχαινόμουν να περιαυτολογώ.
-"Γιατί είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου;", ο τόνος της φωνής της δεν σήκωνε αντιρρήσεις.
-"Κάποιος πρέπει να είναι και όταν αφορά τον εαυτό μου, καλύτερα αυτός ο κάποιος να είμαι εγώ", ακούστηκε τόσο απόλυτο αυτό που δεν της έδωσε την επιλογή να συνεχίσει το σκεπτικό της. Έσκυψε απαλά από πάνω μου και με φίλησε απαλά στην άκρη των χειλιών μου ψυθιρίζοντας μου σιγά στο αυτί:
-"Μαλάκωσες κάπως τώρα;", γουργούριζε σαν παραπονέμενο γατάκι στα αυτιά μου αλλά εγώ δεν είπα τίποτα. Έσκασα ένα χαμόγελο προς το μέρος της θέλωντας έτσι να μαλακώσω την ίδια και όχι τον εαυτό μου. Αυτό έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ώστε να εκφράσει αυτό που είχε εξαρχής στο μυαλό της.
-"Κοίταξε, ξέρω ότι είμαι συνέχεια ερωτήσεις για σένα, απλώς θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα. Θέλω να δω τι έχεις μέσα σου, τι κόσμους κουβαλάς μες το μυαλό σου, να δω τι ποιότητα φέρεις σαν άνθρωπος. Βασικά θα ήθελα πολύ να ξαναβρεθούμε, να περάσουμε χρόνο μαζί ώστε να νιώσει πιο κοντά ο ένας στον άλλον..."
Πήγα να ανοίξω το στόμα μου αλλά με πρόλαβε συνεχίζοντας...
-"Αν φυσικά θέλεις και εσύ. Ως τώρα είσαι ο μόνος άνθρωπος που ενώ μου μιλούσε καθόμουν ήσυχα και σε άκουγα έχοντας αδειάσει το μυαλό μου τελείως και σε παρακολουθούσα απερίσπαστη με όλη μου την προσοχή. Δεν θα ήθελα να σε πιέσω...ξέρω πως ακόμα και τώρα που σου μιλάω σκέφτεσαι τόσα πολλά πράγματα που ειλικρινά νιώθω κάπως αμήχανα. Δεν θέλω να σε φέρω σε αμηχανία και σένα με τα λεγόμενα μου. Αν μου πεις τώρα να φύγω, θα το σεβαστώ και θα σε αφήσω στην ησυχία σου".
Ενώ εκείνη μου μιλούσε κοιτούσα το ταβάνι λες και περίμενα να ανοίξει στην μέση και να εμφανιστεί ο από Μηχανής Θεός μπας και με σώσει.
"Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα;!", τι στο διάολο σημαίνει αυτό όταν το λέει μια γυναίκα;
Γαμώτο, είχα μπερδευτεί!
Ήθελα κάποιος εκτός του εαυτού μου να με γνωρίσει καλύτερα;
Ήμουν έτοιμος για σχέση;
Όχι δεν είμαι έτοιμος για σχέση.
Μήπως να προσπαθούσα;
Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν με αμοιβαιότητα και όχι κατόπιν προσπάθειας.
Τι να της έλεγα;
Θέλω να νιώσω, να λιώσω από Έρωτα, να καώ και να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου.
Θέλω μια γυναίκα που όλο αυτό θα είναι αμοιβαίο στο απόλυτο.
Μια σύντροφος που θα εκπληρώνει πολλούς ρόλους και θα ανοίγει μαζί μου Κύκλους μέσα στον Κύκλο.
Θα είναι Δάσκαλος - Μαθητής - Εραστής - Φίλος - Συμπολεμιστής - Εχθρός...θα εκπληρώνει μαζί μου πολλούς ρόλους με πρωταγωνιστικό ρόλο το Μοίρασμα & την αμοιβαία Αγάπη.
Είμαι καιρό μόνος και δεν με φοβίζει αυτό σε βαθμό που θα έκανα σπασμωδικές κινήσεις λόγω μοναχικής ανασφάλειας.
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ, να ρίξω νερό στο κρασί μου γαμώτο...

