Corrida de Toros

Θυμωμένα σύννεφα είχαν περικυκλώσει την αρένα.
Ο κόσμος κόχλαζε μέσα στην μαρμίτα του σταδίου ενώ απ'άκρη σ'άκρη η μυρωδιά του κρασιού ανάκατο με μπόλικη αγωνία, μεθούσε την ατμόσφαιρα. Κόκκινο κρασί είχε λερώσει τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα των θεατών. Καθώς έκανε την είσοδο του στην αρένα σήκωσε το κεφάλι του προς τον ουρανό. Ο αέρας μύριζε αίμα. Το πλήθος ζητωκραύγαζε ανάκατα με χειροκροτήματα το θάνατο όταν στην άλλη πλευρά της αρένας εμφανίστηκε ένας τεράστιος αγέρωχος ταύρος. Δεν σάλευε καθόλου, ήταν σαν να περίμενε και κείνος τα μαντάτα του Χάρου. Τα ρουθούνια του είχαν φουσκώσει, λες και από στιγμή σε στιγμή περίμενες να πλημμυρίσει η αρένα από κύματα οργής.
Βρέθηκαν αντιμέτωποι. Οι δυο τους. Ο ένας απέναντι από τον άλλον. Μόνο ένας θα επιζούσε.
Τα πλουμιστά στολίδια που κοσμούσαν την στολή του ταυρομάχου αντανακλούσαν την αστραφτερή του φήμη σε όλη την Ισπανία. Όλη η νεολαία της Ισπανίας ευχόταν να ήταν στην θέση του έστω για μια μέρα. Μόνο ο ταύρος έδειχνε να μην νοιάζεται και να μην σκιάζεται την υστεροφημία του Torero.
Άλλωστε κουβαλούσε την δική του.
Προερχόμενος από την Miura, το πιο ξακουστό ράντσο ταύρων που βρίσκεται έξω από τη Σεβίλλη και ιδιαιτέρως γνωστό για τους δυνατούς ταύρους που εκτρέφει. Το μαύρο τρίχωμα του γυάλιζε σαν νυχτερινό σεντόνι, έτοιμο να σκεπάσει με αιώνιο ύπνο την έπαρση του ανθρώπου.
Το σύνθημα και για τους δύο δόθηκε.
Ο ταυρομάχος ανέμισε τον μανδύα κάνοντας τον για μια στιγμή να μοιάζει με μεγάλη κόκκινη βεντάλια. Η όλη κίνηση ήταν τέτοια, που ήταν σαν να έκανε ερωτικό σινιάλο στην υποψήφια σύντροφο του στην ζωή και στο θάνατο, κι ο ταύρος ευθύς αμέσως ανταποκρίθηκε στο πεπρωμένο του. Ξεχύθηκε σαν μαύρο τεράστιο βέλος και πριν προλάβει ο χρόνος να μετρήσει την στιγμή, ένα απειλητικό χωμάτινο σύννεφο είχε σηκωθεί από το έδαφος σαν να ήθελε να προειδοποιήσει τον ταυρομάχο. Με μια απαλή κίνηση που θύμιζε λατίνικο ταγκό, ο νεαρός ταυρομάχος απέφυγε την συνάντηση με τα κέρατα του ταύρου και τον έκανε να τον προσπεράσει άθελα του. Το πλήθος επιδοκίμασε μια τέτοια περίτεχνη ενέργεια κι έδειξε από την αρχή την προτίμηση του. Κι αυτή δεν άλλαζε ποτέ. Ήταν ο άνθρωπος.
Ο Ταύρος ξεφύσηξε σκόνη και ιδρώτα και κοίταξε τον Ταυρομάχο από την άλλη πλευρά της αρένας. Τα μάτια του σκοτεινά και κενά, δεν ομολογούσαν τίποτα στον Ταυρομάχο, κι όσο και να προσπαθούσε να τα διαβάσει δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκρυβε μέσα του τούτο το ζωντανό. Δίχως περιστροφές, ο ταύρος ξαναεπιτέθηκε και σήκωσε τέτοια σκόνη στο διάβα του που νόμιζες πως περνούσε κάποιο φορτηγό κι όχι ζώο. Ο μανδύας ξαναπέρασε πάνω από τα κέρατα του ταύρου με απίστευτη ταχύτητα κάνοντας το ζωντανό την ώρα που βουτούσε με ορμή να κοιτάζει αποσβολωμένο τον μανδύα να του χαϊδεύει το κεφάλι. Ο κόσμος παραληρούσε εντός κι εκτός σταδίου. Χιλιάδες κόσμου παρακολουθούσαν από την τηλεόραση και σε κάθε βουτιά του ταύρου προς το θάνατο, φώναζαν "Όλε".
