No Hard Feelings

Είχα ξυπνήσει αλλά δεν τολμούσα να ανοίξω τα μάτια μου.
Ένιωθα την παρουσία ενός άλλου σώματος δίπλα μου.
Μύριζε όμορφα.
Ένα έντονο άρωμα που με έκανε να αναθεωρήσω και να κοιτάξω την γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη γυμνή δίπλα μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη εκείνη ήταν ήδη ξύπνια. Θα πρέπει να με κοιτούσε για ώρα όταν εγώ στο μεταξύ κοιμόμουν. Ήθελα να μιλήσω αλλά το στόμα μου ήταν τόσο ξερό από το αλκοόλ που ένιωθα σαν να είχα φάει μια ντουζίνα κιμωλίες. Χωρίς να μου πει κάτι με καλημέρισε με ένα φιλί στο μάγουλο και συνέχιζε να με κοιτά. Λες και ήθελα να κρυφτώ από ντροπή έχωσα το πρόσωπο μου στα πυκνά της μαλλιά και αφέθηκα στην μυρωδιά της.
Δεν είπα λέξη.
Δεν μπορούσα να πω κάτι.
Δεν ήθελα να μιλήσω.
Με κοίταζε επίμονα και ένιωθα πως από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει τη σιωπή ανάμεσα μας απευθύνοντας μου το λόγο.
-"Σε πονάει το κεφάλι σου;"
-"Αφάνταστα πολύ"
-"Θες να σου φτιάξω κάτι;", ακούστηκε τόσο ειλικρινές στα αυτιά μου μα κάτι με κρατούσε δέσμιο μην μπορώντας να ανταποκριθώ σε όλη αυτήν την ευγένια.
-"Όχι, θα είμαι εντάξει μέχρι να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σ'ευχαριστώ πάντως που ρώτησες", ένιωθα περίεργα με έναν αλλόκοτο τρόπο που αδυνατούσα να εξηγήσω.
-"Ξέρεις κάτι;", ήθελε να μου μιλήσει και εγώ δεν ήμουν σίγουρος αν ήμουν έτοιμος να ακούσω.
-"Όχι, αλλά υποθέτω πως θα μου πεις", δεν ήξερα πως ακούστηκε αυτό μα πάνω απ'όλα δεν ήθελα να φερθώ απότομα.
-"Μετά τα χθεσινά, συζητώντας μαζί σου για τόσα πολλά πράγματα, καταλάβα πως έχω να κάνω με έναν διαφορετικό και ενδιαφέρον άνθρωπο συνάμα", με κοίταξε βαθιά στα μάτια δίνοντας μου την εντύπωση πως προσπαθούσε να διευρευνίσει στο βλέμμα μου αν έγινε αρκετά πιστευτή.
-"Σ'ευχαριστώ για το κοπλιμέντο αλλά δεν νομίζω πως ανταπόκρινεται πλήρως στην πραγματικότητα", σιχαινόμουν να περιαυτολογώ.
-"Γιατί είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου;", ο τόνος της φωνής της δεν σήκωνε αντιρρήσεις.
-"Κάποιος πρέπει να είναι και όταν αφορά τον εαυτό μου, καλύτερα αυτός ο κάποιος να είμαι εγώ", ακούστηκε τόσο απόλυτο αυτό που δεν της έδωσε την επιλογή να συνεχίσει το σκεπτικό της. Έσκυψε απαλά από πάνω μου και με φίλησε απαλά στην άκρη των χειλιών μου ψυθιρίζοντας μου σιγά στο αυτί:
-"Μαλάκωσες κάπως τώρα;", γουργούριζε σαν παραπονέμενο γατάκι στα αυτιά μου αλλά εγώ δεν είπα τίποτα. Έσκασα ένα χαμόγελο προς το μέρος της θέλωντας έτσι να μαλακώσω την ίδια και όχι τον εαυτό μου. Αυτό έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ώστε να εκφράσει αυτό που είχε εξαρχής στο μυαλό της.