"Φεύγεις;!", πρέπει να είχα μείνει πολύ ώρα χωρίς να βγάλω κουβέντα.
Είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από τις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα ότι εκείνη είχε ήδη σηκωθεί από το κρεβάτι και ντυνόταν. Γύρισε και με κοίταξε με ένα παγωμένο βλέμμα που θύμιζε αρκτικό τοπίο.
"Αυτό μόνο έχεις να πεις μετά από ότι σου είπα; Ναι, λέω να πηγαίνω. Δεν θέλω να σε φέρω σε δυσκολή θέση. Άλλωστε αν θες να με βρείς έχεις το τηλέφωνο μου. Αν δεν με πάρεις μέχρι αύριο, καλύτερα να μην με πάρεις καθόλου. No hard feelings..."
Πήγε προς την έξοδο του δωματίου, φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της και βγήκε χωρίς καν να κοιτάξει πίσω της καθώς έκλεινε την πόρτα.

Όπως πάντα,
No hard feelings...

18 σχόλια:

Sigmataf είπε...

Δεν είναι κάπως τραγικό ρε παίχτη, να έχεις ανάγκη απο ένα αυτί να σε ακούσει, κι όταν σε ακούσει να σου λέει:Τι όμορφα που μιλάς.
Ε, εκεί μένεις μαλάκας.

-Όμορφα που μιλάω; δεν είναι δυνατόν. Εγώ απλά ήθελα να ξαλαφρώσω απο τις μαλακίες που με βαραίνουν αυτόν τον καιρο.

-Όχι, όχι, μιλάς όμορφα και θέλω να είμαι μαζί σου.

-Τι λες τώρα; Τόση ώρα σου λέω πως έχω ανάγκη τον χρόνο μου...

Άβατον είπε...

@Sigmataf
Από άνθρωπο σε άνθρωπο ποικίλει ο λόγος. Εμένα με ενδιαφέρει ο δικός σου λόγος όπως και του καθένα που μπορεί να το διαβάσει. Γι'αυτό μοιραζόμαστε εδώ μέσα σκέψεις.

kaita7katsikakia είπε...

" Σ ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, αλλά δεν νομίζω πως ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα",σιχαινόμουν να περιαυτολογώ....
Μόλις το έκανες!

Bliss είπε...

den phga sto party

hey i m here:P:P:P cant u see me?
anybodyyyyyyyyyy
:(

autes tis meres pernaw xalia!
dn exw oreksh
koimamai olh mera
kai dn lew na bgw apo to spiti :(

dn kserw ti exw :(

tespa pou mallon oreksh k gia party!
kleista kinhta kai koukoulwmenh sto paplwma

makria ap olous!

anyway

na sou pw thn alh8eia dn to xw zhsei auto!
na ksupnhsw prwi kai na xw plai mou kapoion antra kai na ton koitaw k mpla mpla:P
me filous nai alla me ais8hma oxi
mono mia fora k auto mas phre o upnos eksw:P pianetai?:P

anyway

oso gia to postaki sou...:) den eniwses oti 8es na sai dipla ths?
mhpws apla thn h8eles g ena bradu?
re paidia pws sas bgainei auto na to kanete?:( egw dn mporw

den einai oti kollaw!
aneta o ka8enas mas to kanei!

alla ntaks...:P egw akoma fobamai na mai toso anoixth:P

isws kai la8os mou to kserw!

pantws toulaxiston na sou meinei h eikona tou xamogelou ths kai h murwdia ths pou s ekanan estw kai gia deuterolepta na niwseis omorfa

oti eisai allou


no hard feelings
but still...

Ανώνυμος είπε...

..και το γενικό συμπέρασμα: Μακριά από το πολύ αλκοόλ. Εκτός τον πονοκέφαλο, φέρνει και πράγματα που ίσως να μην γίνονταν αν τα είχαμε 400. :D

Και για να σοβαρέψω λίγο..
Είναι πολύ όμορφο,όταν θέλεις να μιλήσεις, να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να σε ακούσει. Κι όταν σωπαίνεις, πάλι να σ' ακούει, μέσα από το βλέμμα σου. Μα και το ανάποδο.. Να μπορείς και να θέλεις να τον ακούς, όταν μιλά, μα και όταν σωπαίνει, να μπορείς ν' ακούς την ψυχή του.
Κι όταν ξυπντάτε μαζί και φεύγει, να μην αλλάζεις σεντόνια, ώστε το επόμενο βράδυ να τον νιώθεις δίπλα σου, έχοντας το άρωμά του αγκαλιά.