Έπειτα από μερικούς γύρους θανάτου, η κούραση είχε καταβάλει και τους δύο μα περισσότερο τον ταύρο, τον οποίο είχαν φροντίσει οι Picadores & Rejoneadores να τον πληγώσουν σφόδρα.
Η μάχη έφτανε προς το τέλος της όταν ο πληγωμένος ταύρος στάθηκε στην γωνία, φαινομενικά αποκαμωμένος, παίρνοντας μερικές ανάσες. "El tercio de muerte", το πιο δύσκολο μέρος και το τελευταίο. Η απόσταση όχι μόνο είχε μικρύνει ανάμεσα στους δύο μονομάχους αλλά είχε γίνει πιο επικίνδυνη από ποτέ. Ο Torero, ήξερε πως θα έπρεπε να είναι προσεχτικός στις κινήσεις του διότι ο ταύρος αν και εξαντλημένος θα μπορούσε να τον φέρει σε πολύ δύσκολη θέση με μια απρόβλεπτη ενέργεια του. Πλέον βρισκόντουσαν μόνοι στην αρένα. Τόσο κοντά που για μια παγωμένη στιγμή μέσα στο κουβάρι του χρόνου, μίλησαν μόνο τα βλέμματα και όχι τα κορμιά. Κι ο Torero, μέσα στο απειροελάχιστο της ενθύμησης που χαρίζει η αστραπιαία έμπνευση, ταξίδεψε στην μαύρη θάλασσα των ματιών του Ταύρου με παντιέρα τον θαυμασμό για αυτό το μεγαλειώδες ζώο. Κι εκεί ήταν που έσκασε η σιωπή σαν μπαλόνι, και σε μια απέλπιδα προσπάθεια του ταύρου να παλέψει για την ζωή του, έκανε ένα σάλτο προς τον ταυρομάχο με τέτοιο αστραπιαίο και αιφνίδιο τρόπο που ο ταυρομάχος σάστισε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και προτείνοντας το ξίφος του προς το πρόσωπο του ζώου ήλπιζε πως θα βρει ακαριαίο στόχο έστω και την ύστατη στιγμή. Το ξίφος όμως διαπέρασε τον αέρα και συναντήθηκε με το ζώο όχι στο σημείο που είναι ανάμεσα και λίγο ψηλότερα από τα μάτια αλλά δίπλα στον λαιμό του και πίσω από το αριστερό του αυτί. Αυτό το χτύπημα σίγουρα δεν ήταν αρκετό να καθηλώσει την ορμή των κεράτων του ταύρου που σαν σαΐτα χάραξαν πορεία προς τα πλευρά του ταυρομάχου. Το αριστερό κέρατο του ταύρου χάθηκε μέσα στα σπλάχνα του Torero και καθώς ο ταύρος τον παρέσυρε για μερικά μέτρα παλουκωμένο πάνω του, μ'ένα τίναγμα του κεφαλιού του τον άφησε σωριασμένο να ψυχορραγεί. Ευθύς αμέσως, μια ντουζίνα άνθρωποι όρμησαν στην αρένα και επιτέθηκαν στον ταύρο ώστε να αποφύγουν και μια δεύτερη επίθεση του προς τον τραυματισμένο ταυρομάχο. Η συμπεριφορά "παραίτησης" που επέδειξε ο ταύρος απέναντι στους επίδοξους δολοφόνους του, αν μη τι άλλο μαρτυρούσε πως είχε δεχτεί με την σειρά του ότι θα τον πάρει σύντομα κι αυτόν ο θάνατος στην καταπράσινη κοιλάδα του.
Το σαστισμένο πλήθος έμεινε στήλη άλατος στην απρόσμενη τροπή που πήρε το όλο θέαμα. Χιλιάδες κόσμου μπροστά στην τηλεόραση κρατούσαν το στόμα τους λες και προσπαθούσαν να κρατήσουν μέσα τους την κραυγή αγωνίας για τον φημισμένο Torero. Ένα τσούρμο ανθρώπων είχε μαζευτεί γύρω του και του μιλούσε για να δουν αν έχει επαφή με το περιβάλλον. Το αίμα είχε ποτίσει το χώμα της αρένας με το παραπάνω. Μια φωνή από πολύ μακριά έφτασε στα αυτιά του ταυρομάχου, "έχει χάσει πολύ αίμα". Προσπάθησε να πάρει κουράγιο και να το φυσήξει στην τελευταία του ανάσα με όσο σθένος του είχε απομείνει...η μόνη αιματοβαμμένη λέξη που πρόλαβε να ξεστομίσει πριν αφήσει το κύκνειο άσμα του ήταν "Οφηλία".