-"Κοίταξε, ξέρω ότι είμαι συνέχεια ερωτήσεις για σένα, απλώς θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα. Θέλω να δω τι έχεις μέσα σου, τι κόσμους κουβαλάς μες το μυαλό σου, να δω τι ποιότητα φέρεις σαν άνθρωπος. Βασικά θα ήθελα πολύ να ξαναβρεθούμε, να περάσουμε χρόνο μαζί ώστε να νιώσει πιο κοντά ο ένας στον άλλον..."
Πήγα να ανοίξω το στόμα μου αλλά με πρόλαβε συνεχίζοντας...
-"Αν φυσικά θέλεις και εσύ. Ως τώρα είσαι ο μόνος άνθρωπος που ενώ μου μιλούσε καθόμουν ήσυχα και σε άκουγα έχοντας αδειάσει το μυαλό μου τελείως και σε παρακολουθούσα απερίσπαστη με όλη μου την προσοχή. Δεν θα ήθελα να σε πιέσω...ξέρω πως ακόμα και τώρα που σου μιλάω σκέφτεσαι τόσα πολλά πράγματα που ειλικρινά νιώθω κάπως αμήχανα. Δεν θέλω να σε φέρω σε αμηχανία και σένα με τα λεγόμενα μου. Αν μου πεις τώρα να φύγω, θα το σεβαστώ και θα σε αφήσω στην ησυχία σου".
Ενώ εκείνη μου μιλούσε κοιτούσα το ταβάνι λες και περίμενα να ανοίξει στην μέση και να εμφανιστεί ο από Μηχανής Θεός μπας και με σώσει.
"Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα;!", τι στο διάολο σημαίνει αυτό όταν το λέει μια γυναίκα;
Γαμώτο, είχα μπερδευτεί!
Ήθελα κάποιος εκτός του εαυτού μου να με γνωρίσει καλύτερα;
Ήμουν έτοιμος για σχέση;
Όχι δεν είμαι έτοιμος για σχέση.
Μήπως να προσπαθούσα;
Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν με αμοιβαιότητα και όχι κατόπιν προσπάθειας.
Τι να της έλεγα;
Θέλω να νιώσω, να λιώσω από Έρωτα, να καώ και να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου.
Θέλω μια γυναίκα που όλο αυτό θα είναι αμοιβαίο στο απόλυτο.
Μια σύντροφος που θα εκπληρώνει πολλούς ρόλους και θα ανοίγει μαζί μου Κύκλους μέσα στον Κύκλο.
Θα είναι Δάσκαλος - Μαθητής - Εραστής - Φίλος - Συμπολεμιστής - Εχθρός...θα εκπληρώνει μαζί μου πολλούς ρόλους με πρωταγωνιστικό ρόλο το Μοίρασμα & την αμοιβαία Αγάπη.
Είμαι καιρό μόνος και δεν με φοβίζει αυτό σε βαθμό που θα έκανα σπασμωδικές κινήσεις λόγω μοναχικής ανασφάλειας.
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ, να ρίξω νερό στο κρασί μου γαμώτο...

"Φεύγεις;!", πρέπει να είχα μείνει πολύ ώρα χωρίς να βγάλω κουβέντα.
Είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από τις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα ότι εκείνη είχε ήδη σηκωθεί από το κρεβάτι και ντυνόταν. Γύρισε και με κοίταξε με ένα παγωμένο βλέμμα που θύμιζε αρκτικό τοπίο.
"Αυτό μόνο έχεις να πεις μετά από ότι σου είπα; Ναι, λέω να πηγαίνω. Δεν θέλω να σε φέρω σε δυσκολή θέση. Άλλωστε αν θες να με βρείς έχεις το τηλέφωνο μου. Αν δεν με πάρεις μέχρι αύριο, καλύτερα να μην με πάρεις καθόλου. No hard feelings..."
Πήγε προς την έξοδο του δωματίου, φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της και βγήκε χωρίς καν να κοιτάξει πίσω της καθώς έκλεινε την πόρτα.

Όπως πάντα,
No hard feelings...