Είναι πολύ όμορφα όλα αυτά. Μα στις μέρες μας δυστυχώς έχουν καταντήσει "ιδανικά".

Εγώ όμως νιώθω καλά. Άλλωστε ποτέ δεν ακολουθούσα τη μόδα... Το μόνο άσχημο είναι, ότι οι όμοιοί μου λιγοστεύουν επικίνδυνα..


Γυρίζοντας σπίτι ένα βράδυ, πριν χρόνια, διάβασα κάτι που ήταν γραμμένο με σπρέυ σ' έναν τοίχο..
"Ορίστε λοιπόν το μεγάλο θαύμα του πολιτισμού σας. Κάνατε τον έρωτα, μία συνηθισμένη υπόθεση"

...



(μέρμυγκας)

Tradescadia είπε...

"Θέλω να νιώσω, να λιώσω από Έρωτα, να καώ και να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου." Και μέχρι να το βρεις αυτό μη συμβιβαστείς με κανένα ημίμετρο!

Tamara de Lempicka είπε...

συμφωνω κι επαυξανω με tradescadia...γιατι...ως ποτε? Και αφου αναγνωριζεις ποιο ειναι ημιμετρο για σενα, ειναι σα να κοροιδευεις τον εαυτο σου...
:)
ΥΓ. τα comments σου μου ανοιγουν με δυσκολια

homelessMontresor είπε...

-Αβατον τώρα καταλαβαίνω καλύτερα και το σχόλιο που άφησες σε μένα! :-)
Επίσης θα συμφωνήσω απόλυτα με το ανώνυμο μερμύγκι!

Άβατον είπε...

@Katsikaki
Δεν νομίζω πως το να αποφύγεις λακωνικά ένα κοπλιμέντο πως θεωρείται περιαυτολογία. Απλά λες κάτι σε ευγενικό τόπο και ξεκόβεις τα μέλια των άλλων.

@Margo
Τίποτα δεν είναι κατακρητέο αν και εφόσον δεν κάνεις κακό στον απέναντι σου. Στην ηλικία σου και εγώ έτσι έλεγα. "Πως μπορείτε και κάνετε κάτι τέτοιο βρα παιδιά;"...σαν περνούνε όμως τα χρόνια δεδομένου κάποιων ειδικών καταστάσεων και τρώγοντας στην μάπα την μοναξιά και την έλλειψη της στοιχειώδης επικοινωνίας σαν παρουσία, παρέα, χαμόγελο, χάδι...καταλαβαίνεις πως όσο προσωρινά και να είναι δεν πάουν να αποτελούν κάτι σαν να γλείφεις μέλι απλώμενο στην κόψη ενός τσεκουριού. Προσωπικά, πλέον δεν μπορώ να κρίνω τους ανθρώπους μιας και υπάρχει το πολύ αληθινό "Μην κρίνεις για να μην κριθείς" :)

@Μερμυγκάκο,
συμφωνώ μαζί σου...το αλκοόλ υπήρξε κατά καιρούς σύμμαχος, εχθρός, πλανευτής και συσπειρωτής ανθρώπων. Έχω κάνει τα χειρότερα και τα καλύτερα και φυσικά δεν μετανιώνω για τίποτα εφόσον ακόμα και τα χειρότερα δεν είχαν να κάνουν με τους άλλους αλλά με μένα

@Tradescadia
Δεν έχω συμβιβαστεί καλή μου, γι'αυτό άλλωστε είμαι κατ'επιλογήν μόνος.

@Tamara
"Ως πότε"...εσύ θα μπορούσες να μου απαντήσεις με σιγούρια για το Αύριο; Όλοι μας αναζητούμε το έταιρο ήμισυ...ως τότε, δεν αγχώνομαι ούτε κλαψουρίζω για το πόσο άδικη μπορεί να είναι η ζωή μαζί μου. Απλά ξέρω ότι θα συμβεί αυτό που θα εκπληρώνει.

@Ε.Τ.
Χαίρομαι που καταννόησες καλύτερα τι εννοούσα

Bliss είπε...

@avaton den se ekrina

oute katekrina auto to pragma
kserw pws k gw pio meta 8 allaksw gnwmh
apla h erwthsh mou h aplh!:) kai mou dwses thn ekshghsh auto h8ela

Μαντάμ Αστέρω Κουλίδου είπε...