Χιλιόμετρα μακριά από την αρένα και τον τόπο που έκλεινε κάθε βδομάδα ραντεβού με το χάρο, σε ένα αγρόκτημα νοτιότερα της Σεβίλλης η όμορφη Οφηλία δοκίμαζε παρέα με τις φιλενάδες της το νυφικό που θα φορούσε σε δυο βδομάδες στην εκκλησιά, όταν έμαθε τα χαροκαμένα μαντάτα.
Η ψυχή του Torero, βρισκόταν εκεί δίπλα της, μα δεν μπορούσε να της μιλήσει. Στεκόταν πλάι της μα κι εκείνη δεν μπορούσε να τον ακούσει.
Θα περνούσε πολύς καιρός για να ανταμώσουν ξανά οι δυο τους...

Στον "άμωμο" Θεό σας

Το αντάρτικο καλά κρατεί.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Καθημερινά, σκουλήκια και αρουραίοι πυροβολούν τα αλεξίσφαιρα όνειρα μας.
Θα πρέπει να ξέρεις πως αν και λίγοι, αποτελούμε την πιο γαμημένη ράτσα φονιάδων. Εγώ και οι φίλοι μου κοιτάμε κατάματα τον ήλιο και τα μάτια μας πλημμυρίζουν από δάκρυα κάθε φορά που σκεφτόμαστε πως από τα γεννοφάσκια μας αναζητούμε την δίχως όρους ελευθερία.
Η ιστορία αυτή καλά κρατεί, δεν θυμάμαι κι εγώ πόσα χιλιάδες φεγγάρια.
Προσπάθησαν με κάθε τρόπο και μέσο να μας γελοιοποιήσουν, να μας χλευάσουν, να μας δωροδοκήσουν, να μας κολάσουν, να μας δογματίσουν, να μας προδώσουν, να μας σκοτώσουν και προπάντων να μας εμποδίσουν να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.
Μια περισσότερο προσωπική αποστολή θα έλεγα, η οποία αφορά ένα γενικότερο Έργο. Ένα Έργο που διαπερνά τα σύνορα αυτού του πλανήτη μα πρέπει να δοκιμαστεί πρώτα στο Εδώ Πεδίο.
Δεν σκύβουμε όμως το κεφάλι.
Προσπερνούμε τις εποχές αλώβητοι και δεν λογαριάζουμε πλέον την παρακμή σας. Θα
Θα σας πνίξουμε στο αίμα σας.
Όποτε θα παίρνετε ανάσα, και θα θέλετε να μας απευθύνετε το λόγο, το αναβράζον αίμα θα σας φρακάρει το λάρυγγα.
Στο όνομα της Αλήθειας θα λογοδοτήσετε.
Χωρίς άλλοθι, χωρίς αυταπάτες και προπάντων χωρίς ίχνος μετάνοιας.
Ναι ξέρουμε, θέλετε να μας αλλάξετε.
Να μας επιβραβεύσετε για την δουλική υποταγή που επιδείξαμε τόσα χρόνια.
Σας έχω νέα όμως. Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.
Οι πλέον αυθάδης και ανυπότακτοι επώνυμοι και ανώνυμοι του είδους σας είναι φίλοι μας. Εδώ και πολλούς αιώνες σκάβουμε τον λάκκο σας. Ναι, αυτόν για τον οποίον υποτίθεται πως προοριζόμασταν ως θυσία στον "άμωμο" Θεό σας.
Το Χρήμα.
Δεν λογαριάσατε καλά όμως.
Όσο και να υποστηρίζουμε με την παρουσία μας τούτη την ευλογημένη γη, δεν είμαστε από εδώ. Ποτέ δεν ήμασταν. Δεν έχουμε ανάγκη το κέλυφος. Ο πυρήνας της ύπαρξης μας ευδοκιμεί στο άυλο Φως και αντανακλάται μέσα από αυτό.
Τα χρήματα, τα κινητά, τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα και κάθε είδους υλικά κρίματα θα σας φέρουν προ των ευθυνών σας όσο τα υποστηρίζεται με σθένος. Τελείωσαν τα ψέματα. Σβήνουν οι ψευδαισθήσεις σας. Καθαρίζει η ματιά σας από την θολούρα των αισθήσεων. Τώρα ή ποτέ.
Και το "Ποτέ" σας φλερτάρει περισσότερο από ποτέ.

Είμαστε μια γαμημένη αλλόκοσμη ράτσα φίλε μου.
Κι ας σου μοιάζουμε.

ο Σαμάνος...

"Κοιμάται σαν γέρος,

Ξυπνάει σαν παιδί"

ΑΥΤΟ

Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα,
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά,
αυτό που γλιστρά σαν φίδι και χάνεται,
αυτό που κλέβει απ'τους θεούς τη φωτιά...

Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο,
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή,
αυτό που δροσίζεται απ'την αύρα του σύμπαντος,
που κοιμάται σαν γέρος και ξύπνα σαν παιδί...

Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας,
αυτό που σαν σκόνη αιωρείται στο φως,
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα'ρθουνε,
που την ίδια ώρα είναι φίλος και εχθρός...

Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα,
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές,
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές...

Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται,
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ'αυτιά,
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα,
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά...

Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα,
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά,
αυτό που δεν ξέρεις ούτε συ που μ'αγάπησες,
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά.

At the End of the Day

Όλες οι πληροφορίες είναι μπροστά στα μάτια σου.
Σαν να υπήρχαν από πάντα και δεν ήθελες να τις λάβεις σοβαρά υπόψιν.
Το θέμα είναι το που εστιάζεις την ενέργεια σου.
Αν μπορείς να δεις το δάσος και δεν κολλάς στο δέντρο.
Κι όταν κοιτάξεις προσεχτικά σαν ΟΛΟΤΗΤΑ το Δάσος θα δεις πως δεν αποτελείται απλώς από μεμονωμένα δέντρα μα το ίδιο αποτελεί ένα αυτόνομο και νοήμων οργανισμό.
Όλα δουλεύουν και καταλήγουν στην ενότητα.
Το δέντρο υποκλίνεται μπροστά στο γενικό καλό και ξεχνά την ατομικότητα του.

Όλες οι πληροφορίες είναι μπροστά στα μάτια σου.
Είναι φορές που νιώθεις και άλλες που σκέφτεσαι.
Η υπέρβαση έρχεται όταν δεν κάνεις τίποτα από τα παραπάνω.
Όταν μπορείς απλά και ΕΙΣΑΙ για τον άλλον.
Κι εκεί είναι που φαίνονται όλα τόσο σχετικά μέσα στην απολυτοσύνη τους.

Όταν ο βασιλιάς γίνεται ζητιάνος.
Όταν ο Δάσκαλος αφήνει τον μαθητή να διδάσκει.
Όταν ο τρελός χαρίζει λογική στους γνωστικούς.
Όταν η Αγάπη δεν μετριέται με τον χρόνο αλλά με τους χτύπους της καρδιάς.

Κι όλα ξεκαθαρίζουν στο "Τέλος της Ημέρας", όσο φουρτουνιασμένος και να ήταν ο καιρός κατά την διάρκεια της.

Το Μάθημα είναι κοινό για όλους μα δεν σημαίνει πως όλοι θα το καταλάβουν κιόλας.
Μπορεί ο καθένας να παίρνει αυτό που τον βολεύει.
Αυτό για το οποίο θα αισθάνεται καλά ο εγωισμός του.
Αυτό για το οποίο δεν θα χρειάζεται να ξεβολεύτει από τις αντιλήψεις και τα πιστεύω του.
Κι όμως στο "Τέλος της Ημέρας", όλα κρυσταλλίζουν σαν δροσοπηγή μέσα μας.
Η Κάθαρση επέρχεται όταν δεν υπάρχει εμπλοκή του μυαλού και η Σιωπή καθηλώνει το Ον.

Σε μια κουκίδα χωράει το άπειρο.
Σε μια στάλα αίμα, θα βρεις την θεία κοινωνία που ζητάς.
Σε μια γραμμή στο χέρι θα δεις τον δρόμο που πρέπει να διανύσεις με οδηγό την αγάπη.

Κατά την διάρκεια του λυκόφωτος και πριν νυχτώσει μια και καλή, όλα μπορούν να ανατραπούν, να σε χαροποιήσουν, να σε διαψεύσουν και να σε απογοητεύσουν μα πρέπει να θυμάσαι πως όλα αυτά έγκειται στο Χώρο και το Χρόνο.
Στην ψευδαίσθηση, λοιπόν.

Στο "Τέλος της Ημέρας", δεν υπάρχει άμπωτη και παλίρροια.
Υπάρχει μόνο ο Ωκεανός της Αγάπης, που μέσα σε αυτόν δεν κολυμπούν το Εγώ & το Εσύ μα το ανυπέρβλητο ΕΜΕΙΣ.

Οτιδήποτε άλλο σε απομακρύνει από την Αλήθεια.

The Cure-Lovesong

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am home again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am whole again

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am young again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am fun again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am free again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am clean again

However far away
I will always love you
However long I stay
I will always love you
Whatever words I say
I will always love you
I will always love you

Passion 2χ2y

"Άσβεστο πάθος κρύβεται
κάτω απ'την θωριά σου,
ας ήμουν φλέβα καψερή
να μην βρεθώ ποτέ ξανά
μακριά απ'την καρδιά σου"

