Το αντάρτικο καλά κρατεί.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Καθημερινά, σκουλήκια και αρουραίοι πυροβολούν τα αλεξίσφαιρα όνειρα μας.
Θα πρέπει να ξέρεις πως αν και λίγοι, αποτελούμε την πιο γαμημένη ράτσα φονιάδων. Εγώ και οι φίλοι μου κοιτάμε κατάματα τον ήλιο και τα μάτια μας πλημμυρίζουν από δάκρυα κάθε φορά που σκεφτόμαστε πως από τα γεννοφάσκια μας αναζητούμε την δίχως όρους ελευθερία.
Η ιστορία αυτή καλά κρατεί, δεν θυμάμαι κι εγώ πόσα χιλιάδες φεγγάρια.
Προσπάθησαν με κάθε τρόπο και μέσο να μας γελοιοποιήσουν, να μας χλευάσουν, να μας δωροδοκήσουν, να μας κολάσουν, να μας δογματίσουν, να μας προδώσουν, να μας σκοτώσουν και προπάντων να μας εμποδίσουν να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.
Μια περισσότερο προσωπική αποστολή θα έλεγα, η οποία αφορά ένα γενικότερο Έργο. Ένα Έργο που διαπερνά τα σύνορα αυτού του πλανήτη μα πρέπει να δοκιμαστεί πρώτα στο Εδώ Πεδίο.
Δεν σκύβουμε όμως το κεφάλι.
Προσπερνούμε τις εποχές αλώβητοι και δεν λογαριάζουμε πλέον την παρακμή σας. Θα
Θα σας πνίξουμε στο αίμα σας.
Όποτε θα παίρνετε ανάσα, και θα θέλετε να μας απευθύνετε το λόγο, το αναβράζον αίμα θα σας φρακάρει το λάρυγγα.
Στο όνομα της Αλήθειας θα λογοδοτήσετε.
Χωρίς άλλοθι, χωρίς αυταπάτες και προπάντων χωρίς ίχνος μετάνοιας.
Ναι ξέρουμε, θέλετε να μας αλλάξετε.
Να μας επιβραβεύσετε για την δουλική υποταγή που επιδείξαμε τόσα χρόνια.
Σας έχω νέα όμως. Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.
Οι πλέον αυθάδης και ανυπότακτοι επώνυμοι και ανώνυμοι του είδους σας είναι φίλοι μας. Εδώ και πολλούς αιώνες σκάβουμε τον λάκκο σας. Ναι, αυτόν για τον οποίον υποτίθεται πως προοριζόμασταν ως θυσία στον "άμωμο" Θεό σας.
Το Χρήμα.
Δεν λογαριάσατε καλά όμως.
Όσο και να υποστηρίζουμε με την παρουσία μας τούτη την ευλογημένη γη, δεν είμαστε από εδώ. Ποτέ δεν ήμασταν. Δεν έχουμε ανάγκη το κέλυφος. Ο πυρήνας της ύπαρξης μας ευδοκιμεί στο άυλο Φως και αντανακλάται μέσα από αυτό.
Τα χρήματα, τα κινητά, τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα και κάθε είδους υλικά κρίματα θα σας φέρουν προ των ευθυνών σας όσο τα υποστηρίζεται με σθένος. Τελείωσαν τα ψέματα. Σβήνουν οι ψευδαισθήσεις σας. Καθαρίζει η ματιά σας από την θολούρα των αισθήσεων. Τώρα ή ποτέ.
Και το "Ποτέ" σας φλερτάρει περισσότερο από ποτέ.
Είμαστε μια γαμημένη αλλόκοσμη ράτσα φίλε μου.
Κι ας σου μοιάζουμε.
30.7.08
Στον "άμωμο" Θεό σας
Ιχνηλάτης σε
To Be or not to Be...?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Α ναι, εμένα δε θα με ξανακούσεις ποτέ!
Σωστά, και σε Αυτό δίκιο είχες. Ας είναι
Δημοσίευση σχολίου