πόσο όμορφα είναι τα βράδυα και τα πρωινά του στιγμιαίου έρωτα...

ακόμα κι αν είναι ποτισμένα με αλκοόλ...

μονάχα τα λόγια να μην υπήρχαν...να είμασταν λίγο πιο ειλικρινείς...

πάει καιρός ...

δεν ξέρω τελικά αν υπάρχει αυτό το απόλυτο ιδανικό ή αν μπορείς και να το κατασκευάσεις...

το σίγουρο είναι πως και για τα δύο, μέχρι να συμβούν, είναι ωραίο να είσαι και μόνος σου...

@margo
να το κάνεις μονάχα αν νοιώσεις άνετα κι αν δεν περιμένεις τίποτα άλλο παραπάνω...

@mermygas
σωστός!!!

Ανώνυμος είπε...

διαβάζοντας τ όμορφο αυτό κείμενο κι εμένα μου θύμησε διάφορα...που ακόμα μυρίζουν αλκοόλ..
δεν έχω να προσθέσω τίποτα.

πως λένε με κάλυψε ο προλαλίσαντας μέρμυγκας.

αλήθεια, λιγοστεύουμε...

trapped

Desposini Savio είπε...

...Ξέρεις τι μου τι δίνει Άβατον...; οι άνθρωποι που δεν μιλάνε. Να τα λένε ντόμπρα γαμώτο, όχι να σε πάνε παραλία...
εγώ ΤΑ ΛΕΩ. Αν μου αρέσει κάτι το λέω, αν όχι πάλι το λέω. Και πληρώνω το τίμημα. Και ποτέ, μα ποτέ δεν ρωτάω "πες μου... τι σκέφτεσαι;" Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδιακρισία...
Βέβαια όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι..
Σκέψου κάτι... φαντάσου να λιώνεις από έρωτα. Να κάνεις έρωτα μαζί της και να μην ξέρεις τι έχει στο μυαλό της... Τρέλα ε; Να βρεθείς στην απέναντι πλευρά...Στη θέση του άλλου.
Τότε μιλάς... μήπως καταφέρεις και πλησιάσεις έστω και λίγο..

Άβατον είπε...

@desposini
Έτσι, τώρα μιλάμε straight forward!
Σκέψου να κάνεις έρωτα με κάποια και να εκμηδενίζεσαι, να πεθαίνεις μέσα της και να μην θες να αναστηθείς για χάρη της. Να την κοιτάς στα μάτια και να ξέρεις πως είναι για σένα το Άλφα και το Ωμέγα. Να την αγγίζεις και να νιώθει την ενέργεια σου σαν θεραπευτική φλόγα που καίει τα άσχήμα και τα παλιά και αναζοπυρώνει αυτό που περίμενε μέσα της από πάντα.
Δυστυχώς αυτό δεν το βιώνεις κάθε μέρα αλλά είμαι σίγουρος πως θα το βιώσω ξανά.

Ανώνυμος είπε...

"Δυστυχώς αυτό δεν το βιώνεις κάθε μέρα αλλά είμαι σίγουρος πως θα το βιώσω ξανά."
Μα, αν το βιώναμε συνέχεια...
τι θα περιμέναμε μετά ;

ποιά γλύκα θα μας ανέβαζε στα ουράνια;

μηπώς δεν είναι η σπανιότητα που δίνει την "αξία" αυτού που βιώνουμε, που νιώθουμε ;


trapped

Desposini Savio είπε...

Ευχή και κατάρα νομίζω πως είναι Avaton... θεραπεύει και πονά ταυτόχρονα...
Είναι όμορφο όμως.
Ναι είναι τόσο σπάνιο πια...γιατί οι ψυχές μας είναι κλειδωμένες και τα μυαλά μας στα δέντρα.
έτσι λέω...
kalimera

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Damn, dude! Έχασα κάτι; Η τύπισα είχε πολλές προοπτικές για κάτι αληθινό! Μακάρι να μου τύχαινε κάτι τέτοιο!
Είχε μια ντομπροσύνη ΤΟΣΟ σπάνια που έχω πάψει να πιστεύω σ' αυτήν...

Άβατον είπε...

@Εγκλωβισμένος,
πέραν της ντομπροσύνης, για να συνεχίσει κάτι σε μια υγιή βάση χρειάζεται έρωτας και συναίσθημα πάνω απ'όλα.