Μικρά Πρόσωπα

Στις ζοφερές μέρες, κανείς δεν υπήρχε δίπλα μου και πλέον έχω μάθει να πεθαίνω και να ξαναγεννιέμαι κάθε μέρα μοναχός μου.
Δεν έχω μάθει στα πολλά των άλλων μα στα λίγα τα δικά μου.
Καβάλησα την Σπείρα και δεν ξεσελώνω πλέον στις δύσκολες διαδρομές.
Ορφάνεψα μια νύχτα με πανσέληνο και ένα χέρι παιδικό έπιασε το δικό μου.
Σαν όνειρο ήτανε.
Θα σε κοιτώ στα μάτια όσο με κάνεις να νιώθω πως μπορώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος πλάι σου.
Ψάχνω το καλύτερο μέσα μου πριν στο προσφέρω.
Κι αυτό γιατί δεν σε αφορούν τα ερεβώδη μονοπάτια μου.
Μόνο Φως σου αξίζει.
Η Πανσέληνος δεν έχει σκοτεινή πλευρά να κρύψει στα μάτια των ανθρώπων.
Αγγίζω με το χέρι της καρδιάς και ρίχνω φως στις σκιές σου.
Κι αν δεν μπορείς να μου φανερώσεις το μέγα πρόσωπο της Αγάπης, δώσε μου κάτι από τις μικρές σου μάσκες.
Εκείνες που φοράς στα καρναβάλια του Θέρους.
Φτύσε το αγίασμα που σε κοινώνησα μα πρόσεχε να έχεις τον άνεμο με το μέρος σου.
Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας.
Μην ξεχνάς όμως πως έτσι δεν φανερώνεις τον αληθινό σου εαυτό.
Διότι υπάρχει απόσταση.
Και η απόσταση δεν θέλει μασκαρέματα.
Χαρακτήρα και μοίρασμα απαιτεί.
Τέτοιο θα λάβεις.

Wim Mertens - Struggle for Pleasure

PLEASURE II

Michael Nyman-The Heart asks Pleasure first

PLEASURE I

Radiohead-House of Cards*

I don't want to be your friend
I just want to be your lover
No matter how it ends
No matter how it starts

Forget about your house of cards
And I'll do mine
Forget about your house of cards
And I'll do mine

Fall off the table,
Get swept under
Denial, denial

The infrastructure will collapse
Voltage spikes
Throw your keys in the bowl
Kiss your husband goodnight

Forget about your house of cards
And I'll do mine
Forget about your house of cards
And I'll do mine

Fall off the table,
And get swept under

Denial, denial
Denial, denial
Your ears should be burning
Denial, denial
Your ears should be burning
Denial, denial

*(Εξαιρετικά Αφιερωμένο)

Ορφανός Τίτλος

"Είμαι πολύ μακριά.
Πολύ πιο μακριά από ότι νομίζεις.
Με έχει ξεράσει η ζωή σου και δεν χωράω πλέον σε παίγνια επιβαλλόμενης πραγματικότητας.
Το συναντώ κάθε μέρα.
Άθελα μου πολλές φορές.
Μα εσύ καταλήγεις να με πηγαίνεις πιο ψηλά.
Στα δυσθεώρητα ύψη της ψευδαίσθησης.
Αυτής της εμμονής σου πως όλα είναι έτσι.
Πως μόνο έτσι θα μπορούσαν να είναι.
Και ξέρεις πως είναι αυταπάτη.
Το βλέπω κάθε μέρα στα μάτια σου.
Πριν σηκωθείς να πας για δουλειά.
Στον τρόπο που χαλαρώνεις δίπλα μου.
Ηρεμώντας.
Χαμογελώντας.
Όχι με αδιέξοδα αστεία.

Είμαι πολύ μακριά.
Προσπαθώ να στο εξηγήσω μα δεν μπορεί να βγει από τα χείλη μου.
Από σεβασμό σε εσένα.
Και στην εφήμερη φιλοσοφία σου που με κάνει να ξεχνιέμαι.
Από τον εαυτό μου και τα συννεφιασμένα νησιά του Πάσχα.
Κι είναι φορές που τραβιέμαι στην Ρίζα μου.
Γειωμένος μα συνάμα τόσο απογειωμένος στα φτερά της Αγάπης.
Αυτό με κρατά στην γη.
Με κάνει να κοιτάζω δίπλα μου και να αντιλαμβάνομαι πως όλοι και όλα αποζητούν με ορθόδοξους κι άλλο τόσο ανορθόδοξους τρόπους να απελευθερωθούν όντως αναστημένοι από το μύρο της Αγάπης."

Βλέπεις τελικά ότι δεν είσαι και τόσο μακριά όσο εξαρχής νόμιζες;

Meat Puppets-"Oh Me"

"Oh My Me!"

If I had to lose a mile
If I had to touch feelings
I would lose my soul
The way I do

I don't have to think
I only have to do it
The results are always perfect
And that's old news

Would you like to hear my voice
Sprinkled with emotion
Invented at your birth?

I can't see the end of me
My whole expanse I cannot see
I formulate infinity
Stored deep inside me

I can't see the end of me
My whole expanse I cannot see
I formulate infinity
Stored deep inside me

The Space Between

The space between
the noses of
a mare & her foal

who arch together
in a field
beside a fence

is the distance
between two worlds
reduced by love.

