PLEASURE I
ΑΒΑΤΟΝ
- Άβατον
- Σαν ήρθε το πλήρωμα του Χρόνου και αγκαλιάστηκαν τα δυο 7αρια, επέλεξα να αποχωριστώ τον Ωκεανό του Αοράτου και σαν μια ταπεινή σταγόνα που επιζητεί να βιώσει τον εαυτό της ενσαρκώθηκα φέροντας πάνω μου για σφραγίδα τον Νόμο του 9. Έκτοτε, προσπαθώ να αποβάλλω το κουκούλι και την ασχήμια της κάμπιας. Μια προσπάθεια μεταμόρφωσης τόσο επίπονη και οδυνηρή, που πολλές φορές με ανάγκασε να σταματήσω. Να ξαποστάσω. Ήθελα όμως τόσο πολύ να ξαναγεννηθώ σε κάτι όμορφο και συνάμα άσπιλο που θα έκανε την επαίσχυντη καταγωγή μου να μοιάζει με κακό όνειρο. Διάλεξα όνομα , φύλο και πατρίδα μα τίποτα από αυτά δεν με έκαναν να λησμονήσω το Θείο Έργο και την ιερή υποχρέωση που έπρεπε να επιτελέσω. Above All… The Law of 4L
Best Tellers
-
(ΕΙΣΑΓΩΓΗ) Όταν ο Ζαρατούστρα έγινε τριάντα χρόνων, εγκατέλειψε τον τόπο του και τη λίμνη του κι ανέβηκε στα βουνά. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα ...
-
Τι επιτρέπω έξωθεν να εισχωρήσει μέσα μου; Τι αφήνω να με αγγίξει; Ποιο γνώριμο μαχαίρι θα σκάψει τις πληγές της προδοσίας... -
"Έτσι κι αλλιώς..." , όταν ήθελες να μου ανακοινώσεις κάτι βαρυσήμαντο "έτσι κι αλλιώς" σχεδόν πάντα άρχιζες την ... -
Έχετε παρατηρήσει πως οι Άνθρωποι δεν αγκαλιάζονται συχνά; Ακόμα και αυτοί που πολλές φορές αγκαλιάζουν κάποιον άλλον άνθρωπο, εύκολα μπορεί...
-
«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.. Και εάν έχω προφητείαν και ... -
Μέσα σε 13 μερόνυχτα πέθανα και αναστάθηκα στα χέρια της. Οι στιγμές μάγευαν τις αισθήσεις και όλο το Είναι είχε αφιερωθεί στον βωμό της Αγά... -
[1,1] Αυτά εδώ είναι λόγια του Εκκλησιαστή, υιού του Δαυίδ, βασιλιά του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ. [2] Ματαιότης ματαιοτήτων, είπε ο Εκκλη...
-
Ερώτηση παιδιού κατά την διάρκεια εκδήλωσης κατά των αφρικανικών φυλών: "Μπαμπά, γιατί οι ρατσιστές πηγαίνουν το καλοκαίρι διακοπές για...
IX. The Hermit
2 σχόλια:
θέλω με τις άκρες των δαχτύλων μου να χαιδέψω τα πλήκτρα σου και να μην φοβηθώ...
να μπορέσω μαζί σου να ξεδιπλώσω την ψυχή μου και μαζί να παίξουμε την μελωδία της αγάπης...
να με παρασύρεις με τις νότες και να βιώσουμε την αγνότητα..
όπως η αγάπη της μάνας προς το νεογέννητο μωρό της την στιγμή του τοκετού..
να μην νοίώσουμε ποτέ ούτε φόβο,ούτε πόνο..
ακόμα και τα δάκρυα να είναι μόνο δάκρυα χαράς..
όπως εκείνα που τρέχουν όταν ακούω αυτή τη μελωδία..ευχαριστώ
@Μ.,
σου έχω ξαναπεί πως δεν χρειάζεται να λες ευχαριστώ για πράγματα που δικαιωματικά σου αξίζουν.
Από την στιγμή που υπάρχει αμοιβαίο μοίρασμα, η ευχαρίστηση είναι όλη δική μου. ;)
Δημοσίευση σχολίου