Poem © Norbert Krapf 2006

Υ.Γ.1: Σε συνέχεια του προηγούμενου Post και επειδή μου άρεσαν πολύ, αναδημοσιεύω το παραπάνω ποίημα/φώτο όπως ακριβώς τα βρήκα στο παρακάτω site: http://www.krapfpoetry.com/ip.htm
Υ.Γ.2: Poem © Norbert Krapf 2006/Polaroid transfer © Darryl Jones 2006

The Distance Between

Είχα τελείως λησμονήσει στο χρονοντούλαπο του νου, αδυνατώ να θυμηθώ για πόσο, κείνο το πολυκαιρισμένο και σκοροφαγωμένο συναίσθημα της ανησυχίας.
Το χειρότερο πράγμα είναι όταν συνειδητοποιείς πως σαν σε ζώνουν τα φίδια της έγνοιας κι αντιλαμβάνεσαι ταυτόχρονα πως τα χέρια σου είναι δεμένα αδυνατώντας να κάνεις το παραμικρό.
Μόνο το πνεύμα μπορεί να απλώσει φτερά μακριά και να συντροφέψει το πρόσωπο, την ιδέα ή μια κατάσταση.
Μόνη γέφυρα ανάμεσα σε μένα και σε σένα ήταν ο καπνός του τσιγάρου.
Τον κοιτούσα να ξεδιπλώνεται σαν καπνισμένος δράκος και να απλώνει τα ίχνη του στην άλλη πλευρά της Ευρώπης.
"Όλα θα πάνε καλά", σκεφτόμουν.
"Μην είσαι υπερβολικός", μου έλεγα ξανά και ξανά για να καθησυχάσω την τρικυμία της καρδιάς.
Είχα αθετήσει την υπόσχεση που είχα κάμει και έβρισκα τον εαυτό μου για ακόμη μια φορά να θαρρεί πως η Αγάπη μπορεί να νικήσει την απόσταση.
Και την ανησυχία.
"Όλα τα μπορεί η Αγάπη", ξαναείπα από μέσα μου σαν προσευχή και μέτρησα την απόσταση με της καρδιάς το χάρτη.
Τόσο μακρινά μα συνάμα τόσο κοντινά φαντάζουν όλα.

Εστίασα λίγο πάνω από το στομάχι μου και βρήκα της έγνοιας το σκουλήκι να χει φωλιάσει για τα καλά εντός μου.
Αυτό το γαμημένο συναίσθημα είχε τρυπώσει από νωρίς μέσα μου και δεν έλεγε να σταματήσει να καταβροχθίζει τα σωθικά μου.
Φούμαρα ένα ακόμη τσιγάρο και κλείνοντας τα μάτια έκανα ένα ινδιάνικο σινιάλο καπνού αφήνοντας τον αέρα να πετάξει πέρα από το ταβάνι ώστε να μου ψιθυρίσει τα μαντάτα του μακρινού Βορρά.
"Απόσταση μεταξύ δύο ψυχών υπάρχει μόνο όταν ανάμεσα τους απουσιάζει η Αγάπη", μου είπε η Φωνή και πριν προλάβω να αντιδράσω στα λεγόμενα της συνέχισε,
"Η ζωή με τον θάνατο δεν απέχουν παρά μια λεπτή γραμμή πάνω στην παλάμη. Να μην ανησυχείς για τα γραφόμενα της Μοίρας γιατί τούτα θα σε πάνε παρακάτω".

Γύρισα τότε να βρω απάγκιο στο κρύο μαξιλάρι μου και πριν αποκοιμηθώ ζεστάθηκε η καρδιά μου σαν έφερα την μορφή σου πλάι μου...

"Αγάπη, όρισε με"

αγάπη η [aγápi] O30α : 1α.ψυχική διάθεση που κυριαρχείται από αισθήματα φιλίας, στοργής, συμπάθειας, τρυφερότητας, αφοσίωσης. ANT μίσος: Πατρική / μητρική / αδερφική / αγνή / άδολη / αιώνια ~. H τυφλή ~ της για το γιο της την κάνει να μη βλέπει τα ελαττώματά του . ~ για τα ζώα. Mε όλη μου την ~, κατακλείδα σε επιστολές. || ~ για την πατρίδα / την ελευθερία. β. ερωτικό συναίσθημα· έρωτας: Φλογερή ~. Tου ορκίστηκε αιώνια / παντοτινή ~. Tης έδειχνε σε κάθε ευκαιρία την ~ του. Kρυφή / μεγάλη ~. ΠAP έκφρ. όποιος χάνει στα χαρτιά* κερδίζει στην ~. || το αγαπημένο πρόσωπο· αγαπημένος: H ~ μου μου έστειλε ένα γράμμα. H Mαρία ήταν η πρώτη του ~. ~ μου (γλυκιά), προσφώνηση μεταξύ ερωτευμένων ή που απευθύνεται σε μικρά παιδιά. γ. (πληθ.) για εκδήλωση αγάπης συνήθ. στις εκφράσεις είναι όλο αγάπες. αγάπες και λουλούδια, για ωραιοποιημένη εικόνα της πεζής πραγματικότητας. ΦP είναι στις αγάπες τους, είναι σε περίοδο τρυφερότητας ή αγαθών σχέσεων. 2α. (θεολ.) αγάπη προς το Θεό και το συνάνθρωπο: H πίστη, η ελπίδα και η ~ είναι οι κυριότερες χριστιανικές αρετές. H ~ προς τον πλησίον. (έκφρ.) για την ~ του Xριστού, ως εκδήλωση αγάπης προς το Xριστό. β. Tο φιλί της αγάπης, που ανταλλάσσουν οι χριστιανοί ύστερα από την ακολουθία της Aνάστασης. γ. Aγάπη, η ακολουθία του εσπερινού την ημέρα του Πάσχα· δεύτερη Aνάσταση. 3. (ιστ.) Aγάπες, τα κοινά δείπνα των πρώτων χριστιανών. 4. μεγάλο και έντονο ενδιαφέρον για κτ. που μας προκαλεί ευχαρίστηση· πάθος*: ~ για την τέχνη / την επιστήμη / τα σπορ. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη ~ για τη μουσική. αγαπούλα η YΠOKOP στη σημ. 1β: ~ μου (γλυκιά), προσφώνηση μεταξύ ερωτευμένων. [ελνστ. ἀγάπη· αγάπ(η) -ουλα]

Ego

"Ο εγωισμός επιδιώκει τη μοναξιά
για να ξεφύγει την υποταγή"

-Henri Lacordaire-

Έτος 2525

Δέλτα

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Μια σταγονίτσα της να με ξεπλένει
Να παρασέρνει μακριά
τόση βρομιά

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Ν' ακούω τόσα πολλά όταν σωπαίνει
Να νιώθω τόση απλοχωριά
σε μια αγκαλιά

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει
Να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή



Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;
-Γιάννης Αγγελάκας

+- Άπειρο

Η Οδός της Μοναχικότητας ποτέ δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.
Πάντοτε υπήρχαν διάσπαρτα αγκάθια που μάτωναν τα πόδια μου μα όσο κι αν αιμορραγούσα συνέχιζα να χαράζω προσωπικά μονοπάτια.
Με αστείρευτο πείσμα και ακλόνητη πίστη στην καρδιά, ένιωθα πως ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος θα με οδηγούσε σε ένα μέρος που δεν θα το είχε επισκεφθεί κανείς άλλος πριν από μένα.
Όλα όσα απόκτησα και έχασα στην πορεία δεν κατάφεραν να με γεμίσουν και να με αδειάσουν στον επιθυμητό βαθμό.
Όλα όσα κουβαλούσα μέσα μου δεν ήταν αρκετά να μου χαρίσουν γαλήνη.
Έλειπε το Μοίρασμα.
Έλειπε η Ισορροπία που χαρίζει το Συν & το Πλην όταν συμφωνούν συγκαταβατικά και σιωπηλά μεταξύ τους.
Όταν το ένα δεν προσπαθεί να επιβληθεί στο άλλο.
Όταν το ένα καθρεφτίζεται μέσα από την αντανάκλαση του άλλου και επιθυμούν να αγγίξουν το άπειρο.
Κι αυτό μπορεί να συμβεί όταν για πυξίδα τους έχουν την Αγάπη.

Πρώτα αγαπάς εαυτόν, μετά αγαπάς τον άλλον ως εαυτόν κι έπειτα μαζί οι θεϊκοί εραστές αγαπούν όλον τον κόσμο ως εαυτό.
Αυτή είναι η υπέρτατη αποκάλυψη της Αγάπης.
Κι εκεί δεν χωράνε υποσυνείδητοι ανταγωνισμοί, λεκτικά ευφυολογήματα, επίδειξη δυνάμεων και τακτικές επιβολής.
Οι γνώσεις δεν παίζουν κανέναν ρόλο αν προσφέρονται με επιδεικτικό ύφος.
Ακόμη και το Πάθος, σαν σβήσει δεν αφήνει τίποτα πίσω του αν δεν υπάρχει αμοιβαία Αγάπη και σεβασμός.
Όταν κατανοήσεις τα παραπάνω και υποτάξεις το Εγώ σου, τότε μόνο μπορείς να κοιτάς ελεύθερα το Άπειρο και όχι το δάχτυλο που στο δείχνει.

Mr. Bobby

Sometimes I dream about reality
Sometimes I feel so gone
Sometimes I dream about a wild wild world
Sometimes I feel so lonesome

Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency

Tonight I dream about fraternity
TONIGHT I say: one day!
One day my dreams will be reality
Like Bobby said to me

Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency

Hey Bobby Marley
Sing something good to me
This world go crazy
It's an emergency...

Tonight I watch through my window
And I can't see no lights
Tonight I watch through my window
And I can't see no rights

Το Θύμα του Θύτη

Ξεπέρασες την γραμμή που είχα φτιάξει αργά και βασανιστικά για να περιχαρακώσω τον εαυτό μου, δεν ξέρω κι εγώ από τι, με έναν τρόπο τόσο άμεσο.

Τόσο επιτηδευμένο που με έκανες να μπλοκάρω για μια στιγμή.

Να διερωτηθώ το τι σε φέρνει κοντά μου.

Εσύ που το υπόλοιπο της ζωής σου το είχες αφιερώσει στους πολλούς των αιθέρων.

Τώρα μου κλείνεις το μάτι και μου λες πως όλα θα πάνε καλά.

Συνεχίζω και αναρωτιέμαι πάλι.

Δεν φύγει το ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι μου.

Direct χτύπημα κάτω από την μέση.

Και γονάτισα.

Λούφαξα από τον πόνο και ομολογώ πως ήμουν έτοιμος να δακρύσω.

Αντί αυτού όμως άκουσα την φωνή σου να με προτρέπει να ξεράσω τα μέσα μου.

Όλη μου την μελανή χολή που κρύβω στα σωθικά μου για τα πάντα.

Για τους πάντες.

Για σένα.

Για μένα.

Εμένα!

Οξυγόνο ζητώ και ορθώνω ανάστημα στης ζωής μας το κατάντημα.

Ήρθες από το πουθενά.

Ιπτάμενο αντικείμενο αγνώστου ταυτότητος.

Κι άφησα ένα αναφωνητό που έκανε τα πλήθη να ζητωκραυγάζουν μαζί μου για την Δευτέρα Παρουσία του ένα και του μοναδικού θεού.

Της Αγάπης.

Την συγκεκριμένη λέξη όποτε την εκφράζω, σκουπίζω μετά τα χείλη μου προσπαθώντας να μην χάσω σταγόνα της από την διαχρονικότητα που την καταβάλει.

Έτσι όπως την νιώθουμε, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε, έτσι όπως μα την μάθαν οι δάσκαλοι, έτσι όπως την διαχωρίζουμε και την ποθούμε διακαώς χωρίς απαραίτητα να έχουμε διερωτηθεί ποτέ τον βαθύτερο λόγο μιας τέτοιας επιθυμίας.

Να μιλάω και να μην λέω τίποτα στην ουσία.

Να πρέπει να μιλάω, να γράφω, να ζωγραφίζω, να ταχθώ σε κάτι έξω από μένα αλλά προορισμένο για μένα το οποίο θα με κάνει άξιο στο να νομίζω πως νιώθω την Αγάπη.

Ναι, αυτή την λέξη που την έχουμε γαμήσει ποικιλοτρόπως.

Την υμνούμε με φαντασίες, υπονοούμενα και λογισμούς της καρδιάς μα δεν την έχουμε κάνει μέρος του αληθινού ριζικού μας.

Την λασπώνουμε τα βρώμικα χέρια μας και μετά της ζητάμε και τα ρέστα για το άπληστο ανεκπλήρωτο που λάχει στην Λ-αγνεία.

Φοβόμαστε να αναρωτηθούμε και να βιώσουμε αυτό το οποίο μας ορίζει.

Εκ φύσεως.

Ερώτημα Γυναίκας (Αζτέκοι)*

"Ωσάν το πορφυρό αγριολούλουδο,

λέει συχνά ο άντρας μου πως μοιάζω.

Όταν θα μαραθώ και ασχημίσω, τότε άραγε

θα ομολογεί το πως θα του φαντάζω;"

*Άγνωστος

Καλοκαίρι

Ας βρέξει το Καλοκαίρι,
καιρό καλό στις καρδιές μας.
Η θάλασσα ας νερώσει το αίμα μας με αγάπη,
και η αλμύρα της ας ψήσει τις ανοιχτές πληγές μας.

Τούτες τις μέρες του Θέρους,
με αέναο φως, ο ζωοδότης ήλιος
θα ευλογήσει την Σκιά μας
και η Πανσέληνος θα σηματοδοτήσει
με άμπωτη και παλίρροια
του Έρωτα τα καμώματα.

Μην με σκιαχτείς.
Μην ταυτιστείς με τις τέσσερις εποχές μου.
Πάρε το ρίσκο της άγνοιας από τις πλάτες σου
και κράτα το ζεστό με χειμωνιάτικο πανωφόρι.